Catastrofaal volgens recensenten, geliefd bij het publiek: het geheim van ‘The Book Of Henry’

“Een nachtmerrie van een film”, schreef het Amerikaanse magazine The Atlantic. “Deze rit uitzitten is zo uitputtend”, dixit The Guardian. “De film is gevuld met A-acteurs die zonder overtuiging en routineus hun werk doen. De film moet bestudeerd worden in cursussen ‘Hoe moet je géén film maken’”. De recensies waren vernietigend. De Amerikaanse website Vox had het zelfs over “zo uitzinnig slecht dat de film behekst lijkt”. Een groot deel van de vakpers bestempelde ‘The Book Of Henry’ dan ook als de slechtste film van het jaar 2017.
 

De cast was nochtans niet min, met Naomi Watts (Susan Carpenter), Jaeden Martell (Henry Carpenter), Jacob Tremblay (Peter Carpenter), Sarah Silverman (Sheila) en Dean Norris (Glenn Sickleman). Het verhaal draait rond de alleenstaande Susan, die geen enkele behoefte heeft aan een nieuwe man in haar leven. Ze heeft haar handen vol met haar zonen Peter en Henry. De hoogbegaafde Henry is een geniale elfjarige die de steun en toeverlaat is van zijn moeder en zijn broertje. Henry is dol op zijn buurmeisje Christina. Hij ontdekt dat ze misbruikt wordt door haar stiefvader Glenn. Susan waarschuwt de autoriteiten, die niets willen ondernemen omdat Glenn politiecommissaris is. Henry besluit een draaiboek te schrijven waarin hij een plan ontvouwt om Christina te redden.

De film had nochtans alles om een succes te zijn: het budget, het talent op het scherm, geruggensteund door een grote studio. En in de regiestoel: Colin Trevorrow, een man die de megahit ‘Jurassic World’ op zijn actief had. Dat gezegd zijnde was Trevorrow misschien niet de juiste man op de juiste plaats: een film met een delicaat thema als kindermisbruik, waar ‘The Book Of Henry’ in wezen over gaat, vereist een specifieke toon en subtiliteit – niet meteen iets waar Trevorrow in uitblinkt. De beeldvoering is chaotisch. De spanning die de vele close-ups moet teweegbrengen werkt eerder op de zenuwen dan op de adrenalinetoevoer.

‘The Book of Henry’ stuitert van brute, emotionele manipulatie naar mierzoete meligheid. Om dan weer te switchen naar feelgood-allures. In het verhaal zit een gerechtigheid verweven die al even inspiratieloos als goedkoop is. Het acteerwerk is toondoof, de lachwekkende emotionele climax is wellicht de grootste ramp van de hele film.

En toch. Deze film hoort thuis in het rijtje van ‘zo slecht dat het goed wordt’-films. Hij kwam terecht op de mesthoop van de filmgeschiedenis, waar hij gekaapt werd door fans die de lelijkheid ervan kunnen appreciëren. Daardoor krijgen dat soort films een tweede leven als cultfilm. Klassiekers in het genre zijn ‘The Room’ of ‘Battlefield Earth’. De storytelling is wereldvreemd, gekunsteld en geforceerd. Er wordt volgens de beproefde Hollywoodformule gewerkt, alleen met de verkeerde ingrediënten. Of zoals The Atlantic het verwoordde: “’The Book of Henry’ is het equivalent van een cake eten die gebakken is met zout in plaats van suiker.”
 

De film werd omschreven als een ‘feelgoodklassieker van de hand van Frankenstein’, en verdiende dan ook om in de vergeetput van de filmgeschiedenis weg te kwijnen. Maar net dat nachtmerrie-imago is zo aantrekkelijk, en maakt filmliefhebbers nieuwsgierig. Of het nu is om een potje te lachen, of als voorbeeld van hoe het niet moet: ‘The Book of Henry’ heeft onmiskenbaar harten veroverd.
 

‘The Book of Henry’ is vanavond om 20u40 te zien op VTM3.