De ultieme elf van de Rode Duivels: de aanvaller (2/2)

Sport | Voor het laatste plaatsje in het ultieme elftal van de Rode Duivels schotelen we je zoals gewoonlijk opnieuw vier kandidaten voor, die het onder elkaar mogen uitmaken wie de positie als tweede aanvaller mag opeisen.

Door Pickx

Gepubliceerd op 12.06.20

2min

1. Romelu Lukaku

Nooit onomstreden, maar op zijn 24ste reeds topschutter bij de nationale ploeg. Je moet het Romelu Lukaku nageven, eens hij het shirt van de Rode Duivels aantrekt, is hij haast niet meer te stuiten. Big Rom maakte zijn debuut op een leeftijd van 16 jaar en 296 dagen in een oefenmatch tegen Kroatië in 2010, waardoor hij de derde jongste debutant ooit werd. Iets meer dan 10 jaar later heeft de aanvaller van Inter reeds 84 interlands afgewerkt, waarin hij 52 keer de weg naar doel vond. Geen enkele Rode Duivel komt ook maar in de buurt van die statistieken.

Lukaku was reeds van de partij op het WK 2014, maar groeit pas echt uit tot onbetwist titularis op het EK 2016 en het WK 2018. Zelf omschrijft de doelpuntenmachine zijn kopbaldoelpunt tegen Portugal op voorzet van zijn broer Jordan als mooiste doelpunt in het nationale shirt, maar wij herinneren hem toch vooral omwille van zijn fenomenale overstapje tegen Japan (einduitslag 3:2) en zijn berenwedstrijd tegen Brazilië, waar hij met een indrukwekkende rush de 0-2 van Kevin De Bruyne inleidde.

2. Luc Nilis

Dankzij zijn uitstekende traptechniek groeide Luc Nilis uit tot de favoriete ploegmakker van de Braziliaanse superster Ronaldo. Bij het nationale elftal wou het voor de perfect tweevoetige aanvaller echter niet echt lukken. De overwegend verdedigende speelstijl en conflicten met verschillende bondscoaches zorgden ervoor dat Lucky Luc slechts aan 56 optredens voor de Rode Duivels kwam, waarin hij amper 10 keer de weg naar doel vond.

Nilis debuteerde in 1988 onder de auspicieën van Guy Thys, maar werd twee jaar later gepasseerd voor de selectie van het WK in Italië - Thys verklaarde die keuze doordat Nilis ook op de bak startte in de Europacup II-finale van Anderlecht. Pas in zijn 24ste interland vond de Nederlandse Gouden Schoen voor het eerst de weg naar doel. Op het WK 1994 was hij wel van de partij en leverde hij de assist af voor het enige doelpunt van Marc Degryse in de gewonnen groepswedstrijd tegen Marokko. Na een ontgoochelend WK 1998 besliste Lucky Luc zijn interlandcarrière stop te zetten, hij keerde nog wel even terug voor Euro 2000, maar borg daarna volledig gedesillusioneerd het shirt van de Rode Duivels voorgoed op.

3. Rik Coppens

De Tovenaar van het Kiel maakte jarenlang het mooie weer in de spits van Beerschot. Als balkunstenaar met een neus voor goals was Rik Coppens een ware publiekstrekker. Bondscoach Bill Gormlie liet het genie in 1949 debuteren tegen Nederland, waarna nog 46 interlands zouden volgen waarin Coppens 21 keer de weg naar het doel zou vinden.

Jammer genoeg kon de spits, die ooit in de belangstelling van Barcelona zou hebben gestaan, zijn kunstjes slechts één maal vertonen op het allerhoogste niveau. Op het WK 1954 scoorde de Rat in het 4-4 gelijkspel tegen Engeland, een match waarin hij ook een assist voor zijn rekening zou nemen. Zijn gloriemoment in het shirt van de Rode Duivels zou echter een paar maanden later volgen, wanneer een ontketende Coppens de nationale ploeg op sleeptouw neemt richting een 2-0 overwinning tegen kersvers wereldkampioen West-Duitsland. Herinnerd als de bedenker van de indirecte strafschop - iets wat de Noord-Ieren echter betwisten en je hier kan nalezen, maakt hij samen met André Piters de IJslanders in een WK-kwalifcatiewedstijd belachelijk vanop de penaltystip.

4. Jan Ceulemans

De Caje tekende in het shirt van de Rode Duivels present op liefst 5 grote toernooien. Als leider en aanvoerder van een sterke lichting Duivels beleefde de drievoudige Gouden Schoen mee de gloriejaren 80. Zijn status als absolute recordinternational moest hij recent afgeven aan Jan Vertonghen, maar het Club Brugge-icoon totaliseerde in een tijdspanne van 14 jaar als Rode Duivel 96 caps, waarin hij 22 doelpunten wist te scoren.

Sterke Jan debuteerde in 1977 onder Guy Thys, waarna hij als basisspeler op het EK 1980 mee de verloren finale tegen West-Duitsland betwiste. Bij de iets oudere voetbalfans is zijn memorabele rush tegen Hongarije, die een assist opleverde voor de gelijkmaker van Alex Czerniatynski, op het WK in Spanje twee jaar later ook nog op het netvlies gebrand. Ceulemans' belangrijkste doelpunt voor de Rode Duivels volgt op de fameuze Mondial van Mexico, waarin hij in de achtste finales tegen de Sovjet-Unie met de 2-2 verlengingen afdwingt, waarin België uiteindelijk aan het langste eind zou trekken. In de troostfinale blijkt Frankrijk, ondanks een doelpunt van Ceulemans, een maatje te groot. Op 27 februari 1991 zwaaide de Caje in stijl af, door in zijn allerlaatste interland tegen Luxemburg nog een laaste keer de netten te doen trillen.