Artiest van de week: UNA, van klassiek pianiste naar indiepopzangeres

Muziek | Elke week zet Pickx een artiest in de kijker als Artiest van de week. Deze keer is dat de jonge Brusselse UNA, die verfrissende popmuziek brengt. Ze schrijft beklijvende teksten in het Engels over onderwerpen die vaak taboe blijven en bracht nog maar pas haar eerste EP uit: ‘Where The Light Is Hiding’.

Door Pickx

Gepubliceerd op 04.04.23

1min

UNA begon met een klassieke pianiste die ervan droomde om popzangeres te worden. Na haar studies aan de Academie van Namen en het Koninklijk Conservatorium van Bergen keerde Luna Fitoria terug naar haar geboortestad Brussel. Daar knoopte ze weer aan met het culturele leven dat haar zo nauw aan het hart ligt. Ze begon samen te werken met de Brusselse producer StraZ, waardoor haar passie voor schrijven en componeren weer aangewakkerd werd.

Ze besloot muziek te schrijven onder de artiestennaam UNA. “Ik heb lang gezocht naar een geschikte artiestennaam”, legde ze uit in een interview met DH Radio. “Ik wilde absoluut niet met mijn voornaam werken, want ik wil mijn kunst en mijn privéleven gescheiden houden. Toen ik op UNA kwam, was ik er heel blij mee. De naam betekent ‘één’ in het Spaans, wat wijst op mijn eigenheid.” UNA is een knipoog naar haar Nicaraguaanse wortels en haar feministische idealen, legt de zangeres uit. “De naam geeft me kracht. En het lijkt nog een beetje op mijn naam, waardoor het wel nog dicht bij mij staat.”

De muziek van UNA, een mengeling van indiepop en pianomuziek, klinkt puur en oprecht. Haar soms ietwat onbevattelijke teksten stellen sociale normen aan de kaak. Ze liet zich inspireren door artiesten als Oh Wonder, Maggie Rogers, Agnes Obel en Florence and the Machine. Vorige maand liet ze haar eerste EP op de wereld los, het vijf nummers tellende ‘Where The Light Is Hiding’. Tussen die nummers staan ‘Deep Ocean’ en ‘Many Roads’, twee van de eerste nummers waarmee ze wat airplay op de radio wist te krijgen die beide met producer StraZ tot stand kwamen en gemixt werden door Romain Bonnen.

Tijdens haar concerten wordt UNA bijgestaan door multi-instrumentalist Sami Strazimiri (StraZ, Cosmic Clusters…), die net als Luna Fitoria wortels heeft in de klassieke muziek. Samen brengen ze de bezwerende en zweverige indiepop van UNA in intieme versies aan de man.

Op ‘Where The Light Is Hiding’ verkent UNA onderwerpen die vaak nog taboe en onderbelicht zijn in onze samenleving, zoals mentale gezondheid en overwerkt zijn. ‘On Repeat’ verhaalt bijvoorbeeld over haar ervaringen en frustraties tijdens de eerste lockdown, ‘Deep Ocean’ over de angst om ooit bipolair te worden (de diagnose is al bij verschillende van haar familieleden gesteld) en ‘Overflow’ over het leren relativeren van problemen.

Intussen gaat het hard voor UNA. Op zondag 26 maart stond ze voor de eerste keer in de Botanique, als opener voor Marie Warnant. De vrijdag ervoor verkocht ze de Brusselse zaal La Tricoterie uit voor de release party van haar EP. Daar stond ze met twee zangers en een strijkkwartet op het podium, wat de muziek een geheel nieuw elan gaf. En in april is ze een van de zes finalisten van het Tremplin du Ronquières Festival, zeg maar een talentenjacht, waarmee ze een kans maakt om op het grote festival van Ronquières te spelen op 5 augustus.