'Time After Time': het mooiste liedje van de jaren 80 was geïnspireerd op een sciencefictionfilm

Muziek | Wist je dat een van de mooiste liedjes van de jaren 80, 'Time After Time' eigenlijk geïnspireerd was op een gelijknamige film? Alleen Cyndi Lauper kon het verband zien tussen sciencefiction en liefdesverdriet. 'Time After Time' was het laatste nummer dat werd geschreven voor haar eerste soloalbum 'She's So Unusual' en werd uitgebracht op 27 januari 1984.

Door Proximus

Gepubliceerd op 27.01.22

2min

Na een moeilijke jeugd en de split van haar band 'Blue Angel' sloeg Cyndi Lauper in haar dertiger jaren een heel andere muzikale weg in en zette haar solocarrière voort. Enkele maanden werkte ze samen met haar vriend en producer Rob Hyman hard aan haar eerste soloalbum 'She's So Unusual'. Het album was bijna klaar toen de platenmaatschappij nog een laatste nummer eiste. De zangeres was ten einde raad en had geen inspiratie meer.

Op een avond gaat Rob Hyman achter de piano zitten en speelt een paar akkoorden. Dat moment werd magisch, want de melodie van 'Time After Time' kwam eruit voort. Naarmate de beat vorderde, begon de zangeres te bewegen en te dansen, terwijl Hyman de eerste zinnen tekst verzon. De twee artiesten werden overmand door liefdesverdriet en melancholie, en begonnen te componeren aan de legendarische hit die uiteindelijk in één take werd opgenomen. Hyman had net een relatie achter de rug terwijl Cyndi Lauper relatieproblemen had met haar vriend en manager David Wolf.

Tijdmachine

Eens de muziek gecomponeerd was en de tekst alsmaar beter vloeide, moest alleen nog een titel worden gevonden. De zangeres, die inspiratie nodig had, wierp een blik op de televisiegids en zag dat de sciencefictionfilm 'Time After Time' werd uitgezonden. De film had geen grote impact op de popcultuur, zoals de andere sciencefictionfilms uit de jaren zeventig ('Star Wars', 'Alien' of 'Close Encounters of the Third Kind'), maar hij trok wel de aandacht van de zangeres vanwege de pakkende titel.

'Time After Time' vertelt het verhaal van een getalenteerde uitvinder die in 1893 een tijdmachine ontwikkelt. Maar zijn creatie valt in de verkeerde handen. Om aan de politie te ontsnappen, neemt de beruchte Jack the Ripper bezit van de machine en vlucht naar San Francisco in 1979, waar hij moorden blijft plegen.

Aanvankelijk was het maar een werktitel, die de zangeres zou vervangen vanaf het nummer klaar was. Maar toen het eenmaal gecomponeerd was, paste niets beter dan 'Time After Time'.

Een authentieke video

Uit de video blijkt dat de roodharige rebel zich heeft laten inspireren door de liefdesfilm 'The Garden of Allah'. Aan het begin van de clip bootst de jonge vrouw de beroemde dialoog tussen Marlene Dietrich en Charles Boyer na.

De video, geregisseerd door Edd Griles, vertelt het verhaal van een jonge vrouw die haar geliefde verlaat wanneer ze heimwee krijgt en bezorgd is om haar moeder. En omdat het verhaal zo hard paste bij het echte leven van Lauper, wilde de zangeres dat de video "zo natuurlijk mogelijk" zou zijn. Voor de casting gebruikte ze haar moeder, haar broer en haar echte vriend. Je herkent ook worstelaar Lou Albano, die haar vader speelde in de 'Girls Just Want To Have Fun'-video.

Veel covers

Het liefdesverhaal gebaseerd op de naam van een sciencefictionfilm werd een immense hit. De single werd de eerste nummer 1-hit van de zangeres in de US Billboard Hot 100 en bleef twee weken op die plaats staan. 'Girls Just Want to Have Fun' piekte 'slechts' op nummer twee.

Zelfs nu roept het nummer nog veel gevoelens op en wordt het regelmatig door andere artiesten gecoverd. Jazzman Miles Davis was de eerste die dit cultnummer op zijn eigen manier bracht. In 1984, toen hij de melodie van de ballade voor het eerst hoorde, begon het nummer hem te achtervolgen. De trompettist bracht 'Time After Time' uit op zijn album 'You're Under Arrest' in 1985 en speelde het tijdens bijna al zijn concerten.

De Amerikaanse zangeres Eva Cassidy was ook gecharmeerd door het lied en vier jaar voor haar dood nam ze haar eigen versie van 'Time After Time' op. De zangeres die "een van de beste zangeressen van haar generatie" had kunnen zijn, bracht een muzikaal veel eenvoudigere versie van het nummer. Haar stem weerklinkt op een veel langzamer tempo, resoneert intens en is vol emotie. Je hebt de cover waarschijnlijk al gehoord in de serie 'Smallville'.

En zoals veel andere popsterren bracht Pink ook een cover van het nummer in een akoestische versie tijdens haar 'The Truth About Love Tour' in 2013. Vandaag staat het zelfs op haar nieuwste album 'All I Know So Far: Setlist' (2021).