Eversax: “Er is een groot verschil tussen competitief zijn en een professionele speler worden.”

Nieuws | Deze maand verwelkomde de nieuwe coach van het Karmine Corp Rocket League-team ons op Discord voor een babbel. We nemen je mee naar onze ontmoeting met Wagner "Eversax" Benjamin. 

Door Pickx

Deel dit nieuws

Hoewel hij in 2021 had aangekondigd dat hij met pensioen zou gaan, keerde Eversax toch terug als hoofdcoach van Karmine Corp, een van de meest prominente organisaties in het Europese esportslandschap. Enkele maanden later, waaronder een periode buiten de schijnwerpers toen aan het team gebouwd werd, maakte de Belg zich enkele minuten vrij om met ons te praten. Een gelegenheid om het te hebben over zijn carrière als profspeler, zijn ervaringen als coach, en natuurlijk zijn verrassende aanwerving door Karmine. 

Hallo Eversax! Laten we beginnen met de klassieke vraag van ons interview van de maand: kun je me vertellen wat je eerste herinnering aan videogames is?

Die heeft te maken met mijn oudere broer, maar ook met mijn ouders die ook graag gameden. Ik was dus altijd gewend om een PC en een console in de huiskamer te hebben zodra ze uitkwamen. Ik denk dat mijn vroegste herinneringen met Counter-Strike 1.6 te maken hebben, een spel waar mijn broer gek op was. Ik weet nog dat ik in die tijd een match tegen bots begon met een wallhack om ze te doden. Trouwens, mijn account heeft nog steeds een VAC ban nu, dat moet 12 jaar geleden zijn! (lacht). Ik bracht toen veel tijd door op World of Warcraft.

Op dat moment was je nog ver weg van een carrière in Rocket League...

Ja, ik zeg het heel vaak, maar ik was echt een "iencli" (Franse slang voor bevoorrecht persoon; nvdr) van videospelletjes. Ik heb zowat elk bekend videospel gespeeld: Call Of Duty, FIFA, Battelfield, World Of Warcraft, League Of Legends, Counter-Strike... ik heb echt alles al gespeeld!

Dus, op welk punt zegt een casual gamer dat hij gaat concurreren in een spel als Rocket League?

Verrassend genoeg gebeurde dat erg laat. Ik had Rocket League gekocht, denkend dat mijn vrienden die League of Legends speelden, hetzelfde zouden doen. Uiteindelijk heb ik meer dan 200 uur in de 1v1 modus gestoken voordat ze mee wilden doen. Beetje bij beetje maakten we vooruitgang. Op een gegeven moment kwam ik in de top 100, maar zelfs toen was ik helemaal niet in een wedstrijdstemming. Ik speelde gewoon voor de lol. Ik begon het gevoel te krijgen dat er iets te doen was toen ik op de 6Mans servers kwam, waar spelers van dezelfde rang het tegen elkaar kunnen opnemen. Ik begon wedstrijden te spelen tegen Kassio, AztraL, Kaydop...

Dit alles op amateurniveau?

In die tijd waren er de Gfinity-toernooien. Die wedstrijden werden drie keer per week georganiseerd, met een geldprijs van 250 euro. Als je alles optelt en je ze alle drie hebt gewonnen, is dat toch een aardig bedrag per week! Dus, met de mensen van 6Mans, deden we ze heel vaak. Gezien onze resultaten kreeg ik de smaak te pakken: de competitie, de druk die dat met zich meebrengt, het keiharde streven om de beste te zijn, enz.

Heb je geen spijt dat je die klik niet wat eerder hebt gemaakt?

Ik wilde altijd competitief zijn in de titels die ik speelde, maar er is een wereld van verschil tussen competitief willen zijn en een professionele speler worden. Ik denk dat dat de fout is die veel jonge spelers maken: professioneel willen zijn met heel weinig ervaring. Dat leidt tot veel frustratie, terwijl proberen en plezier maken veel beter is voor de speler.

Enkele weken geleden kondigde Karmine Corp, de laatste maanden de populairste organisatie van Frankrijk, jouw aanwerving als hoofdcoach aan. Hoe voelt het om na een onderbreking van meer dan een jaar lid van zo’n organisatie te worden?

Het is eigenlijk gewoon gek! (lacht). Toen KCorp mijn rekrutering aankondigde, kreeg ik honderden steunbetuigingen van fans en mensen die me kracht wilden geven. En als je speelt, wordt dat gevoel vertienvoudigd, of je nu wint of verliest. Je krijgt echt een gevoel van de community die achter je staat. Bovendien is het nog steeds een organisatie die ik altijd heb gesteund en waarvan ik heb genoten. Je zou kunnen zeggen dat het een droom is om bij een organisatie te komen die ik zo bewonder.

Hoe verliep je aanwerving?

Ik kende AztraL en Itachi al heel lang. Ze hadden veel respect voor mijn visie op het spel en ik kreeg de coachpositie aangeboden om wat verandering in het team te brengen. Ik heb met hen een paar maanden achter de schermen gewerkt, vooral voor het derde evenement van de winterperiode, voordat ik officieel werd aangekondigd.

In januari 2021, toen je aankondigde dat je je zou terugtrekken uit esports, legde je uit dat je plezier weer centraal wilde stellen. Wat is er veranderd?

