In de naam van drama, de plot en de heilige box office: de beste verfilmingen van Bijbelverhalen

Films | Wie vanavond zin heeft in een portie Bijbelse dramatiek zit gebeiteld met 'Exodus: Gods and Kings', een Bijbelfilm uit 2014 van de hand van 'Gladiator'-regisseur Ridley Scott. Vanaf 21u trekt Mozes op VTM met zijn volk van Israëlieten uit het oude Egypte naar het Beloofde Land, alwaar ze hun beproeving op het witte doek konden herbeleven. Want op de zesde dag schiep God de mens, en niet veel later ontdekte Hollywood de Bijbel - of zo lijkt het althans. Voor de filmindustrie is het heilige boek al sinds mensenheugenis een onuitputtelijke bron van inspiratie. Wij namen de beste scheppingen van Hollywood onder de loep, en zagen dat het goed was.

Door Pickx

Deel dit nieuws

The Passion of the Christ

De zeer expliciete voorstelling van het kruisigingsverhaal van Jezus Christus deed in 2004 heel wat stof opwaaien in zowel religieuze als seculiere middens. Regisseur Mel Gibson werd beschuldigd van antisemitisme. Ook namen tegenstanders aanstoot aan het buitensporige geweld in de film: Jezus kreeg immers talloze zweepslagen te verduren en moest gruwelijke martelpraktijken ondergaan, hetgeen uitvoerig en onverbloemd in beeld wordt gebracht.

Die rauwe, gritty benadering van Gibson en de controverse rond de prent deden de filmkassa's rinkelen: met 622 miljoen dollar opbrengst scoorde Jezus een kaskraker. Sappig detail: ook paus Johannes Paulus II zou de film bekeken hebben, waarna hij de Bijbelprent volgens insiders beschreef als "waarheidsgetrouw" en "geweldig", uitspraken die de officiële woordvoerders van het Vaticaan in alle toonaarden ontkenden. Volgens hen was de quote een verzinsel van de marketingmachine om de film te promoten.

 

Ben-Hur

Van al de bijbelfilms uit het Hollywood van de gouden jaren, is dit historische drama uit 1959 misschien wel één van de grootste producties uit die cyclus. Eigenlijk gaat het om een remake van een stille film maar wat voor een: alles is prachtig spectaculair en extravagant in dit epos, toen de duurste film ooit gemaakt
 
Charlton Heston ontbloot zijn gespierde bast als de joodse prins Judah Ben-Hur die in het Jeruzalem van de eerste eeuw een bittere ruzie krijgt met een oude Romeinse vriend (Stephen Body) die nu gouverneur van Judea is en van hem een galerieslaaf maakt. Toch zijn het niet zozeer de acteursprestaties die deze Ben-Hur – in 2016 volgde nog een mislukte remake – zijn mythische status hebben gegeven. Het zijn de decors die in het geheugen blijven hangen, in het bijzonder de spannende wagenrace waarvoor 8.000 figuranten en 40.000 ton zand werden gebruikt. William Wylers epos van drieënhalfuur won een recordaantal van 11 Oscars, een record dat nadien alleen geëvenaard is door Titanic en The Lord of The Rings: The Return of The King.


The Ten Commandments
 
Als er een profeet van de bijbelse blockbuster is, dan is het Cecil B. DeMille. Hij zette in Hollywood al vroeg in op gigantische projecten geïnspireerd op de bijbel – om te voorkomen dat iemand zou denken dat hij het om het geld deed, liet hij bij films als The King of Kings (1927) en The Sign of The Cross (1932) iedere opnamedag beginnen met een mis op de set.
 
The Ten Commandments (1959) is ongetwijfeld de film van DeMille die het meest uitblinkt in kitscherige grandeur. Sommige scènes in dit epos over het leven van Mozes (opnieuw Charles Heston) en de exodus van de Israëlieten uit Egypte zijn heroïsch vulgair en de dialogen zijn soms banaal maar alles is zo groots en extravagant opgevat dat je alleen maar verbluft kan blijven kijken. Voor sommige scènes werden bijvoorbeeld tot 25.000 figuranten ingezet en scènes zoals het in ontvangst nemen van de stenen tabletten of de doortocht door de Rode Zee – John P. Fulton won een Oscar voor de Speciale Effecten - maken nog altijd indruk. Bijbelse kitsch zoals je het niet meer ziet. 


The Last Temptation of Christ
 
Het bijbelse epos was in het Hollywood van de jaren vijftig en zestig even populair als de superheldenfilm nu. Maar naast King of Kings (1961) is The Last Temptation of Christ (1988) van Martin Scorsese misschien een van de meest vernieuwende Hollywoodfilms over de figuur van Jezus.
 
De katholiek geïnspireerde Scorsese vertrok van de controversiële roman van Nikos Kazantzakis en kreeg – voorspelbaar - bakken kritiek over zich heen omwille van van een menselijke Jezus die worstelt om zijn goddelijkheid te accepteren. Verschillende bioscoopketens weigerden om de film te vertonen en een katholieke beweging stichtte zelfs een brand in bioscoop Saint-Michel in Parijs waarbij dertien bezoekers gewond raakten. Negeer de controverse: dit is allesbehalve een godslasterlijke verfilming. Scorsese’s aanpak is uitdagend maar ook heel sereen en oprecht en de vertolking van Willem Dafoe als Jezus die het moeilijk heeft om aan de lokroep van de geneugten van het leven te weerstaan is grandioos





Gerelateerde onderwerpen

Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.

Ontdek Pickx Inloggen

Top

Top