Van het veld naar de weg… en omgekeerd

Sport | Het veldritseizoen is afgelopen en de cyclocrossers moeten de aandacht stilaan laten aan de wegrenners. Wout van Aert en Mathieu van der Poel zijn de recentste bewijzen van een uitspraak van Erik De Vlaeminck, zevenvoudig wereldkampioen veldrijden: “De beste veldrijders hebben het potentieel om een mooie wegcarrière uit te bouwen.” We bekijken enkele kampioenen die overal succes kennen.

Door Pickx

Deel dit nieuws

Wout van Aert
Wout van Aert paste in de winter van 2017-2018 voor het eerst zijn veldritprogramma aan om een poging te wagen in de voorjaarsklassiekers. Geen gok, want in het wielerseizoen 2016 won hij al de proloog van de Baloise Belgium Tour (waarin hij uiteindelijk 8e in het eindklassement werd) en de Schaal Sels. In 2017 won hij de Ronde van Limburg, de Bruges Cycling Classic en de GP Cerami. Uitslagen die hem deden besluiten om na te gaan wat hij waard was in het voorjaar. In de Strade Bianche in 2018 verbaasde hij de internationale wielerwereld met zijn 3e plaats, achter Tiesj Benoot en Romain Bardet. In Gent-Wevelgem werd hij 10e, in de Ronde van Vlaanderen 9e en in Parijs-Roubaix 13e. In de zomer won hij een rit en het eindklassement in de Ronde van Denemarken. Niet verwonderlijk dus dat hij ook zijn winterprogramma 2018-2019 aanpaste op basis van zijn plannen voor het komende voorjaar.
 
Bekijk hier de laatste meters van een doodvermoeide Wout van Aert in de Strade Bianche 2018:

Mathieu van der Poel
Dat Mathieu van der Poel met elke fiets prestaties kan neerzetten om u tegen te zeggen, bewees hij al vorig seizoen: de kleinzoon van Raymond Poulidor is de regerende Nederlandse kampioen op de weg, in het mountainbiken en in het veldrijden. In de zomer legt Van der Poel zich eerder toe op het mountainbiken, maar in 2018 viel hij toch ook op tijdens het EK op de weg toen hij tweede eindigde, achter Matteo Trentin, maar voor… Wout van Aert.
 
In 2019 zal hij zich voor het eerst proberen te tonen in de voorjaarsklassiekers. Geen Omloop Het Nieuwsblad, E3 Harelbeke en Parijs-Roubaix op zijn programma, maar wel Gent-Wevelgem, Dwars door Vlaanderen, Ronde van Vlaanderen, Brabantse Pijl en Amstel Gold Race. “Wedstrijden waarin ik kan meedoen voor de winst”, zo toonde Mathieu al zijn ambitie.
 
Mathieu kan uiteraard ook zijn vader Adrie als voorbeeld nemen: winnaar van de Ronde van Vlaanderen (1986), de Amstel Gold Race (1990) en Luik-Bastenaken-Luik (1988), maar ook wereldkampioen veldrijden in 1996 (nadat hij tussen 1985 en 2000 ook 5 keer zilver en 2 keer brons haalde op het WK veldrijden).

Zdenek Stybar
Wout van Aert en Mathieu van der Poel hebben wellicht Zdenek Stybar als lichtend voorbeeld van een crosser die met succes de overstap maakte naar de weg. De Tsjech werd drie keer wereldkampioen in het veld (2010, 2011 en 2014). Al vanaf 2011 richtte hij zich naar de weg. Tot zijn grootste successen behoren winst in de Strade Bianche (2015), twee tweede plaatsen in Parijs-Roubaix (2015 en 2017), een 7e plek in Milaan-San Remo (2014) en een 8e in de Ronde van Vlaanderen (2016). Hij pakte ritoverwinningen in kleine ronden zoals de Ronde van Polen, de Eneco Tour of Tirreno-Adriatico. In 2013 won hij een rit in de Vuelta en in 2015 de Tourrit in Le Havre.

Peter Sagan
In een lijst van toprenners die hun sporen hebben verdiend in het veld voor zij overstapten naar de weg, mag ook Peter Sagan niet ontbreken. De drievoudige wereldkampioen werd bij de jeugd twee keer Slowaaks kampioen in het veldrijden bij de junioren (2007 en 2008). In die jaren werd hij ook Slowaaks kampioen in zijn categorie op de weg. In 2008 werd hij ook wereldkampioen bij de junioren in het mountainbiken. Op het WK 2008 in het veld pakte hij zilver. Vanaf 2010, zijn eerste seizoen bij de profs, legt hij zich volledig toe op het wegwielrennen.
 
