Wist jij dit al over ‘Finding Nemo’ (2003)?

Verwijzingen naar andere films

De makers van ‘Finding Nemo’ hebben heel wat grappen in de film verwerkt. Sommige van die grappen zijn eenvoudig te begrijpen, maar andere vragen wat achtergrondkennis. Zo zien we hoe Marlin op een bepaald ogenblik achternagezeten wordt door enkele haaien. Een van die haaien jaagt de clownvis op en beukt tijdens dit alles een stalen deur van een gezonken schip open. Hij slaat vervolgens het credo: “Here’s Brucey”. Zowel de actie die haai onderneemt, als zijn slagzin, zijn een directe verwijzing naar de legendarische horrorfilm ‘The Shining’ (1980) waarin acteur Jack Nicholson de beroemde slagzin “Here’s Johnny” roept richting zijn opgejaagde familie. Maar dat is niet de enige filmverwijzing in ‘Finding Nemo’.

We zien bijvoorbeeld ook hoe Nemo in de tandartspraktijk belandt en daar kennismaakt met Darla: een jong kind waar alle andere vissen (bij de tandarts) een helse schrik van hebben. Darla wordt geïntroduceerd bij de kijker met de tonen van de film ‘Psycho’ (1960) en daarmee weten de volwassen kijkers onmiddellijk dat er gevaar in de lucht hangt. Last but not least, bevat ‘Finding Nemo’ ook een verwijzing naar de ‘Toy Story’-films. De tandarts waar Nemo is beland, bevat namelijk een speelhoek en in die speelruimte liggen speelgoedfiguurtjes uit de film ‘Toy Story’.

Een ‘realistische’ animatiefilm

Dory Ondanks het feit dat het verhaal van ‘Finding Nemo’ vrijwel helemaal rond Nemo draait, steelt het personage Dory af en toe ook de show. Dory is niet toevallig bedacht. Ze is gebaseerd op een kennis van co-regisseur Andrew Stanton die ook aan geheugenverlies leed. Oorspronkelijk zou Dory ook door een man worden vertolkt, maar Andrew Stanton vond dat de Amerikaanse comédienne en televisiepresentatrice Ellen DeGeneres de ideale persoon was om dit personage vorm te geven en werd het personage ook vrouwelijk. Dory werd in geen tijd zeer geliefd bij de fans en kreeg in 2016 zelfs een eigen film: ‘Finding Dory’.

Negatieve invloed

‘Finding Nemo’ was een schot in de roos. De film wist wereldwijd miljoenen mensen naar de cinemazalen te lokken en die mensen brachten vaak hun kroost mee. Die kroost wou na het zien van de film natuurlijk ook zelf clownvissen in huis waardoor deze exotische dieren plots opgejaagd wild werden. Clownvissen laten zich echter moeilijk vangen. Ze leven in verafgelegen koraalriffen en zijn pijlsnel. Om dat laatste euvel te omzeilen, besloten heel wat vissers om de giftige stof cyanide in te zetten tijdens hun jacht op clownvissen. Cyanide verdooft de diertjes, maar brengt ze tegelijkertijd ook ernstige schade toe. Dankzij de stof werden er miljoenen clownvissen weggeplukt uit hun natuurlijke habitat, maar overleden ook heel wat diertjes. Milieuorganisaties stelden dit probleem aan de kaak: ze stelden dat de koraalriffen werden leeggeroofd en dat het visbestand door het gebruik van cyanide enorme schade kon oplopen.

Positieve invloed

Gelukkig heeft ‘Finding Nemo’ ook een lans gebroken voor de bescherming van koraalriffen. De animatiefilm bracht de wondere wereld van zeedieren in beeld en dat maakte heel wat mensen oprecht benieuwd naar het leven onder water. Na de release van de film kregen onder andere duikclubs plots veel meer leden en werd er meer aandacht geschonken aan de vervuiling van de oceanen, overbevissing en de aftakeling van de koraalriffen.

‘Finding Nemo’ is nu beschikbaar in de Pickx VOD-catalogus.