Gilles Bernard: Een terugblik op een succesvol seizoen

Hallo Gilles! Hoe gaat het nu met je? Een week na je terugkeer uit Kopenhagen en het wereldkampioenschap FIFA 22…

Hallo! Wel heel goed eigenlijk. Ik zal maar met de deur in huis vallen: het was een geweldige ervaring voor mij. Om te mogen deelnemen aan mijn eerste wereldkampioenschap na enkele jaren in het profcircuit te zitten en te mogen spelen tegen de beste spelers ter wereld, was echt een droom van mij.

Laten we meteen terugblikken op het afgelopen seizoen, wellicht het meest succesvolle uit je carrière. Je speelde voor KRC Genk Esports na je transfer van LOSC. Kun je vertellen waarom je voor dit avontuur bij Genk koos?

Mijn contract bij Lille liep eind september af en ik ging dus een free agent (vrije speler, nvdr.) worden toen het seizoen 2021-2022 ging beginnen. Ik had toen dus geen manager en ook geen club. Ik wist dat Genk zich nadrukkelijker ging toeleggen op esports maar de details kende ik niet. Ik maakte toen deel uit van de Belgische TOP 2 en Genk zocht een speler uit de regio. Dus ik wist eigenlijk dat de club me wel een voorstel ging doen. Ik heb enkele aanbiedingen geweigerd terwijl ik op het telefoontje van Genk zat te wachten. Ik ben een grote fan van de voetbalclub KRC Genk en ik ga al zo’n 20 jaar naar de wedstrijden kijken.

Je maakte in de Proximus ePro League het debuut van het seizoen. Was de titel toen al een van je doelen?

Zowel de club als ik wilde echt vol gaan voor die titel. Het vorige seizoen liep niet zo vlot voor Abdullah, die elfde werd. Ik wilde de lat hoog leggen. Het doel was dan ook duidelijk: Genk wilde kampioen van België worden en ik had vooral dat ticket voor de play-offs van de FIFA Global Series in het vizier. De kampioen kreeg dat ticket en aangezien ik echt graag wou deelnemen, was dat de “gemakkelijkste” weg.

Samen met Stefano en Abdullah zijn jullie met drie FIFA-spelers in het team. Hebben jullie een manier gevonden om samen te trainen en elkaars niveau op te krikken tijdens het seizoen?

ik had dit seizoen twee verschillende trainers. Ik ben blijven werken met mijn coach van bij AZ Alkmaar, LegendFrod, waarmee ik technisch veel vorderingen heb gemaakt. En dan was er ook nog Geoffrey “BlakeRevenge” Meghoe, een oud-speler van de Proximus ePro League, die me onder zijn vleugels nam bij KRC Genk. hij hielp me de tegenstanders te analyseren en me aan te passen waar dat nodig was. De combinatie van beide trainers heeft me heel erg geholpen. Om te trainen speelde ik ook vaak met spelers van Team Gullit: Dani Visser, Levi De Weerd, etc.

We kunnen wel zeggen dat je de competitie hebt overvleugeld in het reguliere seizoen met enkele mooie overwinningsreeksen. Hoe heb je het kampioenschap zelf beleefd?

Mijn eerste wedstrijd verloor ik van Emino Mercy (AA Gent) en toen dacht ik dat het een lastig seizoen ging worden. Ik dacht meteen aan mijn seizoen in de eDivisie toen ik niet 100% was door een operatie aan mijn been. Na die wedstrijd heb ik vijf of zes wedstrijden op een rij gewonnen en bleef ik ongeslagen tot speeldag 13. Ik was toen erg tevreden over mijn prestaties.

Je won de grote finale van de play-offs uiteindelijk tegen Standard en ShadooW, met een opgetelde score van 3-2. Je tegenstander begon erg dominant aan dat duel, maar toch kon je het laken nog naar je toe trekken. Hoe deed je dat? 

Vanaf de kwartfinales heb ik mijn opstelling aangepast en koos ik voor een 4-3-2-1. Met die opstelling kon ik mijn linkerflank vrijmaken en mijn back laten oprukken. Dat werkte heel goed in de kwartfinale en de halve finale, maar ik denk dat ShadooW mijn speelstijl heel goed heeft geanalyseerd. Hij begon het duel met vijf verdedigers en kon mijn spel zo volledig neutraliseren. Zo verloor ik ook de eerste wedstrijd. Hij verraste me ook met zijn lange ballen.

In de terugwedstrijd heb ik mijn speelstijl aangepast en kon ik voor de eerste keer scoren. Toen begon bij hem de stress toe te slaan. Hij begon balverlies te lijden en ook vreemde dingen te doen zoals glijdende tackles. Die zie je normaal gezien niet op competitief niveau. Ik heb toen de controle overgenomen en het was veel eenvoudiger om dan mijn stempel te drukken.

Een match die je kon winnen in aanwezigheid van het grootste deel van de Belgische community, die de verplaatsing maakte voor de match. Hoe omschrijf jij de sfeer tussen de spelers onderling? Abdullah merkte een tijdje geleden op dat er een onderscheid is tussen de twee taalgemeenschappen van het land. Ervaar jij dat ook zo?

Ik denk dat de eDevlis dat wat veranderd hebben. De spelers nemen regelmatig deel aan bootcamps en officiële wedstrijden. Dat zorgt toch voor een band. Iedereen verstaat elkaar bijzonder goed. Dat zag je ook tijdens de kwalificaties voor het wereldkampioenschap waar iedereen, Vlaming of Waal, achter ons stond.

