De internationale carrière van Birger Maertens bij de Rode Duivels duurde welgeteld 45 minuten. Hij werd twee keer opgeroepen, maar kwam slechts één keer op het veld. Maertens kreeg toen een beloning voor zijn
goede prestaties bij Club Brugge. We blikken terug op zijn carrière.
Birger Maertens is een kind van Club Brugge. Hij was in zijn jonge jaren
fan van Club Brugge, maakte zijn kinderdroom waar door er te spelen en is vandaag nog steeds een fervent supporter van de Belgische topclub. In het seizoen 2001/2002 maakte de West-Vlaming zijn debuut in het eerste elftal. Aanvankelijk was hij een invaller, maar 'Bicky' - zo luidde zijn bijnaam - wist zich na een 20-tal wedstrijden op te werken tot een basiskracht.
Zijn
palmares bij de Bruggelingen is best
indrukwekkend. Hij won er de landstitel in 2003 en 2005 en daarnaast mocht hij ook nog drie Belgische bekers en vier Supercups in de lucht steken. Maertens speelde van 2001 tot 2008 voor de eerste ploeg en toenmalig bondscoach Aimé Anthuenis selecteerde hem in zijn beste periode voor de nationale ploeg.
Tijdens de kwalificatiecampagne voor het WK 2006 kon België geen vuist maken. Servië-Montenegro, Spanje en Bosnië waren een maat te groot voor de Rode Duivels en zij eindigden allen voor België. Birger Maertens bleef op de bank tegen Spanje, maar hij mocht op 12 oktober 2005 bij de rust invallen tijdens het 1-1-gelijkspel
tegen Litouwen, toen hij doelpuntenmaker Karel Geraerts kwam vervangen. Een own-goal van Olivier Deschacht zorgde voor het gelijkspel. Voor Maertens zou het uiteindelijk bij die 45 minuten blijven.
Maertens keerde nadien terug naar Brugge, maar in 2007 onderging hij een operatie. Nadien verliep het steeds moeizamer voor hem en verloor de centrale verdediger zijn basisplaats aan Jeroen Simaeys. In de zomer van 2008 stapte hij transfervrij over naar het Nederlandse
Heracles Almelo, in 2012 tekende hij voor
KVC Westerlo en nadien bolde hij rustig uit bij Westhoek, Bredene en tenslotte Daring Brugge.