Achteraf gezien had mijn focus op het creëren van content weinig te maken met een potentiële afkeer van het competitieve. Ik was gewoon in de verkeerde stemming. Ik was veel te kritisch op mezelf en als gevolg daarvan was ik gefrustreerd in plaats van gemotiveerd.

Bovendien, coach zijn is heel anders dan een speler zijn...

Precies, als coach heb je alles in de hand, dit zijn dingen die je kunt beheersen. Om een voorbeeld te nemen: als je een speler bent, beslis je niet noodzakelijk over je vorm van de dag. Je kunt niet elke dag de beste speler van de wereld zijn. Gefocust zijn, oplettend zijn, de juiste manier vinden om bepaalde dingen met bepaalde spelers te benaderen, dat zijn concepten die je als coach echt kunt controleren. In mijn hoofd verandert dat alles in de manier waarop ik naar resultaten kijk.

Hoe ga je om met de praktische veranderingen die een verschuiving naar een coachende rol met zich meebrengt? Heb je je ritme al gevonden?

Om heel eerlijk te zijn: ik leer elke dag bij op het werk. Ook al had ik al individuele coaching gedaan, de leiding nemen over een heel team is anders. Als ik dingen te zeggen heb tegen de spelers, dan doe ik dat natuurlijk. Maar ik verwacht dat zij hetzelfde doen en ik ben daar heel duidelijk over geweest. Dat laat iedereen toe om vooruit te gaan.

Zijn er aspecten waarbij je van jouw kant al goede vooruitgang hebt vastgesteld?

Ik voel dat ik veel vooruitgang boek op menselijk en relationeel gebied. Bovendien leer ik het team op een professionele manier kennen, ondanks het feit dat ik al twee spelers kende. Hierdoor begrijp ik hoe ik een bepaald onderwerp met een speler moet benaderen, zodat alles op een positieve manier geïntegreerd wordt. Iedereen heeft zijn eigen manier van werken en het is aan mij om me aan te passen, zodat alles functioneert. Als ik iets wil proberen, praten we er samen over en probeer ik te zien hoe het team op het idee reageert. Er is niets erger dan spelers te dwingen een systeem aan te nemen waar ze het niet mee eens zijn.

Hoe verdeel je de taken met Arleyobi, die naar de assistent-coach positie is verhuisd?

Het zou te ingewikkeld zijn om de taken in verband met coaching te verdelen. Op dit moment verzorgt Arelyobi meer de management kant met de spelers, terwijl ik zorg voor alles wat er in-game gebeurt.

Als je voor KCorp speelt, geeft de community die je steunt je dan geen mentale opkikker? Of zorgt dat eerder voor meer druk?

Persoonlijk probeer ik mezelf echt niet onder druk te zetten. Daarnaast is een van de grote kansen die we hebben, dat onze community niet erg toxic is. Weten dat als je verliest, mensen je willen steunen in plaats van je nog dieper te duwen, is een echt pluspunt.

Je hebt een paar weken lange bootcamp achter de rug, hoe verliep dat?

Het ging echt goed. We hadden net Noly gerekruteerd, dus naast het competitieve aspect konden we ook banden smeden binnen het team, aangezien we in dezelfde AirBnb verbleven. Dat is echt een van de belangrijkste aspecten voor mij in een bootcamp: het relationele. Iemand in het echt ontmoeten betekent dat je een bepaald stadium voorbij bent. Het transformeert de manier waarop je met iemand werkt.

Sinds het begin van het seizoen zijn de resultaten een beetje wisselvallig. Wat denk je dat er ontbreekt om die te verbeteren?

Dat is moeilijk te zeggen. Volgens mij had niemand verwacht dat het niveau van de Europese teams zo hoog zou liggen. Een team kan een top 2-plaats halen in het ene evenement en 16e eindigen in het volgende. Toen de spelers bij de ploeg kwamen, wonnen ze het WePlay-toernooi van het pre season en verwachtten ze hetzelfde te doen in de RLCS. Na de laatste mislukte Major, dachten we dat we nog één kans hadden om ons seizoen te redden. En we hebben een top 6-plaats gehaald op het eerste voorjaarsevenement, dus dat lijkt me duidelijk goed (Karmine Corp werd derde op het tweede regionale voorjaarsevenement, een paar dagen na het interview; nvdr).

Wat is uiteindelijk het doel voor het einde van dit seizoen?

Het belangrijkste is om de organisatie te vertegenwoordigen en de kleuren eer aan te doen. Daarna willen we op zijn minst de Spring Major halen. Wat de Worlds betreft, zullen er enkele elementen zijn waarop wij geen vat hebben, wat betreft de slots die aan de verschillende regio's worden toegewezen. Voorheen konden zes Europese ploegen zich kwalificeren voor het WK, inclusief wildcards. Maar door de rampzalige internationale resultaten van Europa kreeg Zuid-Amerika een plaats terug. Bij de volgende Major zal de Europese top 4 voor de beste Zuid-Amerikaanse ploeg moeten staan om die terug te krijgen. Zelfs als we ons kwalificeren voor de Major, is dat geen garantie voor de Worlds.

Heb je vertrouwen in je kansen om daar te raken?

Joker! Mijn karma is heel gevoelig, dus ik wil het daar liever niet over hebben! (lacht)

Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.

Ontdek Pickx Inloggen

Top

Top