Artiest van de Week: hoe Lenin, Stalin en Marx Noland Sunn inspireerden voor ‘Memento Park’

Muziek | Fans van artiesten als Nick Drake, Junip en Sixto Rodruguez hebben een nieuwe Belgische folknaam om in de gaten te houden: Noland Sunn. Hij staat deze week in de kijker als onze Artiest van de Week.

Door Proximus

Gepubliceerd op 29.03.22

1min

Rik De Maré was lid van Kiss the Anus of a Black Cat, de band van Stef Heeren, maar verliet die groep in 2012 om zich te concentreren op eigen projecten. Na tien jaar radiostilte is de Gentse muzikant terug onder de artiestennaam Noland Sunn. De inspiratie kwam door een nachtelijk visioen van een droomlandschap.

Al op jonge leeftijd stortte De Maré zich op muziek. Hij was gefascineerd door kerkorgels en schreef zijn eerste muziek op de piano. Ook vandaag blijft het kamervullende windinstrument hoorbaar in zijn muziek. Tijdens zijn jeugd luisterde hij naar artiesten als Nick Drake, Leonard Cohen, Elliott Smith en Neil Young. Die muziek inspireerde hem om de gitaar op te pikken. Het was als gitarist dat hij zich bij de neofolkband Kiss the Anus of a Black Cat voegde, maar in dezelfde periode leerde hij ook banjo en basgitaar spelen. Hij experimenteerde met zelf uitgevonden instrumenten, zoals de "disembodied cello", een strijkinstrument zonder klankkast, of een stofzuiger waar hij een pianosnaar aan vasthing.

De Maré nam tien jaar de tijd om nieuwe muziek te schrijven. In zijn tegelijk poëtische en diepmenselijke teksten vertelt hij beklijvende verhalen. Zijn muziek roept mysterische en symbolische beelden op.

Totalitarisme

Op ‘Memento Park’, de eerste release onder het pseudoniem Noland Sunn, pakt De Maré uit met een indrukwekkende muzikale originaliteit. Het nummer trekt wat trager op gang, gedreven door het ritme van jazzdrummer Christophe Claeys. De single is gebaseerd op de reis naar Boedapest die Rik De Maré maakte in 2009. ‘Memento Park’ is de naam van een herdenkingsplaats in Hongarije, waar zo’n 42 standbeelden staan van dictators en grote denkers uit het communisme. Die zijn daar samengebracht na de val van de Berlijnse Muur. Het is een openluchtmuseum met kunst uit totalitaire regimes, waar onder andere marmeren afbeeldingen van Stalin, Lenin en Marx staan. Naar die stenen mannen verwijst Noland Sunn in de tekst. Hij verhaalt dat niemand geboren wordt als dictator, maar dat wel kan worden door de menselijke nood om iemand op een voetstuk te plaatsen. Het transcententale nummer gaat over macht en leiderschap, een onderwerp dat vandaag prangend actueel blijft.