'Onbekend' muziekicoon Jean Kluger krijgt (eindelijk) een Lifetime Achievement Award

Jean Kluger (83) is misschien wel de grootste naam uit onze recente Belgische muziekgeschiedenis. Zij het dan achter de schermen. Zonder hem geen Will Tura, geen Johan Verminnen, geen Plastic Bertrand of Telex.

Kluger startte zijn muzikale carrière in de jaren 50, als hulpje in de onderneming van zijn vader Jacques: World Music Publishing Group. Over heel de wereld schuimden ze hitlijsten af, op zoek naar nummers die ze naar het Nederlands konden vertalen of in een nieuw, Belgisch jasje steken. Daarbij viel Jeans neus voor talent meteen op. Na de dood van zijn vader in 1963 ging hij op eigen benen verder als muziekuitgever/platenbaas/liedjesschrijver/producer.

In 1960 boekte Jean een eerste succes met de dansvloerhit ‘Kili Watch’ van The Cousins. Ook het Japanse nummer ‘Yamasuki’ groeide uit tot een internationale culthit, net als het in Swahili gezongen ‘A.I.E.’ van de Brussels-Congolese band Black Blood. Die nummers worden ook vandaag nog geregeld gespeeld op fuiven of huwelijksfeestjes overal ter wereld. Allemaal kwamen ze uit de koker van Kluger. Hij ontpopte zich tot een meester in het vinden van verdoken pareltjes uit minder bekende muzieklanden en zag telkens het potentieel om er een Westerse hit van te maken.

Ook wanneer hij zelf achter de schrijftafel kroop -vaak in duo met Nelly Byl of de Fransman Daniel Vangarde- leverde dat pareltjes op. Zoals de aanstekelijke Spaanse folklore van ‘Taka Takata’ van Paco Paco (later succesvol gecoverd door Joe Dassin), discoklassieker ‘D.I.S.C.O.’ van Ottawan, het Frans-Creoolse ‘C’est bon pour le moral’ van La Compagnie Créole, of de exotische latinvibes van ‘Cuba’ of ‘Que Sera Mi Vida’ van The Gibson Brothers. Allemaal gerenommeerde wereldhits geworden die nog steeds in ons collectieve geheugen gegrift staan. Het maakte van Jean Kluger, die een tijdje in Parijs woonde, een veelgevraagde producer. Zo deden klinkende Franse namen als Dalida, Nana Mouskouri, Claude François en Sacha Distel beroep op zijn compositietalent.

Maar nadat begin jaren tachtig zijn vrouw ontvoerd werd, zat de schrik er goed in bij Jean Kluger. “Less is more” werd zijn devies en hij liet het internationale succes voor wat het was om zich meer te concentreren op de Belgische markt. Hij maakte van Will Tura een heuse vedette, net zoals hij dat zou doen voor Johan Verminnen, Marva, John Terra, Dana Winner en Paul Severs. Allen werden house hold names van het Vlaamse lied. Hij schreef voor Will Tura onder andere ‘Ik mis je zo’ en ‘Angelina’, twee klassiekers uit 's mans gigantische repertoire.

Maar Kluger durfde ook vernieuwen, zo richtte hij platenlabels op waarmee hij meer experimentele groepen als Plastic Bertrand, Telex en Two Man Sound lanceerde.

En nog een uitsmijtertje: Jean Kluger was ook de boekhouder van niemand minder dan… Daft Punk. Dat had alles te maken met Daniel Vangarde, de papa van Thomas Bangalter, die later samen met Guy Manuel de Homem-Christo Daft Punk zou oprichten. Daniel werkte 50 jaar lang als boekhouder voor het platenlabel van Jean Kluger, ze werden later gelijkwaardige zakenpartners en schreven samen tal van hits (zie ook de internationale titels die enkele rijen hoger werden beschreven).

Toen Daniels zoon Thomas later internationaal naam maakte met zijn elektro-punkproject deed het boekhoudkantoor van Kluger dan maar gewoon de administratie en het rekenwerk voor de Franse hitmachine.

Daft Punk werd ondertussen opgedoekt, maar Jean Kluger… die blijft lustig doorgaan. 83 is hij intussen, maar nog steeds alive and kicking. Tijd om eindelijk eens in de spotlights te treden, zo dachten ze blijkbaar ook bij de organisatie van de MIA’s. Hij mocht in afwachting van de aankomende show zijn Lifetime Achievement Award al in ontvangst nemen.

De Music Industry Awards worden op zaterdag 30 april 2022 uitgereikt in Paleis 12 te Brussel. De show wordt live uitgezonden op Eén. Meer info vind je hier.