Er was eens een Rode Duivel: Tristan Peersman

België is altijd een land van keepers geweest. Thibaut Courtois is daar momenteel het beste bewijs van en de jongens in zijn schaduw zoals Mignolet, Casteels, Sels of Kaminski zijn ook niet te versmaden. Met andere woorden: de Duivels zitten in het doel gebeiteld voor nog een paar jaar. In het verleden hebben ook Michel Preud’homme, Christian Piot en Jean-Marie Pfaff heel België trots gemaakt.

In het begin van de jaren 2000 kende ons nationale elftal echter een kleine inzinking en passeerden er heel wat doelmannen de revue wier carrière bij de Duivels van korte duur was. Tristan Peersman was één van hen. Hij had enkele blunders op zijn naam staan en zijn komst naar de nationale ploeg was voor velen dan ook een verrassing.

Tristan Peersman maakte zijn profdebuut bij Beveren, en kwam aan het begin van het nieuwe millennium op 20-jarige leeftijd naar Anderlecht. Hij moest echter een tijdje wachten vooraleer hij zijn eerste wedstrijd bij Paars-Wit mocht spelen, want pas in 2003 kreeg hij zijn eerste minuten in de competitie – na drie jaar zonder wedstrijd.

Overtuigen doet Peersman echter niet. De keeper wordt regelmatig afgerekend op fouten. Zelfs wanneer hij belangrijke reddingen maakt, gaat het soms in dezelfde match weer helemaal mis. Een wisselvalligheid waardoor hij zich nooit kan vestigen als vaste waarde op het veld, ook al was eerste keuze-doelman Daniel Zitka vaak geblesseerd.

Toch kwam Tristan Peersman in de nationale ploeg terecht. In die tijd hadden we de grote Belgische keepers niet voor het rapen. Silvio Proto was nog niet ten tonele verschenen bij de Duivels, terwijl Geert De Vlieger niet langer een reële optie was. In april 2004 werd Peersman door Aimé Anthuenis opgeroepen voor een wedstrijd tegen Turkije, ook al had hij dat seizoen nog maar 12 wedstrijden gespeeld.

Peersman bleef de hele wedstrijd op de bank, maar werd een maand later tegen Nederland weer opgeroepen. Hij speelde 45 minuten tegen onze noorderburen, de eerste van zijn 4 caps voor de Rode Duivels. Hij speelde opnieuw in augustus van hetzelfde jaar tegen Noorwegen en vervolgens tegen Litouwen en Spanje in het kader van de kwalificatie voor de Wereldbeker 2006… alvorens stilletjes weer uit de nationale ploeg te verdwijnen.

In het seizoen 2004-2005 moest Peersman zich nog tevreden stellen met een rol als invaller bij Anderlecht (10 wedstrijden). Het is vanzelfspekend moeilijk om op die manier een plaats te veroveren in het kernteam van de Rode Duivels. Temeer daarom probeerde hij het seizoen daarop, na een half jaar in Brussel, een doorstart te maken in Nederland bij Willem II Tilburg. Ook dat werd geen groot succes want in 2007 verliet hij de club voor OFI Kreta, waar hij slechts 6 wedstrijden speelde in anderhalf jaar tijd.

Het publiek zag hem later nog terug in Nederland, bij Dordrecht, en daarna in België bij tweedeklasser Bergen. Het is pas bij die Henegouwse ploeg, op een lager niveau en op 30-jarige leeftijd, dat Peersman zich eindelijk wist te vestigen als vaste starter in een ploeg. De liefdesrelatie duurde slechts een jaar, voordat hij zich naar de amateurdivisies begaf en in eerste klasse de herinnering achterliet van een eeuwige vervanger die zijn plafond had bereikt.

Fan van onze serie? Lees hier het verhaal van Denis Odoi.