Deze week zoomen we in onze serie 'Enfants terribles' in op Anthony Vanden Borre. De verdediger, die had moeten uitgroeien tot een van de beste Belgische voetballers aller tijden, zal nooit echt de torenhoge verwachtingen kunnen inlossen.
Anthony Vanden Borre, rot van talent maar o zo wispelturig
Aan talent ontbeert het Anthony Vanden Borre zeker niet. Als product van de vermaarde jeugdopleiding van Anderlecht, waar de Belgische Congolees al op achtjarige leeftijd zijn eerste stapjes zet, slaat Vanden Borre meteen gensters bij zijn debuut bij de grote jongens. Op 16-jarige leeftijd wordt hij de op een na jongste speler ooit die debuteert in de Belgische hoogste afdeling. Aan de zijde van zijn goede vriend Vincent Kompany verbaast hij met zijn uitstekende techniek en onverzettelijke fysiek.
Velen bestempelen hem meteen als een toekomstige grootheid van het spelletje: "Het is het grootste talent dat ik ooit heb gezien", verkondigt zijn toenmalige trainer Paul Van Himst. Vanden Borre bekroont zijn debuutjaar meteen met de titel. Zijn goede prestaties laten hem ook toe om de poort van de nationale ploeg open te beuken. Een nieuwe ster lijkt zijn opwachting te hebben gemaakt.
5 clubs in 4 jaar tijd
Maar wat snel komt, kan ook weer snel verdwijnen. Vanden Borre verliest geleidelijk aan veel van zijn allure bij Anderlecht. Zijn geniale ingevingen ruilen plaats voor onregelmatige prestaties, blessures en uitsluitingen. In 2007 gaat hij dan ook zijn geluk beproeven bij Fiorentina. Het seizoen erop wordt hij uitgeleend aan Genoa, dat hem aankoopt en daarna verpatst aan Portsmouth in Engeland. Drie clubs in drie jaar tijd en zeer weinig basisplaatsen zorgen ervoor dat VDB geleidelijk aan van het voorplan verdwijnt.
Vanden Borre wordt steevast uitgespeeld als (flank)verdediger, maar ziet zichzelf liever op het middenveld. Die minder beperkende positie zou zijn techniek beter kunnen laten renderen, maar zijn wens wordt maar heel zelden ingewilligd door zijn trainers.
In 2011 keert de verloren zoon terug naar ons land om zijn carrière te herlanceren bij Racing Genk. Onder het toeziend oog van Frankie Vercauteren, die hem ook al onder zijn hoede had in zijn beginjaren, wint hij opnieuw de titel. Het is het begin van een veelbelovende comeback. Na twee jaar in het vagevuur maakt VDB ook zijn heroptreden bij de Rode Duivels. Hij scoort zijn eerste doelpunt tegen Roemenië en wordt door Marc Wilmots in laatste instantie opgeroepen voor het WK 2014 in Brazilië. Een venijnige tackle in de wedstrijd tegen Zuid-Korea legt echter een hypotheek op de rest van het toernooi.
Terug naar het oude nest
In de tussentijd is Vanden Borre teruggekeerd naar Anderlecht. Op het oude nest hoopt hij zijn originele talent opnieuw te kunnen laten bovendrijven. Op 4 november 2014 speelt Anderlecht in de poulefase van de Champions League tegen Arsenal. Paars-wit kijk tegen een 3-0 achterstand aan wanneer een autoritaire Antho met twee treffers zijn troepen opnieuw in de wedstrijd brengt. In de slotfase kopt Aleksandar Mitrovic de gelijkmaker tegen de touwen - een heuse stunt voor paars-wit.
Vanden Borre is, in tegenstelling tot zijn generatiegenoot Vincent Kompany, echter een talent met een handleiding. Het ontbeert de speler aan de nodige dosis wilskracht, luciditeit en zelfbeheersing om de grote toekomst die hem werd voorspeld in te vullen. Want Vanden Borre is ondertussen beter gekend omwille van zijn fratsen op een naast het veld dan voor zijn prestaties met de bal aan de voet. Een korte bloemlezing: steevast te laat komen op training, beledigingen in het rond zwieren (denken we maar aan de fameuze 'janetten'-uitspraak over de kleedkamer van Anderlecht) en snelheidsovertredingen (243 km/u!). Stuk voor stuk ongelukkige handelingen die waarschijnlijk voortvloeien uit zijn (te) grote gevoeligheid. Vast staat dat dit imago van bad boy zijn carrière duidelijk heeft geschaad.
In 2017 wordt VDB uitgeleend aan het Franse Montpellier. Hij waagt zich vervolgens aan een avontuur in Congo, zijn tweede vaderland, maar komt al gauw van een kale reis terug. En wie gooit hem opnieuw een reddingsboei toe? Inderdaad, Anderlecht. Afgelopen augustus keert het kind aan huis terug naar het Astridpark op er met de beloften te trainen. Vanden Borre beult zich gedurende verschillende maanden af om een terugkeer in het eerste elftal te bewerkstelligen. Op de leeftijd van 32 is het ook nu of nooit voor een zoveelste comeback...
Herlees ook de vorige aflevering in onze rubriek 'Enfants terribles' over Dennis Rodman, de rechterhand van Michael Jordan bij de Chicago Bulls.
