Clip van de week: Alone Again

Muziek | 'We live in strange times', zoals de Engelse schrijver Douglas Adams placht te zeggen. In heel wat landen ligt het openbare leven helemaal plat. Ook wij Belgen worden verzocht “in ons kot” te blijven. Deze unieke situatie vormt een inspiratiebron voor vele artiesten, zoals The Weeknd.

Door Pickx

Gepubliceerd op 09.04.20

1min

Ah, het weekend: in normale tijden iets waar we de hele werkweek naar uitkijken, in deze buitengewone tijden beleven we zaterdag en zondag niet anders dan andere dagen. Gelukkig is daar nog The Weeknd, de artiest die het euforische weekendgevoel als geen ander weer kan opwekken. Mooi niet.

Dat onze favoriete Canadese artiest doorgaans niet over luchtballonnen en madeliefjes zingt wisten we al. Met ‘Alone Again’ lijkt The Weeknd het collectieve gevoel van singles aller landen te propageren in deze barre coronatijden, maar uiteraard verwijst de man naar een andere, meer persoonlijke crisis: een drugsoverdosis. En een serieuze, lijkt het.

Vrijgezel is niet gezellig

“Check my pulse for a second time / I took too much, I don't wanna die”, murmelt hij in tamelijk onbedekte termen voorbij halfweg de song. Kennelijk is er een dierbare dichtbij, waarvoor de man romantische gevoelens koestert. Hij smeekt die persoon om zijn leven te redden.

De titel ‘Alone Again’ verwijst naar de grootste vrees van de verteller: hij wil niet dat zijn geliefde ooit van zijn zijde wijkt. Het schrikwekkend vooruitzicht van een eenzaam bestaan als vrijgezel jaagt hem meer angst aan dan de dood. In een diepere betekenis laat de verteller doorschemeren dat als niemand een oogje in het zeil houdt, de kans op een nieuwe overdosis reëel is.

Persoonlijke demonen

De song prijkt op ’s mans jongste album, ‘After Hours’, dat drie weken geleden verscheen. Je proeft de wanhoop van een man die op de rand van de dood/eenzaamheid balanceert in de onheilspellende synths, sinistere bas en gejaagde clip: een knap, duister kunststukje tijdens deze zonnige lentedagen.

Jazeker, ook wij kennen meer opbeurende lenteliedjes, maar deze song herinnert ons aan een ongemakkelijke waarheid die snel vergeten wordt in crisistijden: ook al heeft het coronavirus de wereld even tot stilstand gedwongen, persoonlijke demonen werken gewoon door.