Belgische sporthelden: Victor Boin, een Olympische patriot

Sport | De naam Victor Boin zegt je misschien weinig, tenzij je in de Brusselse gemeente Sint-Gillis woont en wel eens het gemeentelijk zwembad frequenteert. Pickx vertelt je alles over deze belangrijke persoonlijkheid in de Belgische Olympische geschiedenis.

Door Pickx

Gepubliceerd op 26.04.23

1min

Vandaag maken we een sprong terug in de tijd, naar het begin van de 20ste eeuw. Victor Boin werd in 1886 geboren in Antwerpen en richtte op 17-jarige leeftijd de eerste ijshockeyclub in ons land op. Tegelijkertijd wierp hij zich op een job in de journalistiek, maar op sportief gebied bleef het hard kriebelen. Na enige tijd oogstte hij succes in zijn sportcarrière en kreeg hij de kans om mee te doen aan de Olympische Spelen van 1908.

Veelzijdig sportman

Boin vertegenwoordigde België in Londen met het waterpoloteam en won daar de zilveren medaille. Hij deed ook mee aan de 100 meter vrije slag maar komt niet verder dan de eerste ronde. Maar Victor Boin beperkte zich niet tot het zwembad, hij was ook een liefhebber van motorsport, boksen en ju-jitsu.

Tijdens de Olympische Spelen van 1912 in Stockholm won hij opnieuw een medaille bij het waterpolo, ditmaal brons, en eindigde op een zuchtje van het podium in de discipline schermen. Vervolgens richtte hij de Belgische Beroepsvereniging van Sportjournalisten op voordat hij middenin de Eerste Wereldoorlog dienst nam in het leger. Hij trad toe tot het luchtvaartcomponent van het Belgische leger en had in 1918 de eer om een vliegtuig te besturen dat het Engelse Kanaal overstak met koningin Elisabeth van België aan boord.

Vaandeldrager

Toen de oorlog eenmaal voorbij was, hernam het sportleven en werd Boin geëerd door de Belgische Staat. Hij werd aangesteld als vaandeldrager van de Belgische delegatie en zou in 1920 op de Olympische Spelen in Antwerpen de eerste olympische eed afleggen namens alle verzamelde atleten.

In Antwerpen won hij de derde medaille uit zijn carrière, een zilveren plak in het teamonderdeel schermen. Toen zijn sportcarrière eenmaal voorbij was, bleef hij zijn passie trouw door zich te smijten op de radioverslaggeving. Hij was een van de pioniers van de liveverslaggeving via de radio en heeft na de Tweede Wereldoorlog hetzelfde gedaan via televisie. Vanaf 1955 was Boin tien jaar lang voorzitter van het Belgisch Olympisch Comité en in 1960 richtte hij de Belgische Sportfederatie voor Gehandicapten op. Zijn naam leeft op verschillende plaatsen voort: onder meer het gemeentelijk zwembad in Sint-Gillis (Brussel), de Nationale Trofee van het Belgisch Paralympisch Comité, het hulpfonds voor sportjournalisten van Sportspress.be en een depot van het sportmuseum Sportimonium in Hofstade dragen zijn naam.

Lees ook: