'Wendell & Wild': de nieuwe horrorfantasy van stop-motionwonderman Henry Selick

Binnen de animatiefilmwereld geldt Henry Selick (69) als een monument. Selick regisseerde onder meer stop-motionklassiekers als ‘The Nightmare Before Christmas’ (1993), ‘James and the Giant Peach’ (1996) en ‘Coraline’ (2009). ‘Wendell & Wild’, een horrorkomedie over een paar intrigerende demonische broers die willen ontsnappen uit de onderwereld, is niet alleen zijn eerste samenwerking met Netflix, maar ook zijn eerste nieuwe speelfilm in 13 jaar.

‘Wendell & Wild’ is gebaseerd op een kortverhaal dat Selick jaren geleden schreef, geïnspireerd door het soms wat demonische karakter van zijn (nu volwassen) zonen. Later werd Selick een grote fan van ‘Key & Peele’, een komische sketchshow op Comedy Central van en met Keegan-Michael Key en Jordan Peele (hij is ook de bejubelde regisseur van verrassende films als ‘Get Out’, ‘Us’ en ‘Nope’).

Selick (foto) nam contact met hen op, het klikte, en Jordan Peele kwam zelfs aan boord als coscenarist en producent.

De films van Selick onderscheiden zich door hun gothische stijl. Die invloed vind je ook in ‘Wendell & Wild’ terug, maar Selick liet zich deze keer voor de personages vooral inspireren door het werk van de Argentijnse kunstenaar Pablo Lobato en meer bepaald zijn op Pablo Picasso geïnspireerde karikaturen.

Scream Fair, het akelige universum waarin de film zich afspeelt, omschrijft Selick ook niet als de hel: het is een plek waar de zielen van de verdoemden, van de corrupte mensen naar toe gaan. Hun straf in Scream Fair? Rondrijden in een pretpark dat je nog het best kan omschrijven als een kruising tussen Disneyland en Jheronimus Bosch. Ook de demonische broers Wendell (Keegan-Michael Key) en Wild (Peele) worden naar deze plek verbannen, al willen ze met de hulp van een stoere tiener zo snel mogelijk terug naar het Land van de Levenden om er hun eigen pretpark op te zetten, The Dream Fair. Iets wat uiteraard niet van een leien dakje gaat.

Zoals de meeste regisseurs is ook Selick een nauwgezette perfectionist. Voor elk personage uit de film werden ongeveer 120 verschillende gezichtsvormen gecreëerd. Dat maakt het voor de animator een stukje makkelijker om zo subtiel mogelijke en telkens afwisselende gezichtsuitdrukkingen te krijgen. De gezichten van de poppen hebben bovendien een magneet binnenin waardoor er snel van gezicht kan verwisseld worden. Stop-motion blijft hoe dan ook een tijdrovend proces, de reden waarom er gewoonlijk maar enkele seconden per dag gefilmd wordt.

Aan één ding heeft Selick evenwel een hekel: een film met een weliswaar perfecte maar gelikte CGI-look. Vandaar dat hij er de voorkeur aan geeft om het ambachtelijke aspect dat komt kijken bij het maken van een stop-motionfilm niet weg te stoppen. De film mag er met andere woorden een tikje ruw uit zien en eventuele gebreken worden niet weggemoffeld, net omdat Selick erin gelooft dat het publiek daardoor sneller bij de film betrokken raakt en ‘Wendell & Wild’ net "opvalt als iets heel anders".

Volgens Selick was de crew bij het maken van ‘Wendell & Wild’ bijzonder enthousiast en erg opgewonden over het resultaat. “Sinds ‘A Nightmare Before Christmas’ heb ik dat soort opwinding niet meer meegemaakt voor een van mijn projecten”, dixit Selick. In de Verenigde Staten heeft de film wel al een PG-13-rating gekregen, wat wil zeggen dat sommige scènes ongepast zouden kunnen zijn voor kinderen onder 13 jaar.

Persoonlijk vindt Selick ‘Wendell & Wild’ niet zo eng als ‘Coraline’, ook omdat de film veel meer inzet op het komische en het fantastische. Wat ook weer niet wil zeggen dat ‘Wendell & Wild’ ook niet lekker akelig kan zijn. "Ik wil niet op veilig spelen”, zegt Selick. “Ik wil projecten die tijdloos zijn, ik wil stilistisch en visueel nieuwe wegen inslaan en verhalen vertellen die niet noodzakelijk worden verteld in de grote Hollywood-animatiefilms."

Ontdek ‘Wendell & Wild’ vanaf 28 oktober op Netflix. Meer info over de tv-optie 'Pickx All Stars' (inclusief Netflix) of het Netflix-aanbod via Pickx vind je hier terug.