Het is geen geheim. In de afgelopen jaren is de transfermarkt voor esporters exponentieel gegroeid. Gaandeweg werden heel wat vereiste regels ingevoerd. Terwijl de League of Legends-mercato volop aan de gang is, maken we samen de balans op van een sector waarin de fans steeds meer geïnteresseerd zijn.

Met een van de meest indrukwekkende esportsscenes in de industrie heeft Riot Games een echte structuur op poten weten te zetten rond zijn kampioenschappen, maar ook rond zijn spelers met één centrale vraag: hoe kunnen we hen het best beschermen en een gezond ontwikkelingskader bieden? Met de veelheid aan teams en mogelijkheden die voorhanden zijn, en de salarissen die voor sommigen opvallend zijn, hebben deze atleten een omkadering nodig die net zo solide is als diegene die de klassieke atleten wordt aangeboden. In dit dossier kijken we naar de verschillende maatregelen die door Riot in zijn professionele circuit worden opgelegd.

Elk circuit met eigen werking

In de traditionele sport wordt de transfermarkt vaak geregeld door internationale of zelfs wereldfederaties. Esports heeft echter een bijzondere status. Geen enkele internationale autoriteit heeft namelijk de leiding over deze markt. Elk spel evolueert in een vacuüm, met soms meerdere competities per regio. Het zou dus ingewikkeld zijn om een dergelijk systeem op te zetten dat alle leagues omvat. Bijgevolg heeft elk circuit zijn eigen manier van werken en zijn eigen transferbeheer.

Een van de meest geavanceerde systemen komt zeker uit de game League of Legends. Riot, de uitgever, begreep onmiddellijk het esportspotentieel van zijn paradepaardje en heeft vanaf het begin van de competities toezicht gehouden op de organisatie van het circuit en op de regels in verband met spelerstransfers. Op deze manier heeft Riot een vrij geavanceerd teamcontrolesysteem opgezet. De Amerikaanse uitgever houdt al enkele jaren een officieel register bij van alle professionele spelers die betrokken zijn bij de verschillende competities. Dit register (genaamd GCD, Global Contract Database) dient als referentiepunt voor Riot bij de controle van de teams, maar ook voor de organisaties die beslissen om wijzigingen aan te brengen in hun team.

Aangezien de splits elkaar opvolgen binnen het circuit, was het noodzakelijk om een periode vast te stellen waarin deze transfers konden plaatsvinden, zonder dat dit gevolgen had voor de betrokken competities. Daarom werd een mercatoperiode ingevoerd om alle transfers op dat moment te laten plaatsvinden. Riot heeft dit beleid om een zeer specifieke reden ontwikkeld. Voorafgaand aan deze beslissing konden de teams namelijk spelers verwerven wanneer ze dat wilden, op zowat elk moment. Zo brachten sommige teams voor de grote finale wijzigingen aan om hun winstkansen te vergroten.

Dit gezegd hebbende, mag echter niet worden aangenomen dat als er een mercatoperiode is vastgelegd, om het even welke transfer dan mogelijk is. Er zijn namelijk ook andere regels bepaald om een zeker evenwicht in de verschillende leagues te bewaren en om te voorkomen dat er te veel spelers worden geïmporteerd. De overstap van een speler uit een andere divisie moet dus aan bepaalde voorwaarden voldoen. Zo moeten de teams in Europa een minimum van 3 in Europa wonende spelers in hun oorspronkelijke team tellen.

Van zijn kant blijft de ESL elk jaar zijn document, dat de overdrachten regelt, wijzigen om het aan te passen aan een circuit dat elk jaar evolueert. Aan het begin van seizoen 9 bijvoorbeeld werd de transferperiode aangepast om de teams meer tijd te geven om naar de verschillende LAN’s te reizen die aan het begin van het seizoen plaatsvinden.

Tegelijkertijd heeft Riot ook een anti-poachingbeleid ingevoerd. Dit beleid verbiedt iedereen die verbonden is aan het circuit (spelers, stafleden, etc.) om een speler aan te werven uit een andere organisatie buiten deze mercato, die over het algemeen plaatsvindt na de Summer Split. Volgens Riot kunnen spelers zich niet concentreren op hun prestaties door de willekeurige transfers, en “ze creëren ook een chaotische omgeving en brengen de stabiliteit van het ecosysteem rond de competitie in gevaar.” Ondanks de implementatie van dit systeem zorgen de vele gevallen van poaching voor heel wat ophef binnen de scene. Zo werd Perkz ervan beschuldigd spelers te benaderen die nog onder contract lagen. Inmiddels is bij ESL een soortgelijk systeem ingevoerd.

