Guillermo Coria wint in Monte Carlo ondanks 23 dubbele fouten

In 2006 was Guillermo Coria 24 jaar jong en stond hij negende op de wereldranglijst. Op gravel hoorde hij bij de besten in het circuit. Na een moeilijk carrièrebegin door een dopingschorsing in 2001 ontbolsterde hij zich in het wereldcircuit. Hij triomfeerde in Monte Carlo in 2004 en werd hier en daar zelfs “de gravelkoning” genoemd door tennisexperts. Totdat Rafael Nadal die titel wegkaapte.

Eind 2005 laat Coria zich opereren aan de schouder. Zijn terugkeer in het tenniscircuit bleek niet over rozen te gaan. Vooral zijn service was een knelpunt. Enkele weken voor aanvang van Roland Garros, waar hij finalist was in 2004, speelt hij het voorbereidingstoernooi van Monte Carlo. Zijn prestaties waren dat seizoen onder zijn niveau. Op de Australian Open werd hij uitgeschakeld in de derde ronde na 23 dubbele fouten.

De drievoudig finalist in Monte Carlo stootte door naar de achtste finale ten koste van Paul-Henri Mathieu. In die match sloeg hij nochtans 20 dubbele fouten. De volgende klip was Nicolas Kiefer, halvefinalist in Australië. De Argentijn zou na een lang en slopend duel aan het langste eind trekken met 6-7, 6-4, 6-3 en… 23 dubbele fouten. Zijn Duitse tegenstander zou nadien op een persconferentie verklaren dat hij nog nooit een proftennisser zoveel dubbele fouten had zien slaan in een wedstrijd – behalve in het vrouwencircuit. “Maar ik heb de wedstrijd gewonnen en heb vaker een break geforceerd dan omgekeerd”, riposteerde Coria.

“Ik heb gewonnen, ondanks mijn slechte opslag, en dat geeft me vertrouwen voor de volgende wedstrijden. Sinds mijn operatie aan de schouder sla ik minder goed op dan vroeger, maar ik train mijn service nog steeds. Ik heb vooral vertrouwen nodig. Ik hoop dat ik even goed kan opslaan als bij mijn eerste match in Miami, toen ik geen dubbele fout heb geslagen”, voegde hij daar nog aan toe. In de volgende ronde zou hij – ondanks “maar” 8 dubbele fouten – naar huis gespeeld worden door Nadal: 6-2, 6-1.

Na dit toernooi zou hij nog slechts één gravelmatch winnen. Hij zou verstek geven voor Roland Garros. Zonder deftige opslag vond hij nooit zijn oude niveau terug. Die kwartfinale in Monte Carlo zou zijn mooiste wapenfeit in de herfst van zijn carrière blijven, want nadien zou hij nog slechts aan twee grandslams deelnemen – zonder succes. Door zijn tegenvallende resultaten hing Guillermo zijn raket in 2009 aan de wilgen, op amper 28-jarige leeftijd.

Andermaal… in sport kan alles!