Behind the song ... Gaëtan Vandewoude (Isbells)

Muziek |
Als frontman van Isbells is Gaëtan Vandewoude mee verantwoordelijk voor een paar van de mooiste muziekmomenten van de afgelopen jaren. Ingetogen en oprecht, met de juiste dosis spleen, verstilling en melancholie. In het najaar brengt Isbells een nieuw album uit. De drie singles die de plaat voorafgaan voorspellen alvast veel goeds.

Door MF

Gepubliceerd op 29.05.23

1min

‘Give it away’ – Red Hot Chili Peppers – Blood Sugar Sex Magik

“Ik was veertien toen ik in het plaatselijke jeugdhuis in de ban raakte van drummen", vertelt Gaëtan. “Al tijdens de eerste song was ik gehypnotiseerd door de drummer. Dat gevoel is niet meer voorbijgegaan. Het is daar en toen dat de muzikale muze me geraakt heeft. Niet lang daarna ben ik ook beginnen te drummen, en ‘Give it away’ was de deur tot de muziek. Ik was helemaal in de ban van die song, en van het album waarop de plaat stond. Plots ontdekte ik hoe gelaagd muziek kon zijn, hoorde ik hoe drum, bas en gitaar in elkaar haakten. Ik was zo gebiologeerd door die plaat, dat ik mezelf niet enkel alle drumpartijen aangeleerd heb, maar ook de bas- en gitaarpartijen. Mijn interesse in muziekproductie, arrangementen en hoe instrumenten op elkaar konden inspelen, is daar ontstaan.”

‘Hurricane' – Bob Dylan – Desire

“Voor ik ‘Hurricane’ Bob Dylan leerde kennen, had ik nooit echt veel aandacht voor de lyrics. Ook toen ik ‘Hurricane’ voor het eerst hoorde, ging het me vooral om de muziek, en minder om de boodschap die erin verscholen lag. Het is pas toen ik de gelijknamige film zag, dat de tekst van de song binnenkwam. Ik besefte ineens dat je in een song een heel verhaal kan vertellen. In het geval van ‘Hurricane’ was dat het onwaarschijnlijke verhaal van bokslegende Rubin Carter, die twintig jaar de gevangenis in vloog voor een moord die hij niet gepleegd had. Door dat nummer ben ik beginnen te beseffen dat teksten echt wel krachtig kunnen zijn.”

‘You show no emotion at all’ – Hood – Cold House

“Hood heb ik leren kennen in de helaas al lang ter ziele gegane platenzaak JJ Records, in de Leuvense Parijsstraat. Ik was er op een goeie dag de platenbakken aan het doorploegen, toen ik een song hoorde die me meteen bij mijn nekvel had. Het bleek ‘You show no emotion at all’ te zijn van de Briste indierockband Hood. Wat me meteen opviel, was dat de zanger geen ‘echte’ zanger was. Geen groot bereik, geen capriolen, maar gewoon een stem. En de muziek was een combinatie van een zekere melancholie, elektronica … Een hartverwarmend bad waar ik meteen een mooie connectie mee had. Het feit dat een zanger niet meteen moest beschikken over een zeer goeie zangstem was voor mij de stap om zelf te beginnen zingen. Voordien had ik niet echt een hoge dunk van mijn capaciteiten als zanger. Hood heeft me net dat ene duwtje in de rug gegeven om het wel te doen. En kort daarna kwam mijn eerste project ‘Sweet Little Mojo’ de voorloper van Isbells.”