‘VDB. Ik ben God niet’: de ultieme biografie van een tragisch wielericoon

Series |

Vanaf woensdag 5 oktober zendt Canvas de docureeks ‘VDB. Ik ben God niet’ opnieuw uit, over het turbulente leven van de veel te vroeg gestorven wielerheld Frank Vandenbroucke. Pickx legt nog eens uit wat hem zo legendarisch en fascinerend maakt -ook 13 jaar na zijn bizarre en eenzame dood in een schimmige herberg te Senegal.

Door Pickx

Deel dit nieuws

De titel van deze zevendelige docureeks van productiehuis Borgerhoff & Lamberigts TV refereert naar de autobiografie die Frank Vandenbroucke zelf uitbracht in 2008. Een jaar voor zijn plotse dood in een hotel te Senegal. “Ik ben geleefd en heb geleefd, ben twintig keer gestorven en eenentwintig keer terug opgestaan. Het past absoluut om te zeggen dat mijn leven een film zou kunnen zijn”, verklaarde VDB toen.

De tv-reeks werd in 2019 een eerste keer vertoond op de openbare omroep, exact tien jaar na het overlijden van VDB. Maar een ‘jubileum’ is eigenlijk niet nodig om deze gevierde en verguisde held opnieuw in de schijnwerpers te zetten. Frank Vandenbroucke zal voor altijd een plek blijven opeisen in het collectieve geheugen van wielergek België.

Zeker in deze tijden van Remco-gekte en Wout van Aert-hype is het niet slecht om te herinneren hoe snel een nieuwe held ook weer kan vallen. Hoe lastig het is om te midden van die waanzin mentaal gezond te blijven. Hoe gigantisch de druk van buitenaf is -sponsors, managers, pers, publiek. Hoe we stiekem ook genieten van tragische verhalen.

Het go(u)den kind

Uit het levensverhaal van VDB valt dan ook heel wat te leren. Verering en controverse lagen nooit zo dichtbij elkaar. Het maakt de betreurde wielrenner uit Ploegsteert tot het fenomeen dat hij was, en nog steeds is.

VDB groeide op in een volkse context, zijn moeder runde een B&B, zijn vader Jean-Jacques leidde samen met zijn broer Jean-Luc een wielerteam: Lotto. Waar het grote talent, na jaren van dominantie in de jeugdreeksen, ook zijn eerste profcontract tekende. En waar hij een jaar later al met slaande deuren vertrok. VDB was ongeduldig en ging in op een aanbieding van Mapei, op dat moment een van de beste teams ter wereld. Het kwam tot een pijnlijke rechtszaak met zijn vader en oom.

Maar sportief ging het il bimbo d’oro (het gouden kind) voor de wind. Hij won verschillende koersen, waaronder Parijs-Brussel (1995), Scheldeprijs (1996), Gent-Wevelgem (1998) en Parijs-Nice (1998). In 1999 maakte het godenkind de overstap naar het Franse Cofidis, waar hij als absolute kopman uitgespeeld zou worden. Een winnende zet. Zijn gloriemoment volgde datzelfde jaar, toen hij op heroïsche wijze de klassieker Luik-Bastenaken-Luik naar zijn hand zette. Vooral zijn episch duel met Michele Bartoli op de flank van de La Redoute spreekt nog steeds tot de verbeelding.

Met zijn mix van charme, branie, emotie en spontaniteit pakte hij heel sportminnend België in. Een mooi voorbeeld daarvan waren zijn twee ritzeges in de Vuelta van 1999. Die hij opdroeg aan zijn toenmalige geliefde Sarah Pinacci. Een Italiaanse schone die hij had leren kennen als bloemenmeisje. Hij begon nog tijdens de rittenkoers een affaire met haar en beloofde haar de ruiker te schenken die de ritwinnaar krijgt. Zo geschiedde…

De neergang

Tot daar de positieve kant van het verhaal. Want in datzelfde magische 1999 begon ook de neergang, toen VDB genoemd werd in een dopingzaak. Steeds meer werd duidelijk dat de Belgische topper gebukt ging onder heel wat mentale problemen. Dat hij meegesleurd werd door zijn charismatische ploegmaat Philippe Gaumont, een man die langs en over de grenzen van het toelaatbare ging.

VDB had het moeilijk met de druk die op zijn schouders gelegd wordt als the next big thing. Cofidis ontsloeg hem en vanaf dan trok VDB elk jaar naar een ander team. Nergens sloeg de vonk nog over en het enorme potentieel bleef grotendeels onbenut. Een laatste sportieve stuiptrekking kwam er in 2003, toen hij voor Quick-Step tweede werd in de Ronde van Vlaanderen.

Vandenbroucke ontspoorde ook privé, met alcohol- en drugsmisbruik als de boosdoeners en liefdesperikelen als katalysator daarvan. Hij ondernam verscheidene zelfmoordpogingen, in 2007 belandde hij in het ziekenhuis na het nemen van een overdosis geneesmiddelen. Hij werd ook enige tijd opgenomen in een psychiatrische instelling te Ieper.

De tragische neergang eindigde abrupt op 12 oktober 2009, toen zijn levenloze lichaam gevonden werd tijdens een vakantie in Senegal, in een schimmige herberg op drie kilometer van zijn hotel. Een Senegalese prostituee en twee handlangers werden aangehouden, maar nadien weer vrijgelaten. De speculatie over wat zich die avond heeft afgespeeld is nooit geëindigd. Net zoals de populariteit van VDB.

Bekijk ‘VDB. Ik ben God niet' op woensdag 5 oktober vanaf 21u20 op Canvas, of waar je ook bent via Pickx.be of de Pickx-app. 

Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.

Ontdek Pickx Inloggen

Top

Top