Het
WK van
1994 in de
Verenigde Staten was er eentje die op een geweldige manier begon voor de Rode Duivels. De Belgen pakten in hun groep namelijk telkens een 1-0-zege tegen respectievelijk Nederland en Marokko. De derde groepsmatch tegen
Saudi-Arabië moest een walk in the park worden richting de 1/8
e finales. Maar de Belgen mispakten zich aan de amateurs uit het Midden-Oosten en verloren met 1-0 dankzij een
wereldgoal van Saeed Al-Owairan.
Het onverwachte verlies bracht veel
frustraties naar boven in het Belgische kamp.
Josip Weber voelde zich in de steek gelaten door zijn ploeggenoten. De ex-Kroaat meende dat hij met opzet bijna niet in het spel werd betrokken. En tot overmaat van ramp lag toenmalig delegatieleider
Roger Vandenstock helemaal overhoop met de aanwezige Belgische pers.
Vanwege dit verlies lieten de Belgen het na om als groepswinnaar door te stoten. Een partij tegen Ierland lag voor het grijpen, maar de Saudi’s duwden de Belgen richting een duel tegen
Duitsland. Die Mannschaft kende drie moeizame wedstrijden in zijn groep. Tegen Spanje werd er gelijk gespeeld, Bolivia en Zuid-Korea werden met kleinste verschil geklopt. Hierdoor stootte Duitsland wel als
groepswinnaar door.
De partij tegen de Duitsers begon aan een verschroeiend tempo Al na zes minuten opende Rudi Völler, die plots een aanvalsduo mocht vormen met man-in-vorm Jürgen Klinsmann, de score. Twee minuten later maakte Georges Grün reeds gelijk. Maar nog eens drie minuten later trapte Klinsmann het leer opnieuw voorbij Michel Preud’homme. Vijf minuten voor affluiten van de eerste helft dompelde Völler België helemaal in rouw met de 3-1.
Toch begonnen de Belgen met frisse moed aan de tweede speelheft. Vroeg in die tweede helft leek Josip Weber alleen op het Duitse doel te mogen afgaan. Thomas Helmer haalde de spits echter neer in het strafschopgebied. Penalty en een rode kaart zou je verwachten, maar scheidsrechter Kurt Röthlisberger deed alsof zijn neus bloedde. Dé kans voor de Belgen om terug in de match te komen, werd onreglementair afgepakt door de Zwitser.
In de slotfase scoorde Philippe Albert alsnog de 3-2, maar het doelpunt kwam te laat om de Duitsers alsnog te verontrusten. Voor de Rode Duivels zat het toernooi erop. De enige troostprijs was er nog voor Michel Preud’homme, die verkozen werd tot beste keeper van het toernooi.
Na de partij sprak de hele Belgische delegatie van een absolute schande. “Iedereen in het stadion en miljoenen televisie-kijkers zagen dat het een strafschop was, alleen Röthlisberger niet”, foeterde bondscoach
Paul Van Himst. Toenmalig delegatieleider
Roger Vandenstock ging zelfs nog een stapje verder en beschuldigde de scheids van
partijdigheid. Aanvoerder Grün begreep de aanstelling van Röthlisberger niet. “De man woont aan de Zwitsers-Duitse grens. Ik hoorde hem constant in het Duits praten tegen de Duitse spelers.”
Pas 26 jaar later gaf boosdoener Helmer toe dat zijn fout op Weber wel degelijk een penalty had kunnen zijn. “Met een
VAR had de scheidsrechter zeker nog eens gaan kijken naar de beelden. Heel zeker ben ik niet wat hij beslist zou hebben, maar je kan hier strafschop voor fluiten, natuurlijk." Röthlisberger zelf gaf ook later toe dat hij fout zat en de Belgen een strafschop had moeten geven.
Meer kippenvelmomenten?