De meest memorabele rollen van Danny DeVito

Films | Danny DeVito schittert vanaf deze week als circusdirecteur Max Medici in Dumbo, de live-action remake van de Disneyklassieker door Tim Burton. In deze aanrader voor groot en klein zorgt hij naar goede gewoonte voor de grappige noot.

Door Pickx

Gepubliceerd op 28.03.19

3min

Danny DeVito blaast dit jaar 75 kaarsjes uit: hoog tijd voor een terugblik op zijn carrière! Wij zetten tien van zijn meest memorabele rollen op een rij.

Dumbo: Tim Burton brengt Disneymagie tot leven

Taxi

De amper 1m47 grote Danny DeVito liet zich voor het eerste opmerken met een bijrolletje in de bekroonde film One Flew Over the Cuckoo’s Nest (1975) met Jack Nicholson. Doorbreken deed hij met zijn rol in de populaire tv-serie Taxi in 1978. Daarin speelde hij Louie De Palma, de autoritaire en grofgebekte baas van een taxibedrijf.

DeVito werd voor zijn rol vier keer genomineerd voor de Emmy Awards en vier keer voor de Golden Globes, waarvan hij er telkens ook één kon winnen. De komische serie liep uiteindelijk vijf seizoenen en won in totaal achttien Emmy Awards, een record op dat moment.

Romancing the Stone

Daarna bouwde DeVito een succesvolle filmcarrière uit. Na een bijrol in Terms of Endearment (1983) met Jack Nicholson was hij te zien in de romantische avonturenfilm Romancing the Stone (1984) van Robert Zemeckis. DeVito vertolkt in deze film de louche antieksmokkelaar Ralph.

De film met Michael Douglas en Kathleen Turner in de hoofdrollen werd een echte kaskraker en kreeg een jaar later al een vervolg, The Jewel of the Nile.

Ruthless People

In 1986 speelde Danny DeVito de hoofdrol in Ruthless People, een zwarte komedie over de louche zakenman Sam Stone die op zoek is naar een manier om van zijn egoïstische en verwende vrouw Barbara (Bette Middler) af te geraken.

Het leverde DeVito zijn vijfde nominatie op voor de Golden Globes als beste acteur in een komedie.

Throw Momma from the Train

In 1987 maakte Danny DeVito zijn debuut als regisseur in Throw Momma from the Train. In deze zwarte komedie is hij zelf ook te zien, samen met Billy Crystal en Anne Ramsey. DeVito speelt een leerling schrijver die inwoont bij zijn dominante moeder. De film is geïnspireerd door Strangers on a Train van Alfred Hitchcock en werd een commercieel succes.

Het leverde DeVito opnieuw een nominatie op voor de Golden Globes, terwijl co-ster Anne Ramsey genomineerd werd voor de Oscars.

Twins

Meer commercieel succes volgde met Twins, een komedie met Arnold Schwarzenegger. Daarin speelt DeVito de onwaarschijnlijke tweelingbroer van Schwarzenegger, gescheiden bij de geboorte. Vincent is klein, donker, lelijk en heeft een rotkarakter. Hij groeit op in een weeshuis en werkt zichzelf voortdurend in de nesten.

DeVito zou later nog eens samenwerken met Schwarzenegger voor de komedie Junior.

The War of the Roses

Voor zijn volgende film als regisseur, The War of the Roses, werkte hij nog eens samen met Kathleen Turner en Michael Douglas, die een koppel spelen dat gaat scheiden. DeVito speelt de rol van Gavin D'Amato, de advocaat van het ongelukkige echtpaar. Zijn motto: een scheiding kun je overleven.

Ook deze film werd een commercieel succes en leverde Danny DeVito zelfs een nominatie op voor de Gouden Beer op het filmfestival van Berlijn. Daarnaast was de film ook goed voor een nominatie voor de Golden Globes als beste komedie.

Batman Returns

In 1992 werkte Danny DeVito voor het eerst samen met regisseur Tim Burton in Batman Returns. Hij vertolkt hierin het personage van Oswald Cobblepot, die bij zijn geboorte zo lelijk was dat hij door zijn ouders in een mandje in het water is gezet. Hij groeit op tussen de pinguïns in het riool en groeit zo uit tot de slechterik The Penguin. Andere rollen zijn er voor Michael Keaton als Batman en Michelle Pfeiffer als Catwoman.

De tweede Batmanfilm van Tim Burton werd in tegenstelling tot de eerste niet zo goed onthaald. De film was wel nog goed voor Oscarnominaties voor beste make-up en visual effects, maar DeVito werd voor zijn rol genomineerd voor de Razzies als slechtste acteur in een bijrol. Het hield hem alvast niet tegen om nog met Burton samen te werken: zo was DeVito ook te zien in Mars Attacks! (1996) en Big Fish (2003).

Get Shorty

Danny DeVito trad op als producer voor de misdaadkomedie Get Shorty (1995), gebaseerd op de gelijknamige roman van Elmore Leonard. DeVito deelt in deze film de affiche met hoofdrolspelers John Travolta, Gene Hackman en Rene Russo. Zelf schittert hij als Martin Weir, een succesacteur met een opgeblazen ego. De film was goed voor een nominatie voor de Golden Globes als beste komedie en leverde John Travolta zelfs de Golden Globe op als beste acteur in een komedie.

Als producer liet DeVito zich later ook opmerken met films als Gattaca (1997), Man on the Moon (1999) en Erin Brockovich (2000).

Matilda

In 1996 regisseerde Danny DeVito de filmadaptatie van Matilda, naar het populaire boek van Roald Dahl. Ook deze keer had hij ook een rol voor zichzelf gereserveerd in de film: die van Harry Wormwood, een knorrige verkoper van krakkemikkige auto’s en de vader van Matilda, die weinig aandacht heeft voor zijn slimme dochter.

Ondanks positieve recensies kon de film in de Verenigde Staten maar weinig volk naar de zalen lokken. Bij ons hoort de film tot het collectief geheugen.

Matilda is nu beschikbaar in de op aanvraag-catalogus van Proximus TV

L.A. Confidential

Dat Danny DeVito meer kan dan komische rollen spelen, bewees hij al Hoffa (1992), een film met Jack Nicholson. Nog bekender is zijn rol in de donkere misdaadfilm L.A. Confidential (1997). Hoewel de hoofdrollen in deze film weggelegd zijn voor Russell Crowe, Kevin Spacey en Guy Pearce, is ook de rol van DeVito niet te versmaden. DeVito is Sid Hudgens, de uitgever van een tabloidblad waardoor de bal aan het rollen gaat én de vertelstem in de film. L.A. Confidential was goed voor negen Oscarnominaties, waarvan het er ook twee binnenhaalde, waaronder die voor Kim Basinger als beste actrice in een bijrol.

Andere dramatische rollen volgden in The Rainmaker (1997), The Big Kahuna (1999) en Heist (2001).