Peter Sagan is een tovenaar op de fiets, wat hij leerde door het veldrijden en het mountainbiken. Hier is het bewijs…

Julian Alaphilippe
Dat het veldrijden een goede leerschool is, leert ons niet alleen Peter Sagan, maar ook Julian Alaphilippe. De renner van De Ceuninck-Quick Step was in de jeugdcategorieën succesvol in het veldrijden: in 2010 haalde hij zilver op het WK, in 2012 en 2013 werd hij Frans kampioen bij de beloften in het veld, in 2012 haalde hij nog brons op het EK. Vanaf 2013 koos hij resoluut voor de weg. Zijn grootste successen zijn zeges in de Waalse Pijl en de Clasica San Sebastian in 2018. Hij won ook al etappes in de Vuelta (2017) en de Tour (2 in 2018).

Eric De Vlaeminck
Wie is de grootste veldrijder aller tijden, Eric De Vlaeminck of Sven Nys? Het is een debat dat de Vlaamse veldritwereld de voorbije jaren bezighield. Wat vaststaat, is dat Eric De Vlaeminck toch ook een mooi palmares op de weg verzamelde, met onder meer een etappe in de Tour van 1968 (waarin hij 51e werd in de eindstand), een rit en het eindklassement in de Ronde van België in 1969. In de Waalse Pijl eindigde hij als 2e (1969) en 3e (1970). In 1969 eindigde hij ook 3e in Gent-Wevelgem. Veel van zijn wegwedstrijden reed hij dan nog in dienst van zijn broer Roger De Vlaeminck.

Jean Robic
Een winnaar van de Ronde van Frankrijk die ook wereldkampioen veldrijden wordt? In het huidige wielrennen is het ondenkbaar, maar de Fransman Jean Robic slaagde in dit huzarenstuk. In 1947 won hij de Tour, in 1949 (4e) en in 1952 (5e) haalde hij een dichte ereplaats. In totaal won hij 6 Touretappes. In de Waalse Pijl van 1951 werd hij 3e, net als in Luik-Bastenaken-Luik in 1952. In 1950 werd hij in de buurt van Parijs de allereerste officiële wereldkampioen veldrijden.

Sven Vanthourenhout
De huidige bondscoach in het veldrijden twijfelde in het begin van zijn profcarrière tussen het veld en de weg. Vanaf 2005 legde hij zich toe op het veldrijden, met de winter van 2004-2005 als sterkste seizoen met 7 zeges. Op het WK veldrijden haalde hij twee keer brons: in 2004 achter Bart Wellens en Mario De Clercq, in 2005 achter Sven Nys en Erwin Vervecken. Zijn opvallendste resultaat op de weg was de zilveren medaille op het BK van 2008 in Knokke-Heist waar Jürgen Roelandts won. In 2003 haalde hij brons op het BK in Vilvoorde, achter Geert Omloop en Jurgen Van Goolen.

Tim Merlier
Tim Merlier (nummer 11 op de UCI-ranking in de cyclocross) kiest resoluut voor het veldrijden, maar toonde in de zomer van 2018 dat hij op de weg aardig uit de voeten kan. In de Ronde van Denemarken pakte hij de dagzege in de 3e en 5e etappe. Meteen ook voldoende om het eindklassement op zijn palmares te zetten. Eerder toonde hij al zijn snelle benen door winst in de Grote Prijs Stad Zottegem in 2016 of in het BK van 2017 waarin hij zesde werd (winst voor Oliver Naesen) of in de Schaal Sels 2017 waarin hij derde werd (achter Taco van der Hoorn en… Wout van Aert).

Enrico Franzoi
Toen hij in 2003 wereldkampioen veldrijden werd bij de beloften, werd hij een grote toekomst voorspeld. Bij de profs werd hij vier keer Italiaans kampioen in het veld tussen 2005 en 2009. Hij haalde brons op het WK 2007 in Hooglede-Gits (waar Erwin Vervecken wereldkampioen werd). In zijn topjaren in het veld presteerde hij ook sterk op de weg: zo werd hij in 2007 8e in Parijs-Roubaix als renner van Lampre en reed hij in 2008 de Ronde van Spanje uit (en won hij met Liquigas de ploegentijdrit).

