13 april 1997: in Augusta, Georgia, heeft zich net een stunt voltrokken. Het wonderkind Tiger Woods wint op amper 21-jarige leeftijd het prestigieuze Masters-toernooi met een recordscore. Het was Woods’ eerste profzege in één van de vier grote golfkampioenschappen en de beste prestatie van een professionele golfer in meer dan een eeuw. Dit is het verhaal achter de ontdekking van een onnavolgbare golflegende.
On this day: Tiger Woods wint als jongste golfer ooit de Masters
Eldrick “Tiger” Woods kwam op de wereld in een voorstadje van Los Angeles, op 30 december 1975. Als enig kind van een Afro-Amerikaanse vader en Thaise moeder werd Woods van kindsbeen af door papa aangemoedigd om carrière te maken in het golfen. Op amper driejarige leeftijd liet Woods al een eerste glimp van zijn natuurtalent zien door zijn eerste juniortoernooi te winnen.
Op achtjarige leeftijd won Woods de Junior World Golf Championships in zijn leeftijdscategorie en leek zijn toekomst al in goud gebeiteld: deze jongen was voorbestemd om golfkampioen te worden. Hij zou de wereldtitel bij de junioren nog zes keer winnen. In 1991, op 15-jarige leeftijd, werd hij de jongste golfspeler ooit die zegevierde op de Amerikaanse kampioenschappen bij de amateurjunioren.
Beste debutant
In 1995 betrad Woods het golfterrein van de Masters, zijn eerste deelname aan een groot kampioenschap. De Augusta National Golf Club, traditionele gastheer van de Masters, had tot 1991 geen Afro-Amerikaanse leden toegelaten. Zijn vuurdoop aan de top was niet meteen een succes: Woods eindigde als 41e.
Na zijn derde titel bij de amateurs verliet Woods de schoolbanken en zette alles in op zijn professionele carrière. In augustus 1996 werd hij officieel professioneel golfer. Als neoprof in de Professional Golfers’ Association (PGA) nam hij datzelfde jaar deel aan acht wedstrijden, waarvan hij één won. Hij werd verkozen tot beste debutant in de PGA. Ook in de media kreeg het groentje met het uitzonderlijke golftalent steeds meer aandacht. Het gerenommeerde blad Sports Illustrated benoemde Woods tot Sportman van het Jaar.
Recordvreter
De meeste tegenstanders van Woods in het profcircuit waren late dertigers en prille veertigers. Woods zelf was slank, soepel en atletisch, en had een vernietigende swing ontwikkeld die de bal tot wel 270 meter verder kon slaan. Daarnaast was hij een begenadigd putter en chipper. In april 1997 kwamen al zijn troeven tot uiting in de meest opmerkelijke zege uit de 44-jarige geschiedenis van de Masters.
Zijn overwinningsmarge – 12 slagen – was de grootste uit de 20e eeuw, en slechts één slag verwijderd van de legendarische zege van Old Tom Morris op de British Open in 1862. Zijn score van 270 (-18) brak het 32 jaar oude record dat Jack Nicklaus op de Masters vestigde (271 (-17)).
Val en comeback
Tegen juni 1997 voerde Woods de wereldranglijst aan. In 1999 won hij acht PGA-toernooien, waardoor hij 6 miljoen dollar cashte – het begin van zijn golffortuin. Het was ook het begin van een zegereeks die Ben Hogans reeks overwinningen uit 1948 zou evenaren: de op één na langste reeks in de geschiedenis van de PGA.
In juni 2000 won Woods zijn eerste U.S. Open-titel, alweer met een recordprestatie van 272 (-12) en 15 slagen voorsprong op zijn dichtste achtervolgers. Het was de beste professionele golfprestatie in de geschiedenis, die zelfs zijn triomf op de Masters in 1997 en het exploot van Old Tom Morris in 1862 overtrof.
Na enkele moeilijke jaren en tegenslagen op zowel professioneel - als privévlak - onder meer zijn seksverslaving werd breed uitgesmeerd in de roddelpers - veerde Woods in 2013 weer recht. Zijn carrière leefde stilletjes aan weer op. In 2019 won hij de Masters, zijn eerste grote toernooiwinst in elf jaar.
