Interview: Kevin Janssens over ‘Tueurs’

‘Tueurs’ is een Belgische misdaadthriller van ex-topcrimineel François Troukens en Jean-François Hensgens, met een 100% Belgische cast. Onder de acteurs: grote namen in Wallonië, maar ook een paar Vlamingen: Kevin Janssens, Johan Leysen en Tibo Vandenborre, in het Frans!

Wij hadden een leuk gesprek met Kevin Janssens, die met deze film zijn eerste anderstalige project op zijn cv kon zetten!

Lees hier ons interview en bekijk hier de making-of!
 
‘Tueurs’ is een coproductie van Proximus. Vanaf 10 november te bekijken met de Movies & Series Pass van Proximus TV!

Interview voor Proximus TV door P. N.

‘Tueurs’ volgt het verhaal van Frank Valken, een gangster die nog een laatste overval wil plegen om daarna met vrouw en kind andere oorden op te zoeken. De overval loopt zoals gepland, dénkt hij. Want nadat Frank en zijn bende weg zijn, verschijnt er een moordcommando dat alle getuigen van de overval uitschakelt. Eén daarvan: een magistraat die onderzoek doet naar de Bende van Nijvel. Valken krijgt de schuld in zijn schoenen geschoven en heeft geen andere keuze dan te vluchten en te proberen zijn onschuld te bewijzen…

De makers omschrijven 'Tueurs' als de eerste echte actiethriller die in Franstalig België is geproduceerd. Kun je iets vertellen over de film?

“‘Tueurs’ is een politiethriller over een bende die bankovervallen pleegt. Als ze bezig zijn met hun laatste klus, worden er – door een andere groep – getuigen doodgeschoten, onder wie een rechter. Natuurlijk worden zij – onterecht dus – beschuldigd van die moorden, en ze slaan op de vlucht. De bendeleider wordt echter opgepakt en heeft geen andere keuze dan te proberen zijn onschuld te bewijzen. Ondertussen wordt er een beerput opengelegd van oude zaken die bovendrijven en worden er een link gelegd met de Bende van Nijvel. Ik speel Vik, een van de gangsters.

Je belangrijkste tegenspelers zijn in Vlaanderen misschien niet zo bekend, maar wel allemaal grote namen in het zuiden van ons land. Hoe vond je de samenwerking?

“Heel fijn. Ik kende Olivier Gourmet van zijn werk met de broers-Dardenne. Daar heb ik wel wat films van gezien. Lubna Azabal kende ik van ‘Incendies’, een fantástische film van Denis Villeneuve. Bouli Lanners kende ik ook, maar niet echt goed. In ieder geval, het waren stuk voor stuk zeer fijne collega’s en aangename mensen. Heel warme, professionele acteurs. Ik voelde me echt thuis op de set.”

Het is de eerste film van François Troukens, een ex-topcrimineel die ook voor overvallen in de gevangenis heeft gezeten. Vandaag is hij regisseur en presentator op radio en televisie. Dat is op zich al een indrukwekkend verhaal, vind je niet?

“Ja, dat is zeker waar. Het verhaal speelt zich af in het gangstermilieu en hij heeft een geschiedenis in dat milieu. Ik vond dat wel intrigerend, vooral als we actiescènes gingen draaien. Het eerste half uur van de film bijvoorbeeld, wanneer je de werkmethode van die bende ziet … je weet gewoon dat het heel authentiek is, dat zoiets echt op die manier wordt voorbereid.”

Hoe was hij als regisseur voor jou?

“Als mens is hij een heel fijne, warme, aimabele man. Als regisseur wist hij heel goed wat hij wilde maken. Wat we nu hebben, het resultaat van die film, dat is waar hij heel hard op had gehoopt. En ik denk dat hij heel fier mag zijn.”

‘Tueurs’ is een Franstalige productie. Was het je eerste anderstalige film?

“Ja, ‘Tueurs’ was de eerste anderstalige film voor mij. Ik heb daarna nog aan andere Franse films gewerkt, ‘Revenge’ en ‘Les Confins du Monde’. ‘Tueurs’ was wel de eerste, en ik vond dat het heel goed meeviel, het was leuk."

Hoe was het om te acteren in een andere taal? Voelde dat meteen comfortabel, of was het toch even wennen?

“Ik heb in het theater ook al wel in een andere taal gespeeld. Ik vond het een leuke ervaring, zeker voor herhaling vatbaar. Ik had eigenlijk meteen zoiets van … dat smaakt naar meer.”

