Showbizz detective: Het verhaal achter AC/DC’s ‘Bedlam in Belgium’

Muziek | De Australische hardrockgroep AC/DC bracht in 1983 het album ‘Flick of the Switch’ uit, met daarop het nummer ‘Bedlam in Belgium’. Het nummer verhaalt over een compleet uit de hand gelopen concert in België, waar de politie met getrokken wapens het podium bestormde en 350 mensen gearresteerd werden. Maar wat gebeurde er echt?

Door Pickx

Gepubliceerd op 06.02.21

2min

“There was a cop with a gun who was running around insane. Three fifty arrests, no bullet proof vest. Now ain’t that a shame? We wanted to play, play for the crowd. Law said no way, cause you’re on your way out. (…) He gave me a crack in the back with his gun. Hurt me so bad I could feel the blood run. Bedlam in Belgium. (…) Came for a good time and left on the run.” Dat zingt Brian Johnson in het nummer ‘Bedlam in Belgium’. Op basis daarvan zou je kunnen denken dat AC/DC door de politie ons land uit gejaagd is terwijl iedereen in het publiek in de cel vloog. Veertig jaar na het beruchte optreden waar ze over zingen, vertelden de twee rijkswachters die aanwezig waren hun kant van het verhaal.

We schrijven 9 oktober 1977. Motorbende Outlaws uit Mechelen organiseert een optreden in Dancing Thier Bräuhof in Kontich. Ze hebben een rockgroep uitgenodigd die in thuisland Australië potten wist te breken, maar internationaal nog niet erg bekend is: AC/DC. Zij zijn net aan het einde van een tour doorheen Europa, waarop de Outlaws de security hadden verzorgd, zoals dat wel vaker gebeurde met hardrockgroepen in die tijd. In de zaal in Kontich worden niet vaak optredens georganiseerd, maar de Outlaws gaan er toch voor. Ze stapelen houden bierkratten op elkaar om een geïmproviseerd podium te bouwen en verkopen zo’n 400 tickets.

De mannen van AC/DC, toen nog met betreurde zanger Bon Scott, zijn nog niet de gevestigde waarde die ze zouden worden maar lawaai maken kunnen ze wel als geen ander. Ze zijn amper vijf minuten bezig wanneer de lokale rijkswacht telefoontjes begint te krijgen van buurtbewoners. Nico en Ward, de twee lokale rijkswachters, gaan ter plaatse om antwoord te geven aan de klachten over geluidsoverlast en om het optreden stil te leggen.

Flik with a switch

In het programma ‘Belpop Bonanza TV’ deden de twee ex-rijkswachters hun verhaal tegen wandelende Belpop-encyclopedieën Jan Delvaux en Jimmy Dewit. “Er was een massale toeloop van motards”, herinnert Ward zich. “Ik ben gewoon naar binnen gegaan, zonder getrokken wapen en heb me een weg gebaand door de menigte. Ik was nog maar een paar meter verder, of mijn kepi was al weg. Dan heb ik wel mijn pistool uit de holster genomen en voor mijn borst gehouden, want ik was bang dat iemand het zou nemen.” Hij raakte tot bij het bierbakkenpodium, maar het lukte hem niet om de micro te nemen en iedereen aan te manen om te vertrekken. “Die mannen bleven doorrammen.”

Nico kende de zaal goed en was intussen naar de kelder gegaan. Daar stond de stoppenkast, wist hij. Nico zette de schakelaar om, waarop de zaal in het donker gehuld werd. Ward riep in de zaal intussen dat iedereen moest vertrekken, wat ook gebeurde, volgens hem met wat geduw en getrek maar zonder vechtpartijen. De rust keerde weer terug in Kontich.

Toen aan gitarist Malcolm Young in 1983 gevraagd werd waar het nummer op geïnspireerd was, vertelde hij een ander verhaal. “We speelden tot na de avondklok, dus de politie kwam voor onze neus jongeren arresteren. Ze stonden daar met echt zware machinegeweren.” Een aanzienlijk andere herinnering dan die van de rijkswachters, dus.

Dat AC/DC de gebeurtenissen zes jaar later in een nummer wat spectaculairder voorstelde, heeft volgens Ward met één ding te maken: sensatie. “We hebben dat uiteindelijk wel goed opgelost”, zegt hij. En die 350 arrestaties die volgens ‘Bedlam in Belgium’ gebeurden, daar is ook niets van aan, volgens de rijkswachters. “Met twee konden we dat toch niet doen? We hadden niet eens vervoer of cellen!”

Een ietwat opgeklopt verhaal volgens de betrokken wetsdienaars, maar Kontich is er toch maar mee op de kaart gezet. En Jan Delvaux suggereert dat Nico ook persoonlijk vereeuwigd is door de band, met de albumtitel ‘Flick of a Switch’. Hij was namelijk de “flik with a switch”. De zaal Thier Bräuhof is intussen afgebroken, maar op een elektriciteitskast vinden we wel nog een gedenkplaatje naar de gebeurtenissen van 1977.