Enkele dingen die je waarschijnlijk nog niet weet over ‘The Handmaid’s Tale’

Series |

Vanaf woensdag 8 december zendt Canvas het vierde seizoen uit van de meeslepende successerie ‘The Handmaid’s Tale’. In de veelbewogen nieuwe avonturen van June (Elisabeth Moss), die in juni al exclusief te bekijken waren in de ‘Movies & Series’-catalogus van Proximus Pickx, zie je hoe ze geneest van haar verwondingen na haar ontsnappingsactie in het derde seizoen (een terublik op de eerste drie seizoenen vind je hier). En hoe ze samen met de andere rebellen met haar verzetsbeweging blijft vechten tegen de fundamentalistische en totalitaire staat Gilead. Om je alvast op te warmen: enkele dingen die je waarschijnlijk nog niet weet over deze veelvuldig bekroonde serie.

Door Pickx

Deel dit nieuws

Nog adaptaties

Zoals algemeen bekend is de reeks gebaseerd op het gelijknamige boek van Margaret Atwood. Van dat boek is in 1990 door de Duitse filmmaker Volker Schlöndorff al een speelfilm gemaakt met Natasha Richardson, Faye Dunaway, Robert Duvall, Aidan Quinn en Elizabeth McGovern in de voornaamste rollen.

Het is trouwens niet bij die ene film gebleven. Van Atwoods geesteskind is ook al een opera gemaakt, verschillende hoorspelen en theaterproducties en zelfs een balletvoorstelling. In 2019 verscheen er ook een graphic-novelbewerking van de hand van de Canadese Renee Nault.


Andere titel

Atwood, ze heeft een cameo in de pilootaflevering van de serie als een tante die June een klap geeft voor haar ongehoorzaamheid, had eerst een andere titel voor haar boek: Offred, naar de naam die June in Gilead krijgt omdat ze voortaan eigendom is van Fred. Maar nadat ze 150 bladzijden had geschreven, veranderde ze de titel in ‘The Handmaid’s Tale’, een toespeling op ‘The Canterbury Tales’, een verzameling verhalen uit de 14de-eeuwse Engelse literatuur. In het boek wordt Offreds echte naam trouwens nooit expliciet vernoemd.

En nog een leuk weetje in verband met June. In de serie krijgt elke 'dienstmaagd' een oormerk met een ID-nummer. Dat van June is 1985, het jaar waarin Atwoods boek voor het eerst werd gepubliceerd.

Diversiteit

In de reeks zijn er ook zwarte 'dienstmaagden', maar in Atwoods boek worden alle witte 'dienstmaagden' gesegregeerd en naar een plaats in het Midwesten gebracht, de National Homelands. Het personage van Moia, vertolkt door actrice Samira Wiley, zit ook in het boek maar daarin is ze een witte vrouw, wat meteen ook verklaart waarom ze niet werd gesegregeerd.

In tegenstelling tot de reeks zijn er ook geen homoseksuele personages in het boek, al verklaarde Atwood aan Vanity Fair dat ze erg enthousiast was over de keuze van de makers om van Ofglen een lesbisch personage te maken.

Canada als stand-in

De grimmige reeks over 'dienstmaagden' speelt zicvh af in een Boston, Massachusetts van de toekomst. Toch is 'The Handmaid's Tale' niet in de Verenigde Staten opgenomen maar in Toronto en Ontario – Atwood is ook een Canadese auteur. Maar niet heel de serie is in Canada gefilmd. De Amerikaanse hoofdstad Washington D.C. wordt ook af en toe in een scène gebruikt. Het grootste deel van ‘The Handmaid’s Tale’ is evenwel in Canada en meer bepaald Toronto opgenomen waarbij de stadsgebouwen worden gebruikt om de skyline van Boston na te bootsen. Hamilton en Cambridge in Ontario zijn dan weer stand-in voor de huizen waarin de commandanten wonen en voor het Mill Race-park waar June regelmatig haar toevlucht tot neemt.

Voor de ‘The Colonies’, de koloniën waar Emily op het einde van seizoen 1 naar toe wordt gestuurd, liet productie-ontwerper Elisabeth Williams zich overigens visueel inspireren door nucleaire rampen en meer bepaald de kernramp in Fukuskima. Voor de goud- en amberkleuren van de koloniën greep ze terug naar het werk van verschillende Hollandse meesters. Er werden ook ‘domes’ of koepels aan het landschap toegevoegd om het maangevoel ervan te versterken. In het boek liggen de koloniën trouwens  ergens in Midden-Amerika en is het een gebied dat door radioactief afval onbewoonbaar is geworden. Wie er naartoe trekt of wordt gestuurd, komt niet meer terug.

 

Bloedrood

En wat de veelbesproken rode capes van de 'dienstmaagden' betreft die ondertussen zijn uitgegroeid tot een feministisch symbool: de officiële kleur is Pantone 202 CP, al noem kostuumontwerpster Ane Crabtree die kleur niet wijnrood of scharlakenrood maar ‘levensbloed’, een verwijzing naar de kleur rood als bloed of levenskracht. “Ik was in het begin een beetje ontmoedigd omdat rood een moeilijke kleur is voor een film”, zegt Crabtree in een interview. “Het is het soort kleur dat er mooi of ranzig of zoals plastic kan uitzien, maar uiteindelijk is het een kleur die past bij elke huidskleur.”

Bekijk ‘The Handmaid's Tale S4’ vanaf 8 december elke woensdag om 22u10 op Canvas of waar je ook bent via Pickx.be of de Proximus Pickx-app. Niet gezien? Geen zorgen, met TV Replay bekijk je het programma tot 36 uur later en via de site of de app tot 7 dagen later wanneer jij wil.

De eerste drie seizoenen van 'The Handmaid's Tale' zijn beschikbaar in de tv-optie Pickx Mix. Om deze nieuwe tv-optie te vieren, geven wij Proximus-klanten de kans om Pickx Mix één maand gratis te proberen. Daarna betaal je voor dit optiepakket 10,99 euro/maand. Ontdek hier alles over Pickx Mix!

Gerelateerde onderwerpen

Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.

Ontdek Pickx Inloggen

Top

Top