De progressieve death metal van Opeth tekent present op Graspop

Graspop Metal Meeting | De Zweedse band Opeth bestaat dertig jaar en viert dat met een optreden op Graspop. Het is al de zesde keer dat de progressieve death metalgroep op de weide in Dessel staat, wat van hen een van de vaste waarden van het festival maakt. Afspraak op 18 juni.

Door Pickx

Gepubliceerd op 25.05.22

1min

In het begin van de jaren 90 voegde gitarist en zanger Mikael Akerfeldt zich bij de band van gitarist David Isberg, Opet, vernoemd naar een stad uit het boek ‘The Sunbird’ van Wilbur Smith. Akerfeldt zou basgitaar spelen, maar daar had Isberg de rest van de band, inclusief de vorige bassist, nog niet van op de hoogte gebracht. Om maar te zeggen dat er al vroeg spanningen waren tussen de leden. Iedereen vertrok, behalve Isberg en Akerfeldt, die besloten om onder dezelfde naam muziek te blijven maken, maar dan met een ‘h’ toegevoegd. Al snel rekruteerden ze een nieuwe band en het ging hen even voor de wind, tot ook Isberg in 1992 vertrok. Van de oorspronkelijke bezetting bleef enkel Akerfeldt over.

Sinds hun oprichting is de stijl van Opeth verankerd in de heavy metaltraditie. Aanvankelijk speelden ze voornamelijk black metal met folk-achtige melodieën en diepe grunts. Maar gaandeweg veranderde dat geluid, onder invloed van wisselende groepsleden die elk hun eigen invloeden meenamen, uit onder andere death metal, rock, jazz en folk. Meer en meer experimenteerde de band met progressieve rock uit de jaren 70. Het resultaat vandaag is een mengeling van stevige en kalme elementen, semi-akoestische strofes met kalme stemmen die sterk afsteken tegenover scheurende gitaarriffs en yells waar je koude rillingen van krijgt.

De ommekeer

De Zweedse band etaleert al sinds de release van het eerste album ‘Orchid’ een geheel eigen geluid. Ze werden vaandeldragers voor progressieve en melodische death metal, maar zetten in 2011 weer een stap weg van dat genre met het album ‘Heritage’. Hun stijl evolueerde toen naar psychedelische en progressieve rockmuziek met meer invloeden uit jazz en folkmuziek. Maar hoewel ze op dat album minder zwaar klinken dan voordien, is hun geluid nog steeds onmiskenbaar. Het gebrul lieten ze in 2003 al achter met het album ‘Damnation’.

De daaropvolgende albums volgden de lijn richting progressieve rockmuziek en weg van death metal. In ‘Pale Communion’ (2014) en ‘Sorceress’ (2016) verkenden ze verder de geluiden die ze met ‘Heritage’ ontdekten. Hun jongste worp ‘In Cauda Venenum’ (2019) onderscheidt Opeth zich nog maar eens van veel metalgroepen door verschillende stijlen, gesofisticeerde composities en muzikale virtuositeit te combineren. In tegenstelling tot veel genregenoten die met hun teksten vreselijke en gewelddadige taferelen willen oproepen, zet Opeth thema’s als de schoonheid van de natuur om in poëtische lyrics.

Uiteraard zijn er ook fans die minder opgezet zijn met het nieuwe geluid van Opeth, maar ook zij hoeven niet te vrezen voor het optreden op Graspop. De band vergeet haar roots niet en brengt live steevast een mengeling van hun oudere en nieuwere repertoire. Voor elk wat wils, dus.