Sterallures: Lou Gehrig, de baseballlegende die zijn naam gaf aan de ziekte die hem het leven kostte

De naam Lou Gehrig doet waarschijnlijk geen belletje bij je rinkelen als je geen toegewijde baseballfan bent. En toch heeft deze man een stempel gedrukt op het honkbal, maar hij is ook bekend omdat hij, vooral aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, zijn naam heeft gegeven aan de ziekte die hem op 37-jarige leeftijd het leven kostte: amyotrofe laterale sclerose (ALS).

Deze zoon van Duitse immigranten werd in 1903 geboren in New York en belichaamde werkelijk de Amerikaanse droom. Al bij zijn geboorte viel hij op met zijn 6,5 kilo. Als volwassene mat hij 1,83 meter en woog 91 kilo, een indrukwekkende verschijning. In 1920, tijdens een baseballwedstrijd op zijn school, mepte hij de bal uit het stadion. Het was toen al duidelijk dat er hem een mooie toekomst in het baseball stond te wachten, al probeerde hij ook kort American football.

In april 1923 combineerde hij nog de twee sporten, maar op 18 april 1923 elimineerde hij 17 slagmannen van de tegenpartij met drie welgemikte slagen voordat hij een paar dagen later een uitstekende homerun sloeg waarbij hij de bal 137 meter ver sloeg. De New York Yankees lieten zo'n fenomeen niet uit hun handen glippen en huurden hem in. Hij begon in de minor leagues maar kwam al snel in het eerste team terecht, waar hij het legendarische nummer 4 droeg.

Samen met zijn teamgenoot en vriend Babe Ruth loodsden zij de Yankees naar een geweldige periode met als hoogtepunt het jaar 1927. In dat jaar won de ploeg alle wedstrijden, waardoor ze werden beschouwd als de beste ploeg uit de geschiedenis. Gehrig was een rustige man die door iedereen gewaardeerd werd om zijn nederigheid, eerlijkheid en bescheidenheid.

Tijdens zijn carrière won Gehrig 6 keer de World Series, werd tweemaal tot MVP verkozen, was 7 keer een All Star en blijft een van de 18 spelers in de geschiedenis die 4 homeruns sloegen in één wedstrijd. Vanwege zijn kracht en uithoudingsvermogen kreeg hij de bijnaam "Iron Horse". Ondanks blessures liet hij zijn teamgenoten nooit in de steek. Maar het lot zou hem daartoe dwingen aan het einde van de jaren dertig.

Aan het einde van de jaren dertig merkte Lou Gehrig dat hij onverklaarbaar vermoeid was en dat zijn coördinatievermogen verminderde. Tot verbazing van iedereen stapte hij uit het team om de Yankees zo niet naar beneden te halen. Het was zijn vrouw Eleanor die enige tijd later de gerenommeerde Mayo Clinic in Minnesota contacteerde om haar man te laten onderzoeken. De diagnose was keihard: amyotrofe laterale sclerose. Deze ziekte tast de motorische zenuwcellen aan in de hersenen en ruggemerg, waardoor een patiënt geleidelijk aan de controle verliest over zijn spieren en verlamd geraakt. De ziekte is ongeneeslijk, gemiddeld is de levensverwachting na diagnose 2 tot 4 jaar omdat op termijn de ademhalingsspieren verlamd raken. 

Twee dagen na de diagnose kondigden de Yankees de pensionering van hun legende aan. Op 4 juli 1939 nam Lou Gehrig plaats in het midden van het Yankee Stadium om een toespraak te houden voor 62.000 toeschouwers. De speech wordt door Amerikanen tot op de dag van vandaag nog steeds beschouwd als historisch. Hij sprak onder meer zijn waardering uit voor zijn teamgenoten en zijn fans. "Tot op de dag van vandaag beschouw ik mezelf als de gelukkigste man op aarde", verklaarde hij toen.

Na zijn gedwongen pensioen heeft hij zich nog twee jaar lang ingezet voor anderen. Zo hielp hij jongeren in moeilijkheden in zijn thuisstad New York en ontmoette delinquenten. Gehrig stierf op 2 juni 1941. Sindsdien is zijn naam verbonden aan de ziekte die hem het leven kostte.

Ben je een fan van deze artikelreeks? Maak kennis met Daniel Elena, de negenvoudig wereldkampioen WRC in de schaduw van Sébastien Loeb.