Films die in één take werden opgenomen

Films | Ja, de schoonheid van '1917' schuilt vooral in het feit dat hij in lange takes werd gemaakt. Dat is een zeldzaamheid in de filmwereld. Maar we zijn er toch in geslaagd nog een paar andere dergelijke films te vinden.

Door MF

Gepubliceerd op 10.02.20

3min

'1917' is niet de enige one-shotfilm

De nieuwe film van Sam Mendes, die helemaal in lange takes werd gedraaid, is een succes. De regisseur onderscheidt zich door het feit dat deze film helemaal op deze filmtechniek is gebaseerd. Dat wil zeggen: (vrijwel) geen montage of cuts die de film komen onderbreken. De oorlogsfilm '1917' bestaat uit verschillende lange takes die aan elkaar werden geplakt.

Rope

De pionier van de lange takes is Alfred Hitchcock. Hij was dus meer dan alleen de meester van de spanning! In 1948 maakte de regisseur 'Rope' en die film staat vandaag bekend als de eerste film die werkt met lange takes. Voor deze langspeelfilm maakt Hitchcock gebruik van een vrij eenvoudige techniek: hij laat de acteurs voor de camera komen en gebruikt zwarte overgangen tussen de verschillende takes. In die tijd werden films nog met korte filmrollen gemaakt. Hij moest dus oplossingen vinden zodat de beeldovergangen tussen de rollen niet zichtbaar waren.

Birdman

Alejandro Innaritu, de regisseur die heel wat Oscars op zijn naam heeft staan, gebruikte dezelfde techniek als Alfred Hitchcock voor 'Birdman'. Behalve dan dat hij kon rekenen op de digitale technologie van zijn tijd. Naast de zwarte humor onderscheidt 'Birdman' zich door het gebruik van de one-shottechniek. De regisseur plakte een dozijn takes aan elkaar met CGI en zwarte overgangen. De cast bracht Edward Norton, Michael Keaton en Emma Stone samen op het witte doek. Zij mochten omwille van de gebruikte techniek niet veel fouten maken!

Elephant

Regisseur Gus Van Sant, de specialist van het hyperrealisme, maakt regelmatig gebruik (en misbruik) van de one-shottechniek. Zo ook in een van zijn eerste films, 'Gerry'. De beste illustratie is evenwel 'Elephant', de film die in 2003 de Gouden Palm in de wacht sleepte. Dankzij het gebruik van de one-shottechniek slaagt Gus Van Sant erin de kijkers het gevoel te geven dat ze in real time naar de film keken. En tijd is belangrijk in deze film, want we weten dat er zich een drama zal afspelen in de school van Colombine. Zo stappen we mee met de moordenaars in de gangen van de school. De regisseur maakt gebruik van lange takes om dezelfde scène vanuit twee verschillende standpunten te tonen. Een techniek die hij twee jaar later opnieuw zal gebruiken voor 'The Last Days'.

22 July

Ook '22 July' is de getuigenis van een verschrikkelijk bloedbad. Op 22 juli 2011 speelden zich twee terroristische aanslagen af in Noorwegen. Beide waren het werk van één man: Anders Behring Breivik. De eerste aanslag vond plaats in het centrum van Oslo, de tweede op het eiland Utoya waar hij 77 mensen vermoordde. Regisseur Erik Poppe kiest ervoor de moordenaar in real time te volgen met een lange take van 90 minuten. Doordat we nooit het gezicht van Breivik te zien krijgen, komt de horror dubbel en dik binnen. En om het gevoel van real time nog te versterken, volgt Poppe de acteurs van heel dichtbij.

Timecode

'Timecode' (2000) van Mike Figgis is een echte ufo van de bioscoop. De film toont een scherm opgedeeld in vier stukken: vier takes die je tegelijk kan volgen. Elke toeschouwer ziet dus een andere film, afhankelijk van waar hij naar kijkt. Dé prestatie van deze film? Hij werd in anderhalf uur gedraaid. De regisseur werkte met vier crews die tegelijk vier takes filmden. Van tijdswinst gesproken! De grootste moeilijkheid was erin te slagen geen enkele camera op het scherm te zien, want de acteurs lopen door elkaar en hun verhalen worden met elkaar verweven ...

Irreversible

'Irreversible' van Gaspar Noé dankt zijn trieste bekendheid aan de verkrachtingsscène van 9 minuten die in één enkele take werd gefilmd. De overige 90 minuten van deze film met Monica Bellucci en Vincent Cassel bestaan uit 11 lange takes. Om die aan elkaar te plakken, koos de regisseur voor natuurlijke trucjes in plaats van speciale effecten. De overgangen tussen de takes zijn allemaal camera-effecten.

Silent House

Deze horrorfilm uit Uruguay werd in één enkele take gedraaid. Een gevaarlijk hoogstandje, een koorddanser waardig! Een tweede bijzonderheid van 'Silent House' ('La Casa Muda' in originele versie) is dat hij helemaal met een fotocamera werd gedraaid. Een Canon EOS 5D Mark om precies te zijn. Daardoor heeft de film iets weg van 'The Blair Witch Project'. Bovendien zou het scenario gebaseerd zijn op waargebeurde feiten die zich in 1944 in een klein dorpje zouden hebben afgespeeld.

Russian Ark

Regisseur Alexander Sokourov had slechts vier takes nodig voor 'Russian Ark'. In 2002 nam de regisseur deze film van 96 minuten op in slechts vier shots. 'Russian Ark' brengt meer dan 1.000 figuranten samen in het Hermitagemuseum in Sint-Petersburg. De film wordt enkel en alleen op deze bijzondere plek gedraaid en toont de geschiedenis van Rusland aan de hand van een museumbezoek. Om die prestatie neer te zetten, repeteerde de regisseur verschillende maanden met 850 acteurs, 1.000 figuranten en een cameraman. Na 3 mislukte pogingen slaagde de vierde poging. Die werd ondernomen op 23 december 2001 en het resultaat is een film van 96 minuten!

Victoria

Dit Duitse drama volgt Victoria, een jonge Spaanse vrouw die in Berlijn woont, in de straten van de stad. 'Victoria' werd in 2015 in één enkele take opgenomen door cineast Sebastian Schipper en speelt zich twee uur lang af in de straten van Berlijn, van een bezoek aan een discotheek tot de zonsopgang. En Schipper deed beter dan Sokourov, want zijn opzet slaagde bij de derde poging. Nu, 5 acteurs in de straten van Berlijn, da's wel gemakkelijker te managen dan 1.850 mensen in een museum ...