Bail-out, wat is dat?

In de esports stellen beide partijen, wanneer een speler door een organisatie wordt aangeworven, een contract op. Dit contract vermeldt natuurlijk de bepaalde duur, de vergoeding, de arbeidsvoorwaarden, maar niet alleen dat… Er is ook wat men de “bail-out” of vrijgaveclausule noemt. Van kracht in competitieve circuits zoals League of Legends en CSGO bijvoorbeeld, legt deze clausule de transferprijs van een speler vast indien de transfer zou doorgaan vooraleer het contract van de speler afgelopen is.

Soms is het inderdaad mogelijk dat een team om een of andere reden geïnteresseerd is in een speler die al onder contract ligt bij een ander team. Het team dat een speler wil verwerven die nog onder contract staat, moet dan een keuze maken. Het team kan wachten tot het contract van de speler afgelopen is om hem een contract aan te bieden. Maar opgelet, om de speler een stabielere werkomgeving aan te bieden of om bepaalde talenten simpelweg te behouden, bieden steeds meer organisaties hun spelers langdurige contracten aan die over meerdere jaren lopen. Teams willen dus niet vaak wachten tot het contract afloopt, omdat de einddatum van het contract niet in de nabije toekomst ligt.

De andere oplossing is de betaling van de bail-out. Zoals je kan vermoeden, is de bail-out een onderhandelingsmogelijkheid voor de club die eigenaar is van de speler. Hoe hoger het bedrag ligt, hoe minder een team in staat zal zijn om het contract af te kopen.

Een team dat geïnteresseerd is in een atleet zou daarom in theorie moeten wachten tot het einde van zijn contract om hem aan te werven. De prijs van een speler wordt bepaald door zijn organisatie, of beter gezegd zijn coach. Er wordt dus een contract opgesteld tussen het team en de speler voor een bepaalde periode.

Een puur sportieve waarde?

Maar opgelet, de prijs van een speler wordt niet alleen bepaald door zijn niveau. Spelers zijn vandaag de dag iconen geworden, sommigen zelfs sterren. Naast hun talent profiteren ze ook van hun merkimago. De transfer van Richard “Shoxx” Papillion (CSGO-speler; red.) van G2 naar Vitality heeft destijds veel inkt doen vloeien. Er deden geruchten de ronde over het bedrag dat de bijen hadden moeten betalen om de jonge Fransman over te nemen. In die tijd werd er gesproken van een som tussen 350.000 en 450.000 euro.

Het zijn cijfers die belachelijk lijken in vergelijking met die binnen het circuit van de Riot-game. Er gaan momenteel veel stemmen op om buitensporig hoge salarissen en contracten in de Noord-Amerikaanse regio aan de kaak te stellen. Het is algemeen geweten dat de regio bijzonder aantrekkelijke salarissen biedt aan spelers, terwijl de competitie zelf al enkele jaren een slecht spelniveau laat zien. De recente transfer van Perkz van G2 naar Cloud9 is daar het bewijs van. Die laatste zou 2,7 miljoen dollar per jaar hebben verdiend. SwordArt, de support van het Suning-team, finalist op de Worlds 2020, kan ook niet klagen. Hij tekende onlangs een 2-jarig contract bij TSM voor $6 miljoen, $3 miljoen per jaar dus.

Een onderwerp waar de fans steeds meer van houden…

Zoals het transfermilieu de laatste jaren gaandeweg is gegroeid, zo is ook de interesse van de fans toegenomen. Transferaankondigingen worden echte happenings (zoals recent te zien was met Rekkles‘ overstap naar G2’s League of Legends-team). Geruchten nemen toe op sociale media en er zijn zelfs gespecialiseerde accounts verschenen op platforms zoals Twitter. De tweets vliegen ons om de oren en verspreiden de laatste geruchten, soms correct, maar soms met een gebrek aan duidelijkheid waardoor de minder kritische lezers nieuws krijgen dat niet erg genuanceerd is. Sommige journalisten, zoals bijvoorbeeld Jacob Wolf, hebben er hun stokpaardje van gemaakt en zijn bezig met het opzetten van live-verslaggevingssystemen, zoals de Free Agency Show die dit jaar door de Amerikaanse journalist werd georganiseerd.

Dichter bij huis, in Frankrijk, is het de caster Krok die een online database heeft ontwikkeld dat het mogelijk maakt om alle transfers te raadplegen die tijdens de mercato hebben plaatsgevonden. Hij is ook host van een wekelijkse live-uitzending op Twitch, speciaal bedacht om nieuwe mutaties op de Franse en internationale scene te bespreken.

Copyright afbeelding: Riot Games