De gekste Eurovisie-cijfers op een rij

De eerste halve finale van de beroemde wedstrijd vindt plaats op 10 mei. Jérémie Makiese zal op 12 mei de kleuren van ons land verdedigen in de tweede halve finale. Welke landen worden geselecteerd voor de finale op 14 mei in Turijn? De spanning loopt hoog op.

Elk jaar is het ritueel hetzelfde. Bijna 200 miljoen kijkers zitten voor hun tv-toestel om voor hun land te supporteren in de wedstrijd. Sinds 1956 is Eurovisie een evenement dat records breekt. Voor de gelegenheid belichten we hier vijf knotsgekke cijfers die de geschiedenis van het al even knotsgekke Songfestival hebben gemarkeerd.

Als één land zich tot nu toe Eurosong-kampioen mag noemen, dan is het Ierland wel. Sinds het land in 1965 voor het eerst deelnam aan de Europese muziekshow, heeft het Britse eiland het vaakst gezegevierd met in totaal zeven overwinningen: 1970, 1980, 1987, 1992, 1993, 1994 en 1996. Ierland is bovendien het enige land dat ooit driemaal op rij wist te winnen (1992, 1993 en 1994).

Alsof dat nog niet genoeg was, is de Ierse zanger Johnny Logan ook nog eens de enige deelnemer tot nu toe die niet één keer, maar twee maal de eerste plaats wist weg te kapen. Hij deed dat in 1980 met ‘What's Another Year’ en zeven jaar later nog eens met ‘Hold Me Now’. Onrechtstreeks won Logan zelfs drie keer: hij schreef ook het nummer ‘Why Me?’ waarmee Linda Martin in 1992 de wedstrijd won. De muzikant wordt sindsdien “Mister Eurovision” genoemd.

Waar een winnaar is, moet ook een verliezer zijn: in tegenstelling tot Ierland is Noorwegen sinds de eerste deelname in 1960 niet minder dan elf keer op de laatste plaats beland. Zangeres Anne-Karine Strøm vertegenwoordigde haar land twee keer in 1974 en 1976 en is de enige artiest die twee keer als laatste eindigde in de wedstrijd.

Noorwegen is niet alleen het vaakst de laatste geweest, het is ook het land dat de meeste nulscores heeft verzameld in de geschiedenis van Eurovisie. Vier edities lang (1963, 1978, 1981 en 1997) slaagde het Scandinavische land er niet in om ook maar één punt van de kiezers te bemachtigen.

Tot dusver hebben we 65 edities van Eurovisie gezien, maar vreemd genoeg heeft de wedstrijd in totaal al 68 winnaars gekend. In 1969 kwamen de organisatoren namelijk in een impasse terecht. Vier landen eindigden als eerste in de finale met elk 18 punten. Frankrijk, Spanje, Nederland en het Verenigd Koninkrijk werden dan ook uitgeroepen tot de gedeelde winnaars van dat jaar.

Als je het totale aantal talen (en dialecten) telt waarin al werd gezongen op het Eurovisie Songfestival, zijn er tot nu toe liefst 60 talen gebruikt. Dit jaar komt daar zelfs nog een “nieuwe” taal bij, aangezien Servië – onwaarschijnlijk maar waar – het Latijn gebruikt voor het nummer ‘In Corpore Sano’ van de groep Konstraka, een primeur in de geschiedenis van het evenement.

Naast de officiële landstalen van Europa werden in veel nummers al dialecten of regionale talen gebruikt. Onder meer het Vorarlbergs (een variant van het Duits uit Oostenrijk) tot het Samogitisch (Litouwen) en het Bretoens kwamen al aan bod. Dit jaar is Frankrijk in de running met ‘Fulenn’ van de Bretoenen Alvan & Ahez. Het dialect werd voor het eerst gebruikt in 1996 met ‘Diwanit Bugale’ van Dan Ar Braz en l’Héritage des Celtes.

Onder al die Eurovisie-talen bevindt zich ook ook het zogenaamde ‘Imaginary’, een volledig verzonnen taal. In 2003 wilde België niet kiezen tussen Frans, Duits en Nederlands. De band Urban Trad maakte het nummer ‘Sanomi’, het eerste nummer in de wedstrijd dat volledig in “Imaginary Language” werd geschreven. Twee andere nummers volgden dit voorbeeld: in 2006 presenteerde Nederland ‘Amambanda’ van de band Treble en in 2009 bracht de (opnieuw Belgische) band Ishtar ‘O Julissi’ ten gehore.

Dit jaar is het het eerste jaar in de geschiedenis van Eurovisie dat er geen Franse liedjes worden uitgevoerd.

Tot aan deze 66ste editie zijn er in totaal 1.644 inzendingen de revue gepasseerd uit de vele landen die hebben bijgedragen aan de geschiedenis van het evenement. In de beginperiode, 1956 en de jaren daarop, namen er nog maar 7 landen deel aan de wedstrijd en presenteerden zij elk niet één, maar twee liedjes. In 2006 diende de Ier Brian Kennedy de 1.000ste inzending voor de wedstrijd in, getiteld ‘Every Song is a Cry for Love’.