One day, one goal: Lilian Thuram mept Kroatië tegen het canvas

Als ijzersterke centrale verdediger beschikt Lilian Thuram ook over de kwaliteiten om de flank af te dweilen als rechtsachter. Na het mooie weer te hebben gemaakt bij Monaco, vormt hij bij Parma samen met Fabio Cannavaro een van de beste afweergordels in het Calcio. Bovendien kunnen ze rekenen op de jonge Gianluigi Buffon die alles wat op hem afkomt pareert. Thuram en Buffon komen elkaar opnieuw tegen bij Juventus, voordat de Fransman zijn laatste jaren slijt bij Barcelona.

Zijn verhaal bij Les Blues is van hetzelfde kaliber. Samen met Bixente Lizarazu, Marcel Desailly en Laurent Blanc vormt hij een onwrikbaar viertal. Tussen juni 1996 en september 2000 verliest Frankrijk zelfs geen enkele partij met het viertal in haar rangen. Vanop de rechtsachter sleept Lilian Thuram het WK 1998 en Euro 2000 in de wacht. Vooral bij het behalen van de eerste Franse wereldtitel speelt de vader van Marcus Thuram een belangrijke rol.

Als titularis, op de overbodige wedstrijd tegen Denemarken in de groepsfase na, laat Thuram Frankrijk tot in de halve finales geen enkel doelpunt incasseren. In het Kroatië van Slaven Bilic, Davor Šuker en Zvonimir Boban vinden de troepen van Aimé Jacquet echter een waardige tegenstander. Na de pauze hijsen de Kroaten zich op voorsprong dankzij een doelpunt van Šuker.

Maar Frankrijk heeft doorheen het toernooi al voldoende aangetoond dat ze over stalen zenuwen beschikken en tot het gaatje kunnen gaan. Na een mooie assist van Youri Djokaeff hangt Thuram de bordjes opnieuw in evenwicht. De voormalige aanvallende middenvelder van Inter Milaan kon zich de feiten nog levendig voor de geest halen in "98, secrets d'une victoire" op TF1: "Ik krijg de bal op 18 meter van het doel, ik voel iemand in mijn rug en verstuur een bal met buitenkant rechts. En daar zie ik een zwarte kerel draven... Voor een paar seconden vraag ik me af wie onze zwarte aanvaller is en dan zie ik het: het is Thuram! En dan denk je: 'Oh sh*t. Ik had zelf moeten trappen".

Thuram lijkt zich in ijltempo te hebben getransformeerd in een scherpschutter, want in de 70ste minuut brengt hij de Fransen op voorsprong met een rake treffer met zijn mindere linker van net buiten de rechthoek. Een fase die je normaal gesproken met een aanvaller zou linken en niet vereenzelvigt met een rechtsachter. Na zijn tweede treffer knielt Thuram en trekt hij een peinzend gezicht om zijn verbazing over wat er zich net heeft afgespeeld in de verf te zetten. Ondanks de uitsluiting van Laurent Blanc op minder dan 15 minuten voor het einde houdt Frankrijk stand en hijst het zich naar de finale van het WK in eigen land.

Voordat ze de Braziliaanse armada in de ogen kijken in de finale in het Stade de France willen Zinédine Zidane en co zich zo goed mogelijk op de eindstrijd voorbereiden. Na het verbluffende exploot van Thuram in de halve finales beslissen zijn ploegmaats om zich te spiegelen aan zijn voedingsgewoontes. Zijn voormalige ploegmaat Alain Boghossian vertelt ons het verhaal: "Hij had de gewoonte om een salade met veel sla in te nemen. Die nacht of de ochtend erna vroeg plots iedereen om zo'n salade, onder het motto: misschien maakt dat wel net het verschil."

Een keuze die niet alleen Thuram bevalt, maar ook Zizou vleugels lijkt te geven. De Franse spelmaker scoort twee memorabele doelpunten tegen Brazilië voor Emmanuel Petit de score nog verder opdrijft in de extra tijd. Wat volgt, is een ware bevrijding voor een hele natie.

Lees ook: One day, one goal: de soepele omhaal van cultheld Crouch