Onverfilmbaar? Dat dacht je maar!

Films | Das Parfum van Patrick Süskind vertelt het verhaal van de zonderlinge parfumeur Jean-Baptiste Grenouille. Het boek werd al vaak betiteld als niet te verfilmen, en een eerste poging van regisseur Tom Tykwer werd slechts lauwtjes onthaald. ZDFNeo, de Duitse zender die onder meer de Vlaamse thrillerreeks Tabula Rasa co-produceerde, wilde het niettemin nog eens proberen en liet scenaristen Eva Kranenburg, Philipp Kadelbach en Oliver Berben er een zesdelige serie uit distilleren.

Door Pickx

Gepubliceerd op 13.03.19

4min

Dicht bij het boek blijven was er niet bij: ze verplaatsten het verhaal van de achttiende eeuw naar het heden en voegden ettelijke liters bloed plus een dosis seks toe. Alles begint met de moord op een zangeres, wiens geurklieren uit haar lichaam werden verwijderd. Vervolgens legt de arm der wet enkele vroegere kostschoolvrienden van haar op de rooster. Parfum werd een ingenieuze en mysterieuze serie met horrortrekjes, die door heel wat eigenaars van een Netflixabonnement vlot verslonden werd.

Ook over onderstaande literaire werken dachten velen dat het onmogelijk was om er een film of serie van in elkaar te fiksen, maar het gebeurde toch.

High-Rise

‘Terwijl hij op het balkon de hond zat te verorberen, dacht Dr. Robert Laing na over de gebeurtenissen die zich de afgelopen drie maanden in het flatgebouw hadden afgespeeld’: zo begint High-Rise, een meesterwerk van de Britse schrijver J.G. Ballard. Veertig jaar lang probeerden verschillende regisseurs tevergeefs het werk te verfilmen, tot Ben Wheatly er toch in slaagde.

De heer Wheatly brouwde er een onderhoudende filmversie van met Tom Hiddleston, Sienna Miller en Jeremy Irons in prominente rollen. Zij wonen in een appartementsgebouw dat een wereld op zichzelf vormt: de bovenste etages zijn voor de hogere sociale klassen, minder begoeden wonen onderaan in de toren. Nadat neuroloog Robert Laing er zijn intrek neemt, maakt hij mee hoe de spanningen in het gebouw oplopen en de bewoners wegzinken in een spiraal van geweld en anarchie, met orgieën, drinkgelagen, bendegeweld en een rituele moord tot gevolg. High-Rise is striemende aanklacht tegen ongebreideld kapitalisme, maar naast de tragiek zit er ook een stevige dosis zwarte humor in.

Cien años de soledad

Vorige week meldden verschillende media dat Netflix het boek Honderd jaar eenzaamheid tot een tv-serie wil kneden. Een opmerkelijk nieuwtje, want schrijver Gabriel García Marquez heeft altijd volgehouden dat het gekkenwerk is om zijn pennenvruchten in film- of serievorm te serveren. Honderd jaar eenzaamheid (Cien años de soledad in de originele versie) beschrijft het reilen en zeilen in de Colombiaanse familie Buendia gedurende een periode van een eeuw, en zit vol magisch-realistische passages. Maar wat de ondertussen overleden auteur niet voor mogelijk hield, gaat nu dus toch gebeuren: 's werelds populairste streamingdienst heeft de filmrechten beet. De zonen van Marquez gaven hun fiat.

Lord Of The Rings

Neen, het is geen roddel die de wereld werd ingestuurd door iemand die iets te veel hallicunogene middelen tot zich had genomen: The Beatles stelden zich ooit kandidaat om een rol te vertolken in The Lord Of The Rings. Het viertal zou dan uiteraard handig van de gelegenheid gebruik maken om een paar van hun songs in de verfilming op te nemen. George Harrison als Gandalf: wie had dat niet willen zien? Hoe dan ook kwam er niets van in huis: Stanley Kubrick, die door de Fab Four werd aangezocht als regisseur, vond het een onmogelijke opgave om de plusminus 10 000 pagina’s die John Ronald Reuel Tolkien erover schreef, te verfilmen. Bovendien zou hij een heel scala aan speciale effecten nodig gehad hebben, en midden jaren ’60 waren de mogelijkheden op dat vlak nog beperkt. De regisseur stortte zich vervolgens op 2001: A Space Odyssey.

Uiteindelijk zou het tot 2001 duren vooraleer Peter Jackson raad wist met het zootje ongeregeld dat Midden-Aarde bevolkt: toen deed met The Fellowship Of The Ring de eerste The Lord Of The Rings-film zijn intrede in de bioscopen.

