Er was eens een Rode Duivel: Jason Vandelannoite

Hoewel het tegenwoordig lange maanden of zelfs jaren kan duren voordat een speler in de smaak valt bij Roberto Martinez en opgeroepen wordt voor de Rode Duivels, was er ooit een tijd dat een paar goede wedstrijden volstonden om Rode Duivel te worden. En om daarna helemaal van de radar te verdwijnen. Het overkwam Jason Vandelannoite.

Het moet gezegd dat in die tijd Belgisch talent niet zo dik gezaaid was als vandaag, en dat spelers soms goede excuses vonden om niet in de selectie van de zwalpende Rode Duivels opgenomen te moeten worden. Belgische bondscoaches moesten soms schrapen om een selectie samen te stellen.

Brugge weet hoe het talentrijke jongeren moet opleiden. Elk jaar halen één of twee van hen het eerste elftal. In het seizoen 2005-2006 was Jason Vandelannoite één van die jonge beloftes die het A-team bereikte. Al snel stond de verdediger in de basis van een Champions League-wedstrijd tegen Bayern München. Ondanks de nederlaag kon hij door zijn goede prestatie een plaats veroveren in de Brugse kern.

Dat seizoen speelde hij vijftien keer in de competitie en twee keer in de Champions League. Een respectabele verwezenlijking, die volstond om in mei 2006 de deuren naar de nationale ploeg te openen. Het was een verrassende selectie, maar als je een blik werpt op het slag spelers dat René Vandereycken opriep, valt de keuze te begrijpen. Onder meer jongens als Tom Caluwé, Wim De Decker en Davy Schollen mochten de groep vervoegen.

Jason Vandelannoite was nog geen 20 jaar oud wanneer hij werd geselecteerd voor zijn eerste wedstrijd tegen Turkije. In de verdediging was er maar één zuivere centrale verdediger: Carl Hoefkens. Vele basisspelers stuurden hun kat en Vandelannoite moest die leemte opvullen. Vandereycken posteerde een verdediging bestaande uit Swerts, Leonard en Van Damme.

De Bruggeling zou de wedstrijd 90 minuten vanaf de bank volgen. Hij zou niet invallen voor wat zijn enige selectie bij de Duivels blijft. Hij drukte zijn stempel bij de U21 maar slaagde daar niet in bij de A-ploeg, vermits hij nooit meer werd opgeroepen. Ook moet worden gezegd dat zijn carrière meer dieptepunten dan hoogtepunten heeft gekend, waardoor hij geen aanspraak heeft kunnen maken op een nieuwe selectie.

Het daaropvolgende seizoen verliep iets moeilijker voor de verdediger, die er niet in slaagde om zijn goede vorm van een paar maanden eerder te bevestigen. Hij speelde minder in de competitie en moest soms zelfs in de tribunes plaatsnemen, als hij naast de bank viel. In de zomer van 2007 beproefde Vandelannoite zijn geluk in Turkije bij Bursaspor, maar daar mislukte hij. Daarna keerde hij terug naar België om bij Tubeke, net gepromoveerd naar de eerste klasse, weer als basisspeler aan de bak te komen.

De Waals-Brabanders degradeerden aan het einde van het seizoen 2008-09. Vandelannoite ging mee met de club ten onder. Na een jaar in tweede klasse wou hij in Malta een herstart forceren, maar ook daar wou het niet lukken. Hij veranderde drie keer in evenveel seizoenen van club. Daarna maakte hij nog een omzwerving in Roemenië, alvorens nog voor zijn dertigste in de lagere Belgische reeksen te belanden. Vandaag, op zijn 35ste, verdedigt hij de kleuren van KM Torhout in de derde afdeling VV A – nationaal.

Ben je fan van onze serie? Lees het verhaal van Wilfried Delbroek.