Vijf essentiële elementen voor een steengoede animatiefilm

Animatiefilms bestaan in alle soorten, maten en gewichten en elke film heeft zijn eigen unieke animatiestijl. Vergelijk de vloeiende animatie van een Pixarfilm maar met de houterige stopmotion van bijvoorbeeld ‘Wallace & Gromit’, of de minimalistische en simplistische stijl van ‘South Park’ met de fotorealistische remake van ‘The Lion King’.
 
Eender welke stijl de filmmakers verkiezen: het is van belang dat de stijl consequent blijft. Het zou namelijk maar een vreemd zicht zijn om bijvoorbeeld een ‘South Park’-personage ineens in een Pixarfilm te zien verschijnen. De keuze voor de animatiestijl wordt vaak beïnvloed door de vraag: welke stijl kan dit welbepaalde verhaal het beste overbrengen?

Animatie is ook al niet gebonden aan één soort verhaal, maar een ongeschreven regel is wel dat er wat fantasie in moet zitten. Er moet namelijk een reden zijn waarom de film geanimeerd is, en niet geacteerd. Er moet ook pakweg een reden zijn waarom je personages pratende dieren zijn, en geen mensen. De mogelijkheden van animatie zijn eindeloos, dus maak er gebruik van door middel van je verhaal.
 
Het is een koud kunstje om dieren te laten spreken, speelgoed tot leven te wekken, een fantastische maar onrealistische wereld te scheppen en de vreemdste personages in beeld te brengen. Des te leuker is het dus als makers van animatiefilms hun fantasie helemaal te vrije loop laten gaan om ons scènes te tonen die we met levende acteurs nooit zo prachtig in beeld zouden kunnen brengen.

Het is niet omdat de personages in beeld niet van vlees en bloed zijn, dat ze geen hart kunnen hebben. Het verhaal mag nog zo fantasierijk zijn als het wil en de tekenstijl kan wereldklasse zijn, maar als de kijker zich niet op één of andere manier kan vereenzelvigen met de personages, is het al verkorven.
 
Het is dus van groot belang dat de personages in een animatiefilm net zoals in een geacteerde prent een uitgediept karakter, een achtergrond en emoties hebben. Hoe beter dat allemaal overkomt op het scherm, hoe beter de kijker mee kan voelen met de figuurtjes en in het verhaal gezogen wordt.

Het hart van een geanimeerd personage wordt bepaald door een combinatie van verschillende factoren, van het karakterontwerp tot hoe het scenario geschreven is en, niet onbelangrijk, de stemacteur. Alle elementen van je film kunnen helemaal op punt staan, maar met een goede stemacteur staat of valt alles.
 
De stem en het personage moeten natuurlijk bij elkaar passen – zo laat je Robert De Niro geen klein meisje vertolken – maar de acteur moet ook erg veel kunnen overbrengen met de stem alleen. Wil je dat een verhaal meeslepend is voor de kijker, dan moet de verteller die kijker moeiteloos op sleeptouw kunnen nemen.

Natuurlijk bestaan er animatiefilms voor kijkers van alle leeftijden, maar laat ons eerlijk zijn: veel animatie is specifiek gericht op jonge kijkers. Ook bij films die op een jong publiek mikken, is het altijd mooi meegenomen als er ook voor volwassenen iets aan te genieten valt. Denk maar aan een inside joke hier en daar, of een extra emotionele laag in het verhaal.
 
Een elementje dat voor volwassen kijkers in een jeugdfilm verwerkt is, maakt de prent niet alleen aangenamer voor pakweg ouders die met hun kinderen naar de cinema gaan, maar maakt van de film ook een leerrijke ervaring. Als een animatiefilm voor kinderen ook een volwassen onderwerp durft aansnijden, zoals Pixar bijvoorbeeld als geen ander onder de knie heeft, daagt dat een jonge kijker uit om na te denken, en zo leren ze omgaan met uitdagingen die ze later misschien zullen tegenkomen.