Steve Chainel
Fransman Steve Chainel blonk bij de jeugd en in zijn eerste profjaren uit in het veld, met een 4e plaats op het WK 2006 in Zeddam als uitschieter (achter Erwin Vervecken, Bart Wellens en zijn landgenoot Francis Mourey). In 2010 won Chainel een rit in de Driedaagse van De Panne. In 2012 werd hij ook 8e in Gent-Wevelgem. Hij startte ook in de Giro (2009) en de Vuelta (2013), maar kon die niet uitrijden. Vanaf de winter van 2015 legde hij zich opnieuw toe op het veld, met winst in het Franse kampioenschap in 2018 tot gevolg.

Rolf Wolfshohl
Een wereldkampioen veldrijden die ook de Ronde van Spanje wint? De wielrenner die dat op zijn palmares kan schrijven is de Duitser Rolf Wolfshohl. Hij won de Vuelta in 1965 en in datzelfde jaar haalde hij ook zilver op het WK veldrijden en werd hij Duits kampioen veldrijden. In totaal zou hij 13 keer de Duitse titel in het veld pakken. Op de weg werd hij 4 keer Duits kampioen. In 1968 won hij ook Parijs-Nice en werd hij 6e in de Tour. In 1962 won hij ook de Ronde van het Baskenland. Zijn wereldtitels op het WK veldrijden haalde hij in 1960, 1961 en 1963. Op het WK pakte hij ook nog 5 keer zilver en 4 keer brons.

Dominique Arnould
Dominique Arnould kan een etappe in de Ronde van Frankrijk in 1992 als voornaamste zege voorleggen. Op de weg dan tenminste, want tussen 1992 en 1995 behoorde hij ook tot de beste veldrijders: in 1993 werd hij wereldkampioen veldrijden in het Italiaanse Corva. In 1989, 1993, 2002 en 2003 werd hij ook Frans kampioen in het veld. Momenteel is hij sportdirecteur bij Direct Energie.

Marianne Vos
Ook bij de vrouwen zijn enkele veldrijdsters die op de weg flink hun sporen hebben verdiend. Weinig wielrenners of wielrensters kunnen een uitgebreider palmares voorleggen als de Nederlandse Marianne Vos. Ze werd twee keer Olympisch kampioene (op de baan in Peking 2008 en op de weg in Londen 2012), 7 keer wereldkampioene in het veldrijden, 3 keer op de weg en 2 keer op de baan, 2 keer Europees kampioen in het veldrijden en 1 keer op de baan, 6 keer Nederlandse kampioene in het veldrijden, 4 keer op de weg, 2 keer in het tijdrijden en 3 keer op de baan. Daarnaast won ze ook de Ronde van Vlaanderen voor dames in 2013 en 5 keer de Waalse Pijl.

Pauline Ferrand-Prévot
De Franse Pauline Ferrand-Prévot deed in 2014-2015 iets wat nog niemand haar had voorgedaan: zij werd de eerste wielrenster die tegelijk regerende wereldkampioene werd op de weg (Ponferrada, in september 2014), in het veldrijden (Tabor; in januari 2015) en in het mountainbiken (Andorra, september 2015). Naast haar wereldtitels werd ze ook al drie keer Frans kampioene in het veld, drie keer in het mountainbiken en 2 keer op de weg. Ook het Franse kampioenschap tijdrijden schreef ze al drie keer op haar naam.

Jolanda Neff
Wat Jolanda Neff gemeen heeft met Mathieu van der Poel? Net als de Nederlander kan de Zwitserse zeggen dat ze tegelijk nationale kampioene is in het wegwielrennen, het mountainbiken en het veldrijden. Haar specialiteit blijft het mountainbiken met al 3 wereldtitels en 4 Europese titels. In het veldrijden komt ze niet zo vaak aan de start, maar op 1 januari van dit jaar won zij wel de GP Sven Nys in Baal. Op de weg totaliseert ze al twee Zwitserse nationale titels (2015 en 2018).

Hanka Kupfernagel
Net als Marianne Vos kan Hanka Kupfernagel, op haar sterkst tussen 2000 en 2010, een lange lijst van titels voorleggen. In het veldrijden werd ze 4 keer wereldkampioen, 3 keer Europees kampioene en 13 keer Duitse kampioene. In het mountainbiken haalde ze 2 nationale titels. Ook op de weg pakte ze de ene titel na de andere: 5 keer werd ze Duits kampioene op de weg, 6 keer in het tijdrijden. In 2007 werd ze ook wereldkampioene tijdrijden.

De UCI World Cup en de Superprestige zijn gratis te bekijken voor alle klanten van Proximus TV via het 11-kanaal. Via de livestream op www.proximus-sports.be hoef je niets te missen!

Meer over het sportaanbod van Proximus TV.

Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.

Ontdek Pickx Inloggen

Lees meer over Sport

Top

Top