Limburgse tiener ISE speelt op het Hongaarse Sziget Festival: “Harry Styles doet mij niet zo veel. Geef mij maar Dave Grohl”

Je bracht vorig jaar nog maar je eerste single uit. Deze zomer sta je al op Sziget Festival tussen namen als Florence & The Machine en Billie Eilish. Had je ooit gedacht dat het zo’n vaart zou lopen?

ISE: “Nee! Ik ben nu een jaar bezig met mijn solomuziek en optredens, en ik mag al naar Boedapest tussen die namen staan. Dat had ik nooit verwacht.”

Wat ga je naast je single nog op Sziget brengen?

“We hebben ‘To Stacy’ herwerkt in een akoestische versie, en verder speel ik nog veel nieuw materiaal. Een volledige set met eigen, nog niet uitgebrachte muziek, afwisselend op akoestische en elektrische gitaar.”

Hoe komt het dat jouw carrière in zo'n stroomversnelling is geraakt?

“Goeie vraag (lacht). Als ik het podium sta, merken mensen dat ik mij amuseer. Dat werkt blijkbaar aanstekelijk.”

Wat is volgens jou je grootste troefkaart?

“Ik denk dat ik geen typisch popstemmetje heb, maar een iets rauwere stem. Schuurpapier, zoals Selah Sue. Mijn teksten zijn ook heel persoonlijk, en die probeer ik dan ook met de nodige emoties over te brengen. Met sommige liedjes kan ik een zaal muisstil krijgen. Dan voel ik dat mensen mijn lyrics vatten.”

In een interview met HLN gaf je aan dat je opkijkt naar Kurt Cobain. Waarom is dat?

“Da’s intussen al veranderd (lacht). Al is er ook wel een link met Nirvana: mijn idool nu is Dave Grohl. Ik ben het afgelopen jaar heel erg fan geworden van Foo Fighters. ‘Everlong’ is mijn favoriet liedje: stevige muziek, maar de teksten raken je. Het is niet louter punk om de punk. De muziek raakt een snaar bij mij.”

Wie zijn jouw andere muzikale idolen die je muzieksmaak gevormd hebben?

“Toen ik klein was: Avril Lavigne. Géén K3 (lacht). Maar ik kijk vooral op naar bands en artiesten van vóór mijn tijd, meer dan hedendaagse popidolen. Een Harry Styles doet mij niet zo veel. Ik luister bijvoorbeeld veel oude hiphop en ninetiesrock.”

Vanwaar die voorliefde voor ‘oude’ muziek?

“De muziek van vandaag is vaak opgesmukt met elektronica. In muziek van vroeger hoor je echt nog de gitaren en de akoestische drums. Da’s leuker om te horen, vind ik.”

Ben je in een muzikaal nest opgegroeid?

“Ja, mijn mama en pluspapa vormden een akoestisch duo. Ik ging vroeger altijd mee naar hun optredens en dan zong ik ook liedjes mee. Mijn papa is ook heel muzikaal: hij speelde mee in musicals en zo. Toen ik negen was, ben ik in een coverbandje beginnen zingen: Jeans & Queens. We zongen heel veel verschillende genres, van ‘Born This Way’ van Lady Gaga over ‘Born To Be Wild’ van Steppenwolf tot ‘Creep’ van Radiohead. Daar ben ik dit jaar mee gestopt, om me meer te kunnen focussen op mijn solomuziek.”

Je bent nog zeer jong: wat is jouw grootste muzikale droom?

“Een duetje met Dave Grohl? (lacht) Mijn manager Simon Lamont zegt altijd dat ik grote doelen voor ogen moet hebben – niet dat die altijd uitkomen, maar dan heb je een goeie drijfveer. Mijn eerste single uitbrengen voor mijn zestiende verjaardag is al gelukt. Nu wil ik vooral veel leuke speelkansen krijgen en veel muziek uitbrengen in de toekomst. Een debuutalbum zit nog niet in de pijplijn; nu is het vooral veel optreden en contacten leggen. Maar ik schrijf wel voortdurend liedjes.”