Diversity Day – Blik op de wereld

Films | Donderdag 21 mei is het Werelddag voor Culturele Diversiteit, Dialoog en Ontwikkeling, een initiatief van de Verenigde Naties. Om net de waarde van culturele diversiteit en het belang van een harmonieuze samenleving extra in de verf te zetten, tippen we enkele films als brug naar andere culturen en beschavingen.

Door Pickx

Gepubliceerd op 21.05.20

1min

Bollywood

Het wordt wel eens vergeten maar India heeft nog altijd de grootste filmindustrie ter wereld. Het kloppende hart van de Indiase film is grootstad Bombay waar jaarlijks honderden Hinditalige films worden geproduceerd. De meest tot de verbeelding sprekende films zijn de musicals, exuberante dansfestijnen met veel zang en kostuumwissels die meestal draaien om de liefdesperikelen tussen een man en een vrouw. Parched (2015), dat een mooiere Franse titel heeft: La saison des femmes (Het seizoen van de vrouwen), is hier een goed voorbeeld van. Er gaat van deze feministische Hindifilm van Leena Yadav een geweldige vibe uit dankzij de aanstekelijke vertolkingen en de vurige stilistische aanpak.

Cinema all’Italiana

De films van de Italiaanse regisseur Federico Fellini zijn een continent op zich. Samen met cineasten als Michelangelo Antonioni en Pier Paolo Pasolini heeft hij het gezicht van de naoorlogse Italiaanse cinema en de Europese auteursfilm bepaald. Een film die representatief is voor Fellini’s oeuvre en de Italiaanse filmcultuur in het algemeen is Amarcord (1973), een kleurrijk en met een Oscar bekroond fresco waarin de maestro met veel poëzie en fantasie terugblikt op zijn jeugd in de toen door het fascisme van Mussolini gecontroleerde kuststad Rimini. Opmerkelijk: Fellini liet Rimini recreëren in de legendarische studio’s van Cinecittà.

Moeder Afrika

Volgens heel wat economen en organisaties is Afrika zonder twijfel het continent van de toekomst. Een van de Afrikaanse filmmakers die altijd al gelooft heeft in de toekomst van het continent is Souleymane Cissé, een gerenommeerde cineast uit Mali. In het betoverende Yeelen (1987) volgt hij Nianankoro, een jonge Bambara-krijger die opgejaagd wordt door een dodelijke vloek van zijn vader, een gevreesde magiër. De buitengewone beelden van deze reis door dorre landen, culturen en hun folklore zorgden er voor dat dit magisch-realistisch epos ook internationaal heel wat weerklank kreeg. Yeelen kreeg bijvoorbeeld de juryprijs in Cannes.

Deutschland über alles

Der Untergang, een docufictie over de laatste dagen van Hitler, kent iedereen ondertussen wel. Maar als er iemand een sociaal-kritisch beeld geschetst heeft van zijn tijd en van het Wirtschaftswunder, de periode vlak na WO II toen Duitsland uit het puin klom, dan is het workahollc en sterregisseur R.W. Fassbinder. Het melodrama Die Ehe der Maria Braun (1979) geldt als het eerste deel van een naoorlogse trilogie die verder bestaat uit Lola en Die Sehnsucht der Veronika Voss. Centraal staat Maria Braun, rol van Hanna Schygulla, een vrouw uit de kleine Berlijnse bourgeoisie die zich opwerkt tot een zakenvrouw. Het einde is bijzonder bitter: Fassbinder laat het moment dat Duitsland wereldkampioen voetbal wordt in 1954 in Bern samenvallen met een dodelijke ontploffing.

China, blakend van zelfvertrouwen

De opmars van China als wereldmacht viel ook samen met de internationale doorbraak eind jaren tachtig van regisseur Zhang Yimou. De filmkeizer zette de Chinese films internationaal weer op de kaart met sociaal-kritische parels als Het rode korenveld en Ju Dou, telkens met superster Gong Li. Later is Yimou zich iets meer gaan toeleggen op het martialartsgenre. Een grandioos voorbeeld van zijn talent voor virtuoos kleurgebruik en superieur spektakel vind je terug in krijgsepossen als Curse of The Golden Flower, House of Flying Daggers en vooral Hero (2002). Yimou rijgt in dit historische drama, algemeen bestempeld als de ‘opvolger’ van Ang Lee’s Crouching Tiger, Hidden Dragon, de acrobatische actieballetten en lyrische beelden oogverblindend aan elkaar.