Cloud Atlas

Lana en Andy Wachowski en Tom Tykwer zijn van geen kleintje vervaard: het trio draaide de hand niet om voor een filmversie van Cloud Atlas. Dat schrijfsel ontsproot aan het brein van David Mitchell, die er zes verschillende verhalen in opnam. Elk onderdeel speelt zich op een andere locatie en in een ander tijdperk af (van de negentiende eeuw tot in een verre toekomst). Bovendien is het aantal personages niet te tellen.

Een hele rist aan bekende namen, waaronder Halle Berry, Tom Hanks, Jim Broadbent en Hugo Weaving, zijn te zien in de film. De argeloze kijker is afwisselend getuige van een kostuumdrama, een thriller, een romantisch verhaal, sciencefiction en een post-apocalyptische historie. Alleen al de trailer duurt ruim vijf minuten. Cloud Atlas kreeg heel wat kritiek te slikken: men koos er namelijk voor om de actrices en acteurs verschillende personages te laten vertolken, wat sommige filmrecensenten aan een carnalvalsverkleedpartijtje deed denken. Niettemin vonden heel wat bioscoopbezoekers de film het bekijken meer dan waard.

Naked Lunch

William S. Burroughs had een halve apotheek aan harddrugs tot zich genomen toen hij het manuscript voor Naked Lunch neerpende. Hij schreef het werk in Marokko, naar eigen zeggen omgeven door drugsdealers en pooiers. Hij zou wekenlang dezelfde kleren hebben gedragen en een bad of douche nemen zat er ook al niet in. ‘Ik trok enkel mijn mouw omhoog om de injectienaald in mijn arm te laten neerploffen’, beweerde de man in een interview. Het behoorlijk van de pot gerukte resultaat was een boek met hoofdstukken die in willekeurige volgorde kunnen gelezen worden, zonder ook maar enige vorm van plot, dat zich gedeeltelijk afspeelt in een land dat niet bestaat.

David Cronenberg haalde er voor de filmversie de - volgens hem - lekkerste hapjes uit, en voegde er wat knip- en plakwerk uit het echte leven van Burroughs aan toe. Daarna breide hij alles aan elkaar tot een al even bevreemdend verhaal, waarin een schrijver per ongeluk zijn vrouw het hoekje om helpt waarna hij zijn schrijfmachine in een kakkerlak ziet veranderen en betrokken raakt in een dopingschandaal.

Lolita

Niet lang nadat het boek Lolita van Vladimir Nabokov in 1952 verscheen, werden er banvloeken over de Rus uitgesproken. Hij had het namelijk aangedurfd om een roman te schrijven over de relatie van een man met een meisje van amper 12. Stanley Kubrick had lak aan de commotie en besloot het verhaal naar het witte doek te transporteren. Meer nog: hij deelde een plaagstoot uit door de vraag 'hoe kan je van zoiets een film maken?', die indertijd vaak te horen was, in het promotiefilmpje voor Lolita te verwerken. Het hoofdpersonage werd vertolkt door Sue Lyon, die zelf pas 14 was, wat de woede niet bepaald deed luwen. Om de gemoederen toch enigszins te bedaren, haalden enkele expliciete passages het witte doek niet. De film was goed voor de Oscar voor beste bewerkte scenario.

A Scanner Darkly

In A Scanner Darkly draait het om een geheim narcotica-agent die in een futuristisch Amerika onder de naam Bob Arctor infiltreert in een groep drugsverslaafden, om zo de dealers van de mysterieuze drug substance d op het spoor te komen. Tijdens het uitvoeren van die nobele taak blijkt dat hij zelf niet immuun is voor het goedje. Uiteindelijk krijgt hij de opdracht om zichzelf te schaduwen: zijn collega’s kennen hem enkel onder de codenaam Fred en weten niet dat hij Bob Arctor is. Geheimagenten zijn namelijk gehuld in een scramble suit: er hangt een soort van bewegende mozaïek-waas voor hun gezicht waardoor ze continu van uiterlijk veranderen, en ze niet van elkaar weten hoe ze eruit zien.

Het gelijknamige boek van Philip K. Dick heeft een zeer ingewikkeld plot waarin passages over paranoia verweven zitten. Dick was zelf niet vies van een roesmiddeltje als aperitief en baseerde de film op eigen ervaringen: ‘Ik heb dat allemaal echt gezien’, liet hij zich ooit ontvallen in een interview. Filmmaker Richard Linklater gebruikte de ‘rotoscooptechniek’: na de opnames werd alles geanimeerd zodat de personages in A Scanner Darkly onder een tekenfilmlaag zitten. Hij strikte onder meer Keanu Reeves, Winona Ryder en Robert Downey Jr. als hoofdrolspelers.