Je ouders waren ook aanwezig tijdens de finale. Hoe kijken zij naar dit avontuur?

Ze steunen me sinds dag één. Ik neem al deel aan toernooien in Nederland sinds mijn twaalf jaar. Elke twee weken gingen ze met me mee naar Amsterdam voor toernooien waar ik vaak eindigde in de TOP 2-3. Hun verplaatsing was dus niet voor niets! *Lacht* Mijn kwalificatie voor de FUT Champions Cup in Manchester in 2018 was ook een sleutelmoment. Ze zagen toen dat esports wel degelijk professioneel kon zijn.

De eindzege in de ePro League leverde een ticket naar Londen op voor de play-offs van de FIFA Global Series. Hoe heb je die competitie praktisch aangepakt? Het niveau lag er een pak hoger, maar heb je daardoor ook je voorbereiding anders aangepakt?

Na mijn zege in de Proximus ePro League heb ik een tiental dagen vakantie genomen om wat uit te rusten. Dat voelde ik toen ik terug aan de slag ging: ik was opnieuw fris en geconcentreerd. Voor de rest heb ik niets speciaals gedaan. Ik speelde elk weekend Division Rivals en ik speelde misschien één keer per week tegen een prof, maar daar houd ik niet echt van. Enkele dagen voor het toernooi heb ik me aangemeld op een privéserver met alle deelnemers. Zo kon ik mijn niveau wat vergelijken. Na 7-8 wedstrijdjes had ik er voldoende vertrouwen in.

Je speelt niet graag tegen profs als het niet in competitieverband is. Om strategische redenen?

Voor het wereldkampioenschap wel, want we wisten al tegen wie we moesten spelen. Maar in het algemeen is het gewoon vermoeiender om tegen een profspeler te spelen. met Division Rivals spelen we niet tegen spelers die we in competitieverband gaan treffen.

Het vervolg kennen we ondertussen: we hielden even onze adem in tijdens de play-offs met Stefano, die ook deelnam, maar uiteindelijk konden jullie je toch plaatsen voor het wereldkampioenschap. Wat ging er door je heen toen je die beslissende wedstrijd won en de kwalificatie op zak had?

Tijdens die strafschoppenreeks stond ik er niet bij stil dat ik aan het spelen was voor een plekje op het wereldkampioenschap. Je denkt daar eerder aan als je de avond voordien in je bed ligt. Toen ik die match gewonnen had, was ik uiteraard erg tevreden. Maar veel tijd om daarvan te genieten is er niet. De afgevaardigden van EA komen je halen voor het podium. Alles gaat zo snel! Ik ben zelfs mijn Airpods vergeten die dag en ik wist het niet eens! *Lacht* Als je dan al die berichten van je vrienden en familie krijgt, dan pas komt het besef.

Het gaat allemaal wel erg snel nu. Zeven dagen na de play-offs van FGS vloog je naar Kopenhagen…

Eerlijk gezegd zat ik nog steeds in het ritme van de competitie toen ik naar Denemarken vertrok. Dat is wel wat jammer, want het wereldkampioenschap is toch het orgelpunt van de FIFA-competitie. Eigenlijk zou je dat pas moeten spelen na de eClub World Cup en de FIFAe Nations Cup. Dan zouden spelers zich ook beter kunnen voorbereiden en genieten van hun kwalificatie.

Vertel ons eens over die reis naar kopenhagen. Heel de FIFA-staff van KRC Genk Esports ging mee. Hoe ging dat?

Het was allemaal heel goed georganiseerd. Een afgevaardigde van FIFA stond klaar op de luchthaven en nam ons meteen mee naar het hotel, dat op een steenworp van de arena was waar we onze wedstrijden moesten spelen. Er zijn natuurlijk enkele zaken waar je niet omheen kan, zoals het passen van de truitjes, de mediadag, etc. Maar alles was tot in de puntjes geregeld.

Ben je ondanks die vroege exit tevreden over je prestatie tussen de beste spelers ter wereld?

In zekere zin wel, want ik heb toch vijftien punten kunnen verdienen. Het enige punt waarop ik een beetje teleurgesteld ben, is mijn stressmanagement op de eerste dag. Het overkomt me zelden en ik heb daardoor wedstrijden verloren die ik in normale omstandigheden had moeten winnen. De laatste wedstrijden die ik speelde, en die niet meer telden omdat ik automatisch was uitgeschakeld, won ik met vier doelpunten tegen nul. Een speler kwam naar me toe en zei dat ik de beste speler was waar hij ooit tegen gespeeld had. Om dat te horen als je geëlimineerd bent is een beetje frustrerend, maar het is nu eenmaal zo. 

Een werkpuntje voor volgend seizoen?

Ik denk dat ervaring een grote rol speelt. Als ik de World Cup nu opnieuw zou spelen, zou het veel beter zijn omdat ik het al een keer heb meegemaakt. Je hoeft alleen maar naar mijn optreden in Londen te kijken om dat te zien. Ik kende de concurrentie en wist enkele van de beste spelers ter wereld te verslaan, zoals Mattias Bonanno. Dus ik ben niet van plan om veel te doen, behalve me opnieuw plaatsen. 

Ik veronderstel dat je al vooruit kijkt naar volgend seizoen. Speel je dan opnieuw in de kleuren van KRC Genk? 

We zijn nog aan het onderhandelen over enkele details, maar normaal gezien blijf ik in Genk! Het is mijn favoriete club en ik wil er blijven. De club en ik willen dat ik mijn nationale titel verdedig in de Proximus ePro League en daar zullen we ook alles aan doen.