En het Frans, gaat dat vlot voor jou? Of heb je je Frans voor de film bijgespijkerd?

“Ik weet me in het dagelijks leven wel te redden in het Frans, maar je hoort heel hard mijn accent. Als ik een tekst kan voorbereiden of inlezen, is dat accent toch iets minder. Je hoort het nog wel, in de film ook, maar dat maakt niet uit. Het vraagt gewoon iets meer voorbereiding, maar het viel allemaal goed mee. In het begin is het misschien even wennen, maar als je op een set staat waar iedereen altijd Frans spreekt, gaat het op den duur bijna vanzelf.”

Hoe heb je je voorbereid op je rol in ‘Tueurs’?

“Wel, ik heb heel veel met François gepraat. Ik wist ook wel veel over het onderwerp van de Bende van Nijvel, hoewel het op zich natuurlijk niet daarover gaat. We zijn ook samengekomen met alle acteurs, hebben veel gelezen en veel over onze personages en over de scènes gepraat. Daarnaast hebben we ook schietoefeningen gedaan met verschillende wapens, en ex-gangsters leerden ons zelfs overvalstechnieken. Ze toonden hoe ze dat vroeger deden. Het was allemaal heel interessant.”

Een cursus, als het ware.

“Ja inderdaad, een cursus, haha. Maar ik ga dat niet in het dagelijks leven gebruiken, hoor! Ik houd het toch maar bij de film.”

Hoe komt een rol tot bij jou? Hoe is dat bijvoorbeeld gegaan voor ‘Tueurs’?

“Ik kreeg een mail van een castingbureau, om dat scenario eens te lezen. François had D’Ardennen gezien en was geïnteresseerd in mij. Toen ik het scenario had gelezen, voelde ik direct: dit wil ik heel graag doen. Het was ook het eerste ‘buitenlandse’ project en mijn aandeel in de film was niet zo heel groot … ik vond het een perfect project om voor het eerst iets in een andere taal te gaan doen. We hebben dan eens afgesproken, en na een uur gepraat te hebben over de film hebben we gezegd “kom, we gaan dat samen doen”. Dat was heel fijn.

Zó klein is jouw rol in de film nu toch ook weer niet…

“Nee, het valt nog mee hé?”

Ga je anders wel eerder actief op zoek naar rollen?

“Actief op zoek gaan, dat doe ik eigenlijk niet. Zoiets komt op je pad … Je gaat van het ene naar het andere project. Ik ben ervan overtuigd dat projecten naar mij toe komen. De juiste dingen passeren wel. En als ze niet komen, dan is dat zo en dan is het even wat minder.”

Het is de laatste jaren niet minder geweest he?

“Nee inderdaad, absoluut niet. Ik heb de laatste jaren veel gedaan, maar niet genoeg naar mijn goesting. Ik wil altijd werken, haha. Ik zit niet graag thuis, of eerder: ik zit niet graag stil. Ik werk graag, en ik film graag. Als het de juiste projecten zijn … dan houd ik ervan om constant bezig te blijven.
Ik heb het ook wel nodig om bezig te blijven, hoewel ik heel hard kan genieten van niks doen. Thuis zitten, niets speciaals op het programma en veel series kijken. Zalig, maar maximaal een maand of zo en dan moet ik terug werken.”

Het gaat heel goed met jouw carrière. Ben je soms toch nog onzeker?

“Natuurlijk, voortdurend. Ik voel me goed en zit goed in mijn vel, maar als mens ben je soms toch onzeker. Maar die onzekerheid houdt je scherp en ze helpt me in mijn werk, dus ik vind dat zeker geen obstakel.”

Zijn er bepaalde criteria die je voor jezelf hanteert om een rol aan te nemen of niet?

“Ik denk dat ik daar toch vooral mijn buikgevoel volg; dat heb ik nu toch wel geleerd de laatste tijd. Als ik voel dat een bepaald project een uitdaging is of dat ik een rol graag wil spelen, dan is het goed. Daarentegen, als ik een scenario aan het lezen ben en ik leg het al snel opzij en grijp er ook niet meteen naar terug … tja, dan is het niet voor mij denk ik.”

Gebeurt het vaak, dat je iets neerlegt en er niet naar teruggrijpt?

