The Good, the Bad & the Queen. De vele gezichten van Damon Albarn.

Rock Werchter | Blur, Gorillaz, The Good, the Bad & The Queen, en dan nog hier en daar een gelegenheidsband. Wil Damon Albarn the hardest working man in showbizz worden en zo James Brown van zijn troon stoten? Het heeft er alle schijn van.

Door MF

Gepubliceerd op 19.04.19

2min

The Good, the Bad & the Queen. Een naam die losjes gebaseerd lijkt op de film 'The Good, The Bad & The Ugly', waarbij de laatste nu de status van Queen krijgt. Coole bandnaam, coole muziek. Je zou makkelijk kunnen spreken van een superband, omdat de som van de leden veel groter is dan het geheel waarvoor ze staan.

De band bestaat naast Albarn uit Paul Simonon, die vroeger deel uitmaakte van het weergaloze The Clash, Tony Allen, ook wel de drummer van Fela Kuti (ontdek die!), en Simon Tong, die nog samenspeelde met The Verve, Blur en Gorillaz. The Good, The Bad & the Queen stak zijn neus al in 2006 aan het venster (ons vielen ze pas veel later op) met de single 'Herculean'. Later verscheen het album - en meteen ook de groepsnaam - waarvoor Danger Mouse achter de knoppen zat. Iets meer dan tien jaar na het debuut verscheen het tweede album 'Merrie Land', een conceptalbum dat draait rond het stadsleven in Londen.

Bijzondere band, want ...

Visconti
Tony Visconti zat achter de mixtafel voor de opname van 'Merrie Land'. Tony wie? Lesje muziekgeschiedenis iemand? Visconti is onder meer de man achter successen van David Bowie, zoals 'Space Oddity' en de Berlijn-trilogie 'Low', 'Lodger' en 'Heroes', waar ook Brian Eno aan meewerkte. Visconti was ook degene die Bowies laatste album 'Black Star' opnam. Albarn over Visconti, in NME: "I’ve been working with Tony Visconti. He’s responsible for some of my favourite records, so that’s been really enlightening and inspirational."

Quite a Clash!
Paul Simonon op bas. En waarom niet? Maar Simonon had zeventien jaar lang niet in een band gezeten, tot Albarn kwam met de vraag: "Zie je het zitten om te komen bassen?" Simonon gordde zijn basgitaar om, nam een plectrum en deed wat-ie zo goed kon. Toen het eerste album in 2007 door Observer Music Magzine tot plaat van het jaar uitgeroepen werd, liet Simonon zich dit ontvallen: "It's not a commercial record, so OMM's award shows that you can make music that moves people without going down the obvious route. I hadn't been in a band for 17 or 18 years, and then Damon asked me to listen to some tracks he'd recorded in Nigeria (...) There's a lot of craftsmanship on the record, and Damon has a vision for arrangements, and everyone slotted in around them."

Merrie Land
Prachtige song, prachtige clip. Met Damon Albarn verkleed als handpop, tegen een achtergrond van een pastorale setting. 'Merrie Land' is verder een lekker kabbelend nummer, met - zoals heel de plaat eigenlijk - een soort van afscheidsbrief aan de Europese Unie.

Drie keer The Good, The Bad & The Queen

Jools
Live is het altijd beter. En waar beter dan bij Jools Holland komen bands tot hun recht? 'Merrie Land' live horen, geeft kippenvel. Altijd, en overal. Nog iets meer laidback, met een jazzy feel en recht uit de buik. Grappig is wel hoe Paul Simonon beweegt, een move die hij gemeen heeft met Terrie Hessels van het Nederlandse The Ex.

Herculean
Het eerste nummer van de band, 'Herculean', laat een ietwat ander geluid horen. Iets meer elektronica, iets scherper. Het artwork was van de hand van Paul Simonon, de bassist-kunstenaar. Check het hier: http://paulsimonon.com/art/

Daar is de band...
Tussen de eerste en de tweede plaat ligt meer dan tien jaar. Waarom beslist iemand om een band na zo'n lange tijd weer samen te roepen? NME stelde vraag aan de vier leden.

Win hier je tickets voor de beste zomerfestivals!