Sterallures: Geoff Hurst, maker van een spookdoelpunt

Het Wereldkampioenschap voetbal 1966 was de achtste editie en vond plaats van 11-30 juli in Engeland. Voor het eerst heeft het WK voetbal een mascotte, de leeuw Willy. Op andere details gaan we niet dieper ingaan, want de finale tussen gastland Engeland en West-Duitsland, zorgde voor nogal wat controverse. Volgens veel waarnemers kon Engeland namelijk tijdens de finale en de andere wedstrijden van het toernooi, zoals in de kwartfinale tegen Argentinië, rekenen op de steun van een toegeeflijke scheidsrechter.

Geen winnaar

De finalewedstrijd tussen Engeland en West-Duitsland vond plaats op 30 juli in het Wembley Stadium voor 96.924 toeschouwers. En dat publiek wilde maar één ding: Engeland hun eerste wereldtitel zien winnen. Wie stond er zoal op het veld? Bij Duitsland speelden Franz Beckenbauer en Uwe Seeler mee, bij de Three Lions waren Bobby Moore en Bobby Charlton de sterspelers. Maar het was een andere speler die de hoofdrol zou gaan vertolken in deze finale.

West-Duitsland opende na 12 minuten de score dankzij een treffer van Helmut Haller. Engeland reageerde snel en West Ham-spits Geoffrey Hurst maakte 6 minuten later al gelijk. In de 78e minuut bracht middenvelder Martin Peters, toen ook een West Ham-speler, Engeland op voorsprong. In de laatste seconden van de wedstrijd kreeg Wolfgang Weber echter het stadion muisstil door alsnog de gelijkmaker te maken. Verlengingen dus.

De "Wembley Goal”

In de 100e minuut van de wedstrijd stuurde Alan Ball de bal richting Hurst, die dus al eerder had gescoord. Hurst schakelde een Duitse verdediger uit en schoot krachtig naar het doel. De bal raakte de onderkant van de lat en stuiterde op of ter hoogte van de lijn van de grond. Niemand wist op dat moment of de bal volledig over de lijn was gegaan, zoals de regels luiden om een geldig doelpunt te maken.

De Zwitserse scheidsrechter Gottfried Dienst had de fase niet goed gezien en wendde zich tot zijn assistent, de Sovjet-lijnrechter Tofik Bahramov. Die vertelde hem dat de bal volledig over de lijn was geweest. Een geldig doelpunt dus. Het stadion ontplofte, tot groot ongenoegen van de Duitsers. De Duitsers drongen nog aan maar Hurst profiteerde van een tegenaanval om er in de 120e minuut 4-2 van te maken en een hattrick te scoren, de enige tot nu toe in een WK-finale. Nog voordat hij dat doelpunt had gescoord, waren de Engelse toeschouwers al het veld opgelopen om de overwinning te vieren. Maar meer dan vijftig jaar later zorgt dat bewuste doelpunt, dat de geschiedenis inging als de “Wembley Goal”, nog voor controverse.

Voor... Stalingrad?

Volgens de Engelsen was de bal uiteraard over de lijn geweest, maar ook de televisiebeelden brachten geen uitsluitsel. Meer nog: wetenschappers van Oxford University analyseerden in 1995 de fase en volgens hen was de bal niet volledig over de lijn gegaan. "Ik zag niet echt of het een geldig doelpunt was, maar ik voelde dat de bal erin zat", vertelde Hurst vele jaren later aan France Football. De Duitsers waren zekerder van zichzelf. "Ik ga niet voor de zoveelste keer herhalen dat de bal niet over de doellijn is gegaan", zei de toenmalige Duitse doelman Hans Tilkowski in een interview in juli 2000.

En hoe zit het met de scheidsrechters? Scheidsrechter Dienst vertrouwde zijn lijnrechter: "Ik stond ver van de actie af, ik twijfelde, gelukkig liet mijn lijnrechter me met beide handen zien dat de bal ongeveer 20 cm achter de lijn was gestuit", bevestigde hij in 2003 aan Vincent Duluc, journalist bij Football L’Equipe. In zijn memoires verklaarde Bahramov dat de bal niet onder de lat maar onder het net was gestuiterd. De legende wil dat toen hem off the record werd gevraagd waarom hij het doel had goedgekeurd, hij simpelweg antwoordde: Stalingrad.

Tot vandaag blijft het onduidelijk of de bal daadwerkelijk de doellijn heeft overgeschreden want zelfs de analyse van de wetenschappers van Oxford University werd later weer tegengesproken door een Israëlisch producent die met behulp van moderne software ook de beelden geanalyseerd had.

Ben je een fan van onze serie? Lees dan Christian Laettner, de universiteitsster die iedereen zo makkelijk haatte.