Vier redenen om op 'Prodigal Son' (VIJF) af te stemmen

Series | Vanavond is op VIJF de eerste aflevering van de nieuwe misdaadserie 'Prodigal Son' te zien. Niet de zoveelste duffe Amerikaanse misdaadshow met ongeloofwaardige plotwendingen en blitse, arrogante clichépersonages. Proximus Pickx overtuigt je om te kijken door vier troeven van deze nagelnieuwe nagelbijter op te sommen.

Door Pickx

Deel dit nieuws

De cast

De sterkte van elke detectivereeks ligt in de mate van chemie tussen de rechercheurs en onderzoekers onderling, en de acteerprestaties die de soms verregaande plotwendingen geloofwaardig maken. De cast van 'Prodigal Son' wordt door menig criticus beschouwd als de beste van alle Amerikaanse misdaadreeksen van dit moment, aangevoerd door Tom Payne als Malcolm. Zijn verhaal staat centraal en moet de kijker meezuigen in de plot; de reeks staat of valt met de betrokkenheid in Malcolms leefwereld.

Paynes kunde om pathos en doortraptheid evenwichtig te combineren creeërt een fascinerend personage, dat de kijker week na week wil volgen. De chemie met Michael Sheen, die Malcolms seriemoordende vader vertolkt, maakt van de show een beklijvend kijkstuk. Beide acteurs tillen de reeks naar een hoger niveau. 

Bovendien is de rest van de cast een toegevoegde waarde. Elk castlid is als een puzzelstukje dat perfect klikt in het verhaal, waardoor de cast volgens holistische wijze meer is dan de som der delen. Lou Diamond Phillips (Gil) speelt de liefhebbende vader die we allemaal willen in ons leven, Bellamy Young (Jessica) portretteert emotionele zielenpijn, Halston Sage (Ainsley) jongleert met zelfvertrouwen en kwetsbaarheid bij het (soms roekeloos) najagen van haar passie, enzovoort.

Het script

De cast delivers, maar zonder deftig script sta je nergens. Zonder de briljante creatieve geesten in de writers room was er geen show. De storylines springen echt in het oog. Week na week krijgen de personages meer diepgang en vinden er beklijvende ontwikkelingen plaats. Iedereen evolueert, zelfs de nevenpersonages.

De schrijvers slagen er ook in om met een vleugje humor te strooien te midden de bitterheid en ernst, en balanceren fraai tussen familiedrama, geweld en karakterevolutie. Nooit stokt het ritme, zakt het tempo of dreigt een dipje: je blijft als kijker aan het scherm gekluisterd, want je wil niets missen. Na elke aftiteling blijven we achter met meer vragen dan antwoorden, en we zijn erop gebrand om de antwoorden te achterhalen – antwoorden die we finaal in al hun volledigheid aangereikt krijgen, en die bovendien bevredigend zijn. Dat typeert een goede show.

De empathische portrettering van mentale gezondheidsproblemen

Op tv heerst vaak onbegrip over mentale gezondheid. Al te vaak worden personages die lijden aan een psychische problematiek weggezet als gevaarlijke gekken. Niet zo in deze show: met Malcolm wordt het hoofdpersonage, dat kampt met een complexe posttraumatische stressstoornis, neergezet als een mens van vlees en bloed, die begrip en empathie opwekt.

Malcolm is een meerlagig persoon die niet zomaar in het clichévakje van 'dat mentaal zieke personage' gestoken wordt. Aan zijn personage ziet de opmerkzame kijker dat de schrijvers begrijpen hoe het brein van zo'n patiënt functioneert, waardoor we ook als kijker een evolutie doormaken en naargelang het verhaal vordert steeds beter inzien wat Malcolm doormaakt. We kunnen als het ware in zijn hoofd kijken, en da's een heel groot compliment voor de reeks op zich.

Origineel

Elke nieuw tv-seizoen hetzelfde liedje: tv-zenders komen aandraven met hun nieuw afkooksel van 'CSI', volgens een voorspelbaar format. De detectives zijn afgelikte, wandelende stereotiepes, en de moordzaken ongeloofwaardig. 

'Prodigal Son' zet het genre op zijn kop vanaf de eerste aflevering. De premisse op zich, een onderzoeker die opgejaagd wordt door de misdaden van zijn seriemoordende vader, staat ver weg van de misdaadshows die we in de recente tv-geschiedenis op het scherm zagen passeren. De misdaadzaken bevatten twists die zelfs de meest fanatieke crimewatchers niet zien aankomen, en de zaak zelf draagt bij aan de spanningsboog van het seizoen en de ontwikkeling van de personages. Het is een wezenlijk onderdeel van het verhaal, in tegenstelling tot die duffe CSI-achtige toestanden, waarin de moordzaak van de week haast een routineklus is die volledig los staat van de karakterevolutie of het overkoepelende verhaal – als dat al aanwezig is.

Dit alles maakt van 'Prodigal Son' de meest originele serie, zowel qua uitvoering als script, van de laatste jaren.

Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.

Ontdek Pickx Inloggen

Top

Top