Artist of the week: Delv!s lost de hoge verwachtingen in met zijn debuutalbum

In 2011 stak Niels Delvaux, want zo heet hij volgens zijn Belgische identiteitskaart, een eerste keer de neus aan het venster met ‘Blend’. Een nummer van het elektronisch geïnspireerde Up-High Collective waaraan hij zijn stem verleende. Toen Selah Sue, net als Delvaux van het Leuvense afkomstig, het nummer hoorde, was ze meteen verkocht. Het gaf Delv!s een eerste zetje in de rug. Zonder dat hij al veel solomateriaal had geproduceerd mocht hij als openingsact mee op tournee met Selah Sue. Wat later mocht hij zelfs openen voor vedetten als Jamie Cullum, Aloe Blacc en bluesicoon Tony Joe White. De AB bombardeerde hem ondertussen tot Artist in Residence en Delv!s werd een graag geziene naam op festivalaffiches.

Vanaf 2016 kwam zijn carrière in een stroomversnelling dankzij hits als ‘Tell Me’ en ‘Come My Way’, nummers die heerlijk binnenkomen en de warme, gloedvolle stem van Delv!s in de verf zetten. Hij kreeg een platendeal voorgeschoteld bij het gereputeerde Franse label Because Music (Christine and the Queens, Justice, Selah Sue, Manu Chao…) en de wereld leek aan zijn voeten te liggen. Maar Delv!s is niet het soort artiest dat zelfverzekerd op een podium kruipt en graag in de schijnwerpers staat. Twijfelend over de richting die hij uit moest, beperkte hij zich tot enkele single releases en EP’s. ‘No Ending’ in 2017, een EP die hij opnam met de Franse producer Maxime Tribèche. En in oktober vorig jaar een tweede EP ‘Walk Alone Tracks’, de voorloper van dat fel geanticipeerde debuutalbum.

Na ruim tien jaar wachten, een tijdspanne waarin hij zijn naam en reputatie als koning van de funk en soul vestigde, ligt die sinds 25 februari eindelijk in de winkels. En het moet gezegd: ‘Blablablue’ lost de hoge verwachtingen helemaal in. 14 songs prijken erop, waarvan we enkele al kennen omdat ze in de loop van vorig jaar gelost werden als single. Het heerlijk retro klinkende ‘Rebelman’ bijvoorbeeld. Of het meanderende ‘Walk Alone Track’, waarin de zeemzoete zang over een zomers deuntje gedrapeerd wordt. Ook een (oude) bekende op de plaat: ‘Tell Me’, een nummer uit zijn begindagen. Net als ‘Brother’, een nummer dat al enkele jaren meegaat.

Het is de enige wat ietwat bizarre move in wat verder een zeer coherente plaat is geworden. Ondanks de vele muziekstijlen die erin zijn geslopen. Uiteraard is er steeds de machtige falsetstem van Delv!s, maar soms gebruikt hij ze in een grommende bluessong (‘Money’), soms heel ingetogen, zoals in het spaarzame, ijlende ‘So Much’. Het meest herkenbaar is zijn stem wanneer ze in soulvolle, zomerse nummers als ‘Human Trumpet’ gedrenkt wordt in een galm van weemoed.

Al bij al is het wel een vrij donkere plaat geworden. Waarin Delv!s een diepsnijdende relatiebreuk en de verwarrende coronaperiode een plek probeert te geven. Waarin hij zijn gal spuwt over onze doldraaiende prestatiemaatschappij (‘Money’) of de manier waarop we gewend raken aan afschuwelijke beelden zoals dat van het aangespoelde Syrische jongetje met het rode t-shirt (‘Bad Trip’). Zwaarwichtige thema’s dus, maar die dankzij de muzikale fijngevoeligheid van Delv!s -die alle nummers zelf schreef- en zijn ronduit fantastische stem vlot binnen happen. Schurend, mijmerend, soms feestelijk. Doe er je voordeel mee!

‘Blablablue’ is sinds 25 februari uit bij Because Music.