Anouk wordt 45: van drugspuber tot rockchick

Muziek | De Nederlandse rockster Anouk blaast vandaag 45 kaarsjes uit. Wij kennen haar vooral van de superhits met feministische inslag ‘Nobody’s Wife’ en ‘Girl’, maar de artistieke loopbaan van Anouk Teeuwe kent nog veel meer hoogtepunten. Haar carrière is rijkgevuld en overspant meer dan 25 jaar. Een beknopte biografie.

Door Pickx

Gepubliceerd op 08.04.20

2min

Anouk zag op 8 april 1975 het levenslicht in Den Haag. Ze kreeg de muziekmicrobe met de paplepel mee, want haar moeder was zangeres in een bluesband. Haar jeugdjaren liepen niet over rozen: haar vader verliet het gezin toen ze drie was en op haar veertiende liep ze zelf weg van huis. Anouk en school was geen geslaagd huwelijk: de tiener zag ertegen op om haar dagen op de schoolbanken te slijten en zou de humaniora nooit afmaken.

Ze begon als prille puber intens met drugs te experimenteren, zowel softdrugs als het zwaardere spul. Na verloop van tijd belandde ze in tehuizen, waar ze aan het zingen sloeg.

Haar allereerste optreden gaf ze in een kroeg in Den Haag, op haar vijftiende. Enkele jaren later zwoer ze de drugs voorgoed af en zette de ruwe diamant alles in op haar zangcarrière. Een gouden zet, zou al snel blijken.

Conservatorium

Het verhaal over een meisje dat begiftigd was met een uitzonderlijk zangtalent ging van mond tot mond in de streek. Begin jaren negentig werd Anouk met haar rhythm-and-bluesband Shotgun Wedding volop gevraagd als act op bruiloften, feesten en festivals. Het leverde haar een pak ervaring en podiumprésence op, hetgeen ongetwijfeld in haar voordeel speelde toen ze in 1994 zonder de vereiste vooropleiding aangenomen werd op het Rotterdams Conservatorium.

Maar daar vond ze nooit haar draai. Twee jaar later stopte ze met de opleiding: de theorie was niets voor haar. Ironisch genoeg leek haar zangcarrière te sneuvelen op de schoolbanken, maar de radio-dj Alfred Lagarde trok haar uit het slop. Hij mixte enkele van haar demo’s en introduceerde Anouk zo voor het eerst aan een breed publiek.

Datzelfde jaar kwam ze ook voor het eerst in contact met Golden Earring-zanger Barry Hay, die materiaal voor haar wou schrijven nadat hij haar aan het werk had gezien op een festival in Den Haag. Het betekende het startschot van haar professionele zangcarrière: in 1996 verscheen de single ‘Mood Indigo’ en tekende Anouk haar eerste platencontract.

Doorbraak

Na de tweede single 'Nobody’s Wife' kwam haar carrière in een stroomversnelling. De song stond wekenlang aan de top van de Nederlandse hitlijsten en werd ook internationaal opgepikt. De doorbraak was een feit. Haar debuutalbum Together Alone werd mede geproduceerd door Hay en ging vlot over de toonbanken. In 1998 kwamen de singles 'It's So Hard' en 'Sacrifice' uit.

In 1999 loste Anouks haar tweede album, Urban Solitude. Dankzij de succesvolle eerste single R U Kiddin' Me debuteerde het album op nummer 1 in de Album Top 100. In 2000 kwamen de singles 'The Dark' en 'Michel' uit. Anouk trok vervolgens naar Amerika voor nieuwe opnames. Onderhandelingen met de Amerikaanse platenmaatschappij Sony Columbia sprongen af, waarna ze terugkeerde naar haar thuisland.

Begin 2001 kwam haar single 'Don't' uit. Datzelfde jaar ontsloeg Anouk haar volledige begeleidingsband toen uitkwam dat haar gitarist Paul Jan Bakker een centje bijverdiende bij Kane, tot grote onvrede van de frontvrouw. De rest van de band steunde Bakker.

Eurovisiesongfestival

In 2002 werd de clip van ‘I Live For You’, waarin Anouk naakt onder water te zien is, geboycot door MTV en TMF. Twee jaar later loste ze haar album ‘Hotel New York’, dat meteen naar de top van de albumlijst klom. Vanaf 2006 kreeg Anouk ook meer voet aan grond in het buitenland. Naast de Benelux oogstte ze succes in Zweden, Israel, Turkije en Albanië. Ze sprong in het oog van de wereldbefaamde Amerikaanse blogger Perez Hilton, die destijds miljoenen bezoekers per dag lokte naar zijn site. Anouk werd er vergeleken met Amy Whinehouse, hetgeen de Nederlandse nog meer wind in de zeilen gaf.

Wat volgde was een reeks succesalbums die telkens de hoogste positie in de hitlijsten bekleedden: ‘Who's Your Momma’, ‘For Bitter or Worse’ en ‘To Get Her Together’. Voor de eerste twee won ze drie maal platina, haar zevende studioalbum uit 2011 leverde twee keer platina op. In 2013 strandde de zangeres op een negende plaats in de finale van het Eurovisiesongfestival in Zweden met het nummer 'Birds'. Vanaf 2015 is ze regelmatig op het scherm te zien als coach in de talentenjacht The Voice of Holland.

Datzelfde jaar verscheen haar eerste Nederlandstalige nummer: ‘Dominique’, tevens de naam van haar nieuwe en huidige levenspartner, de twintig jaar jongere Dominique Schemmekes. Het werd de opmaat voor haar eerste Nederlandstalige album, ‘Wen d’r maar aan’, dat twee jaar later uitkwam. In 2018 maakte de 43-jarige Anouk ook bekend dat ze zich na zes kinderen bij vier verschillende vaders zou laten steriliseren.

Onlangs nog postte ze een nieuwe song op haar Instagrampagina: ‘Going for the kill’. Het lied is gemaakt op haar hotelkamer in het Marokkaanse Marrakesh, waar ze vast kwam te zitten toen er geen vluchten meer waren naar Nederland door de coronacrisis.