Giro 1968: de geboorte van een Kannibaal op de hellingen van Lavaredo

Sport | We schrijven 1968 en Eddy Merckx, tot dan toe al succesvol als eendagsrenner (met onder meer al twee keer winst in Milaan-San Remo) doet de monden van verbazing openvallen na ritwinst in de Giro op de top van de Tre Cime di Lavaredo. Een overwinning die door velen wordt beschouwd als de ware sportieve geboorte van de Kannibaal.

Door Tagtik

Deel dit nieuws

Als de 12e etappe van de Giro d'Italia in 1968 vanuit Gorizia, aan de Joegoslavische grens, naar de beklimming van de Tre Cime di Lavaredo toerijdt, is het pas de tweede keer dat de Giro deze plek aandoet.

In 1967 was het eerste experiment met deze legendarische pas in de Dolomieten uitgedraaid op een fiasco en een farce.

De etappe, gewonnen door Felice Gimondi, werd afgelast (en het algemeen klassement geneutraliseerd) omdat veel renners zich hadden vastgeklampt aan de auto van hun ploegleider en de tifosi de (Italiaanse) renners omhoog hadden geduwd, zoals te zien is op de beelden uit die tijd.



Jammer voor Merckx, die die dag tal van renners achter zich had gelaten die uiteindelijk voor hem zouden eindigen in het eindklassement (Merck werd negende in zijn eerste grote ronde). Alleen Gimondi had hij vier luttele seconden moeten laten voorgaan.


Hij neemt het jaar daarop, in 1968, wraak met wat hijzelf beschouwt als zijn grootste prestatie: een groots nummer op de Tre Cime di Lavaredo, in sneeuwbuien en op een van de moeilijkste beklimmingen van Italië.

Merckx heeft wel meer ongelooflijke prestaties neergezet in de Giro (hij droeg bijvoorbeeld de roze trui van de eerste tot de laatste etappe in 1973), maar leek waarschijnlijk nooit zo sterk als die dag op de Tre Cime.

Bij de start op 1 juni 1968, na 11 etappes in de 51ste Giro, heeft Merckx nog altijd anderhalve minuut achterstand op Michele Dancelli in het algemeen klassement, een uitstekende Italiaanse renner in die tijd.

Die etappe, gereden in danteske, apocalyptische en legendarische omstandigheden, is voor eeuwig diep begraven in het geheugen van degenen die de 213 km hebben volbracht.
Er blaast een sneeuwstorm die het peloton ijskoud teistert. Eddy Merckx voelt de kou, de sneeuw, de pedalen en de vermoeidheid niet. Hij peuzelt de kilometers en de tegenstanders op. Op de top heeft Merckx niet alleen zijn rivalen, maar ook de berg zelf vernederd.
Zijn waanzinnige solo op deze poederwitte hellingen wekt bewondering: nooit eerder maakte een kampioen zoveel indruk. De jonge Eddy Merckx verslindt alles wat op zijn pad komt en wordt "De Kannibaal".

Met de winst in de Giro van 1968 wordt Merckx pas de vijfde buitenlandse renner die de Giro d'Italia won, na Koblet, Clerici, Gaul en Anquetil. Hij is ook de eerste Belg die dat doet.

Het tijdperk-Merckx is begonnen en een eeuwigheid lang moeten de andere renners genoegen nemen met de kruimels...

Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.

Ontdek Pickx Inloggen

Top

Top