Deze BV's missen we in de jury van 'De Slimste Mens'

Toen ‘De Slimste Mens ter Wereld’ nog in de kinderschoenen stond, zaten er geen twee, maar slechts één jurylid in de stoel tegenover de kandidaten en de quizmaster. In de allereerste editie was die laatste overigens nog niet Erik Van Looy, maar wel Bruno Wyndaele. Wie de overgang van Bruno naar Erik meemaakte, was de vaste jury van de eerste vier seizoenen: Marc Reynebeau.

De immer snedige en sarcastische journalist, columnist en historicus zette daarnaast de toon voor alle volgende juryleden. Niet alleen wist hij over elk onderwerp wel een weetje of anekdote te vertellen, hij was nooit om een mopje verlegen en mikte daarbij zijn spot vaak op de presentator, die gelukkig dan al tegen een stootje kon. Tijd voor een comeback? Eenmalig dan misschien, want in een interview vertelde Marc dat hij het in het begin van het seizoen telkens leuk vond, maar dat het hem gaandeweg de keel begon uit te hangen.

Toen het programma in 2010 de overstap maakte van één naar twee juryleden in afwisselende duo’s, was Vlaamse comedylegende Frank Focketyn er als de kippen bij. Tot 2015 kwam hij elk jaar wel eens aan de jurytafel zitten. Maar zoals je in onderstaand fragment kan zien, moest die tafel er ook al eens aan geloven.

Dit jaar is Frank er opnieuw niet bij. Als we ons herinneren hoe vaak hij ons op zijn eigen absurde manier aan het lachen kon brengen en hoe hij lijf en lede in de strijd gooide om zich dapper van zijn taak te kwijten, vinden we hem toch een gemis in de jury.

Een van de luidste duo’s die ooit plaatsnam aan de jurytafel, moet Wim Opbrouck en Stefaan Degand geweest zijn. Het werd zelfs zo erg dat Erik besloot om een codewoord af te spreken voor wanneer het te luid werd. “Trommelvlies!” brulde Wim dan maar vanuit het diepste van zijn buik. Wim haalde ook zijn favoriete pauwenlokroep uit ‘In de gloria’ weer boven. Stefaan keert dit jaar terug, maar Wim ontbreekt dit jaar op het lijstje juryleden. En voor, aldus gloednieuw jurylid Bockie De Repper, de “grote meneer der grote meneren” vinden we dat toch jammer.