De echte Amy Winehouse in 'Reclaiming Amy'

De Britse zangeres Amy Winehouse herkennen we nog allemaal aan haar jazzy popnummers met tonnen soul. Ze werd in sneltempo een wereldwijde sensatie, maar die rise to fame had ook een donkere kant. Ze zong over haar middelenmisbruik en haar weigering om daarvoor in behandeling te gaan, en jammer genoeg was die tekst ook hoe het er in het echt aan toe ging. Het leidde ertoe dat ze verschillende optredens moest afzeggen of soms duidelijk onder invloed op het podium stond. En toen ze zes keer genomineerd was op de Grammy Awards (ze won er uiteindelijk vijf), kon ze de ceremonie niet bijwonen omdat ze door haar drugsproblematiek geen visum kon krijgen.

De roddelpers stond tegelijk altijd te springen om pikante details over de jonge zangeres te publiceren. Elk verhaal over haar verslavingen, haar misstappen en haar pogingen om haar leven weer een positieve draai te geven, werd breed in de tabloids uitgesmeerd. Wat ook niet hielp, was dat ex-vriendjes en andere entourage van Amy hun verhalen verkochten aan de tabloids, die van elke kans gebruik maakten om de zangeres meer de dieperik in te duwen. Op 23 juli 2011 werd ze levenloos aangetroffen in haar appartement in Londen. Ze werd 27 jaar oud.

De geschiedenis van Amy Winehouse werd uitgebreid in beeld gebracht in de documentaire ‘Amy’ uit 2015, waarin er in het bijzonder aandacht is voor haar drugsproblemen en haar turbulente relaties. De documentaire speelt zich af als een ware vicieuze cirkel. Maar volgens de familie van Amy vertelt dat niet het hele verhaal. Daarom wilden zij op de tiende verjaardag van haar dood een documentaireploeg in hun leven toelaten. Zij, met moeder Janis Winehouse-Collins op kop, wilden het verhaal vertellen van de Amy die zij kenden, een beeld schetsen dat in het kluwen van saillante verhalen helemaal verdwenen is. Zij kenden de echte Amy en zeggen dat ze veel meer was dan het beeld dat in de pers van haar verscheen. Dat is hoe ‘Reclaiming Amy’ tot stand kwam.

Amy Winehouse bracht in de loop van haar te korte leven twee albums uit. Het eerste, ‘Frank’, verscheen in 2003, maar brak niet echt potten. Later raakte bekend dat de titel deels een verwijzing was naar de zanger Frank Sinatra, een vroege invloed op de muziek van Winehouse. Haar muziekstijl was gebaseerd op jazz en soulmuziek en sloeg daarom ook nog niet meteen aan bij het grote poppubliek. Na haar dood, stonden fans dan weer wel te springen om nog een exemplaar van de debuutplaat te bemachtigen.

Het is met haar tweede album ‘Back to Black’ dat de zangeres helemaal zou doorbreken. Dat is deels de danken aan de bijdrage van producer Mark Ronson, die exact wist hoe hij de karakteristieke stem van Amy kon complimenteren en tot zijn recht laten komen. Het is ook in deze periode dat Winehouse haar iconische look – het suikerspinkapsel en de grote, zwarte eyeliner – afwerkte. De eerste single ‘Rehab’ sloeg in als een bom en opvolgers ‘You Know I’m No Good’, ‘Back to Black’ en Tears Dry on Their Own’ bevestigden haar status als een force majeure.

Het derde album ‘Lioness: Hidden Treasures’ verscheen postuum. Naast nooit eerder uitgebrachte nummers en bijna verloren gegane opnames (haar versie van ‘Our Day Will Come’ en ‘Valerie’ zijn nog steeds vaste waarden) staat daarop het allerlaatste nummer dat ze ooit opnam in de studio, een duet met de jazzlegende Tony Bennett. De chemie tussen die twee oude zielen is meteen hoorbaar.

Bekijk ‘Raclaiming Amy’ op donderdag om 22u15 op Canvas of waar je ook bent via Pickx.be of de Pickx-app.