Was het WK 94 het meest opwindende uit de geschiedenis?

Sport | Het wereldkampioenschap 1994 in de Verenigde Staten stond bol van de onverwachte wendingen. Het Roemenië van Hagi, het Bulgarije van Stoitchkov en het Zweden van Larsson maakten deze vierjaarlijkse hoogmis van het voetbal meer opwindend dan ooit. In zoverre dat we het als het mooiste kampioenschap ooit kunnen bestempelen?

Door Pickx

Gepubliceerd op 17.07.20

2min

"Vanaf het moment dat de bal rolt, is de wereld gelukkig en verenigd." De toenmalige FIFA-voorzitter Joao Havelange kent beter dan wie ook het belang van de wereldbeker om burgers en volkeren te verenigen. De Verenigde Staten, die normaliter hoofdzakelijk zweren bij American football, vormen zich om tot een gigantische televisiestudio waarop iedereen afstemt om het WK 1994 te beleven. Het 'soccer', zoals ze het daar noemen, domineert een maand lang de nieuwsbulletins in de vier uithoeken van de wereld.

Duitsland, Argentinië, Brazilië en Italië starten het toernooi als grote favoriet. Enkel de laatste twee zullen echter de verwachtingen inlossen. Met dank aan outsiders die zichzelf in de loop van het toernooi overstijgen.

Roemenië - Zweden, het duel der outsiders

De eerste grote sensatie vindt plaats in de achtste finales. Argentinië, dat Diego Maradona naar huis diende te sturen wegens een postieve dopingtest in de groepsfase, kruist de degens met het Roemenië van architect Gheorghe Hagi. Na een spectaculaire pot voetbal, trekken de Roemenen, die hoofdzakelijk spelen bij clubs uit Oost-Europa, met 3-2 aan het langste eind. Voor velen is dit de wedstrijd van het toernooi.

In de kwartfinales treft Roemenië met Zweden een andere toernooirevelatie. Na Brazilië in toom gehouden te hebben in de groepsfase, nemen Kennet Andersson (ex-KV Mechelen) en co de maat van Saoedië-Arabië in de achtste finales. Diezelfde Saoedi's die op hun beurt voor België eindigden in de groepsfase door de Rode Duivels erop te leggen dankzij een ongelofelijke solo van Saeed al-Owairan.

Toernooirevelatie Zweden kent nochtans geen enkele wereldklassespeler in haar rangen. Het leeuwendeel van de ploeg is echter verenigd met eenzelfde doel voor ogen. Het dient gezegd dat de meeste spelers er reeds een rampzalige wereldbeker in 1990 opzitten hebben, waarin ze geen enkel punt wisten te veroveren en troosteloos laatste eindigden. Twee jaar later op Euro 92 in eigen land bereikten ze dan weer de halve finales. Die ervaring en samenhorigheid zorgt er ook voor dat het Scandinavische land de halve finales op het WK 94 bereikt, door Roemenië na strafschoppen huiswaarts te sturen.

De Rode Duivels sneuvelen tegen de titelverdediger

Ook Bulgarije doorloopt een indrukwekkend parcours in de Verenigde Staten. Hristo Stoitchkov en de zijnen temmen eerst Argentinië in de groepsfase om nadien Mexico na strafschoppen uit het toernooi te kegelen. Het mooiste exploot van de Bulgaren speelt zich echter af in de kwartfinales tegen Duitsland.

West-Duitsland heeft op dat moment reeds 3 WK's gewonnen en was 4 keer finalist in de laatste edities. Het leeuwendeel van de wereldkampioenen van 1990 maakt vier jaar later opnieuw de dienst uit bij die Mannschaft. Na zich te hebben gekroond tot groepswinnaar, treffen Jürgen Klinsmann en co de Rode Duivels in de achtste finales. Het toernooi wordt in het algemeen afgewerkt onder een loden hitte, maar voor deze partij in Chicago hebben de weergoden regen en koude in petto. De kooi van de Rode Duivels wordt bewaakt door de beste doelman van het toernooi Michel Preud'homme. Ondanks de kwaliteiten van de Belgische doelman weten de Duitsers toch drie maal raak te treffen en trekken ze met 3-2 aan het langste eind. Ook al had België bij een 3-1 stand twintig minuten voor tijd een strafschop verdiend voor een fout op Josip Weber.

Onverwachte halve finales

Tegen Bulgarije kent Duitsland echter minder succes. Met een 31ste plaats op de FIFA-ranking, nog een plaatsje achter het thuisland, beschikt Bulgarije, met uitzondering van Stoitchkov, niet over namen van het kaliber Klinsmann, Rudi Völler of Lothar Matthäus. De Leeuwen komen nog wel op achterstand, maar keren in drie minuten tijd alles om en trekken met 2-1 aan het langste eind.

De nieuwe Oost-Europese voetbalgrootmacht sneuvelt uiteindelijk in de halve finales tegen Italië. Brazilië toont zich op zijn beurt te sterk voor Zweden dat wel met de bronzen medaille aan de haal gaat. Voor het eerste in de WK-geschiedenis wordt de finale, die plaatsvindt op 17 juli 1994, beslecht met strafschoppen. De Seleção bewijst over stalen zenuwen te beschikken en wint dankzij een misser van Roberto Baggio.