“Dat gebeurt wel eens, ja. Pas op, er zijn momenten dat je bezig bent en ineens veel aanbiedingen krijgt. Dan heb je gewoon geen tijd. Maar soms ben je vrij en komt er niks.”

Maar dan ga je toch niet voor iets gaan dat niet goed voelt…

“Vroeger wel, denk ik. Ik heb vroeger dingen gedaan waarvan ik nu denk: waarom heb ik dat in godsnaam gedaan? Maar goed, je leert daaruit en je weet dat dan voor in het vervolg. Daarbij, zonder die dingen zou ik misschien nu niet staan waar ik sta. Er zal dus wel een reden voor geweest zijn, maar ik probeer daar toch wat voorzichtiger in te zijn en meer mijn gevoel te volgen.”

Zou je meer willen doen in het buitenland? Zou je bijvoorbeeld nog naar Amerika willen of zo?

“Vroeger was dat mijn grote droom, maar nu … nee. Ik ben heel blij dat ik hier in België kan werken, en misschien in Frankrijk en Nederland wat dingen kan doen. Pas op, als er ooit een vraag komt zal ik dat zeker bekijken en misschien ook wel doen, maar ik ga dat niet nastreven of zo. Ik ben geen twintig jaar meer hé. Ik heb geen zin om naar ginder te gaan en van casting naar casting te lopen. Als er iets naar me toe komt, dat is iets anders … maar ik ga er zeker niet op zitten te wachten.”

Met welke regisseur of acteur zou jij graag nog eens samenwerken? Heb je een verlanglijstje?

“Oh ja, maar ik pin me daar niet op vast. Er zijn eigenlijk heel veel mensen met wie ik nog wel eens zou willen samenwerken, maar ik vind het niet nodig om dat te zeggen. Het lijkt dan alsof je aan het solliciteren bent, en dat is niet de bedoeling.”

Je speelt zowel in films als in series. ‘Tueurs’ (foto rechts) komt nu in de zalen. Verder zul je ook te zien zijn in ‘Over Water’ (foto links) en ‘Undercover’, twee Vlaamse series. Doe je beide even graag? Waar liggen de verschillen?

“In wezen is er eigenlijk niet veel verschil, vind ik, op het vlak van hoe ze gemaakt worden dan. Een film is wel compact, dat zijn een dertig tot veertig draaidagen. Met een serie ben je langer bezig… Maar ik doe de twee graag, en een beetje afwisseling vind ik wel fijn.”

Zijn er ook dingen die je liever niet zou doen?

“Goh, dat weet ik niet. Ik ben heel ruimdenkend en ik sta voor heel veel dingen open, maar alles hangt af van het scenario of van de mensen die meewerken … Ik laat veel op mij afkomen en aan de hand daarvan beslis ik. Ik heb niet van tevoren al zoiets van, oh nee, dat wil ik niet doen.”

Welke rol was voor jou tot nu toe de grootste uitdaging?

“Die zit eraan te komen, denk ik. Ik ga meespelen in ‘De Patrick’, een film van Tim Mielants die zich afspeelt in een nudistenkamp. Ik moet proberen daar vijftien tot twintig kilo voor bij te komen, dat is althans de bedoeling. Dat wordt een uitdaging, denk ik, door dat feit en door de rol op zich.”

Kun je er al iets over zeggen?

“Wel, het verhaal gaat over Patrick, een man die een existentiële zoektocht inzet naar zijn verloren hamer. Dat klinkt raar, hé? Het is een film met zwarte humor, en ook wat drama."

De film speelt zich af in een nudistenkamp. Wil dat zeggen dat je zelf ook naakt bent?

“Ik veronderstel van wel ja, in een nudistenkamp.”

Maar je moet er dus wel nog een flink aantal kilo’s voor bijkomen. Hoe ga je dat aanpakken?

“Dat moet ik nog bekijken, de opnames zijn pas volgend jaar. Ik heb voordien nog andere dingen op het programma staan, maar het wordt alleszins een uitdaging.”
 

Maar eerst is er dus ‘Tueurs’, een film van Jean-François Hensgens en François Troukens met o.a. Olivier Gourmet, Kevin Janssens, Johan Leysen en Tibo Vandenborre. Vanaf 10 november te bekijken met de Movies & Series Pass van Proximus TV!

Meer info over het Entertainment-aanbod van Proximus TV? Klik hier!
Tip: voor Tuttimus-klanten is de Movies & Series Pass inbegrepen.


Interview door P. N. voor Proximus TV.