Giro 1956: de Engel van het Gebergte overleeft de storm op de Monte Bondone.

Sport | Dinsdag eindigt de 16e etappe van de Giro op de top van de Monte Bondone. Een gelegenheid om terug te keren naar de Giro van 1956. In de 19e etappe van die Giro, die op dezelfde plaats eindigde, werd een van de grootste sportieve prestaties in de geschiedenis van de wielersport geleverd na een rit waarin de renners een sneeuwstorm te verwerken kregen.

Door Tagtik

Deel dit nieuws

We schrijven 8 juni 1956 en bij het begin van de 19e etappe tussen Merano en Monte Bondone (242 km) voorspelt het weerbericht weinig goeds: het weer is erbarmelijk in de Alpen en heel Noord-Italië. De regen en de temperaturen die eerder aan de winter doen denken, kondigen een legendarische dag aan.

Op de tweede klim, de col de Rolle, voert de 24-jarige Charly Gaul uit Luxemburg, die deelneemt aan zijn eerste Giro d'Italia, een geweldig nummer op, met de Italiaan Bruno Monti in zijn wiel.

Op de top heeft Gaul een voorsprong van 2'35" op die andere legendarische klimmer, de Spanjaard Federico Bahamontès, bijgenaamd de Adelaar van Toledo.

Een engel en een adelaar strijden voor glorie op een van de meest veeleisende trajecten van Italië. In de afdaling valt Charly Gaul zonder remmen en hij moet zijn voeten gebruiken om snelheid te minderen. Door deze mechanische problemen krijgt Gaul in enkele kilometers een achterstand van zes minuten aangesmeerd door een klein Italiaans peloton bestaande uit Bruno Monti, Pasquale Fornara, de rozetruidrager, Nino De Filippis en Arrigo Padovan. Halverwege de rit trakteren de weergoden de renners die het al koud hebben, op een sneeuwbui.

Na drie weken in het zadel zijn de renners moe en de ene na de andere renner bezwijkt. Padovan probeert stand te houden, maar stort in en geeft uitgeput op. Even verderop geeft Monti, verlamd door de kou en de windvlagen, ook op. Aan de voet van de laatste klim naar Monte Bondone krijgt De Filippis, virtueel in het roze, een ferme tik. Bibberend en niet meer in staat om te bewegen gooit hij de handdoek in de ring. De thermometer staat dicht bij -10°C en in deze waanzinnige etappe, nochtans in juni gereden, geven 40 renners er de brui aan! Gaul, die al de 7e en 14e etappe had gewonnen, komt uit de achtergrond terug. Gaul staat er bekend om dat hij helemaal niet houdt van de warmte en voelt zich als een vis in het water op deze ijskoude dag. Hij neemt zijn verantwoordelijkheid, zet zich op kop van wat nog overblijft van het peloton en stormt naar voren zonder om te kijken.

In deze ware sneeuwstorm die deze Giro teistert, zet de Luxemburger, 24e op meer dan 16 minuten in het algemene klassement, de koers helemaal op zijn kop. De Italiaan Fantini eindigt op acht minuten, Florenzo Magni op twaalf minuten. Op de top van de Monte Bondone moet Charly Gaul voorzichtig van zijn fiets worden gehaald: zijn lichaam is zo verdoofd van de kou dat hij zelf niet kan afstappen. Hij wordt meteen in dekens gehuld. Met nog twee dagen te gaan is hij alle favorieten te slim af geweest: twee dagen later wint hij de eerste van zijn twee Giro's (de tweede zou hij in 1959 winnen).

Gaul levert deze prestatie zonder de hulp van een ploegmaat, want die hadden onderweg allemaal opgegeven. Zijn overwinning blijft een van de grootste sportieve prestaties van de Giro d'Italia, samen met de demonstratie van Merckx in de Tre Cime de Lavaredo (1968) en de onvergetelijke rit van Andy Hampsten op de Gavia, twintig jaar later (1988). Charly Gaul wint ook de Tour de France van 1958 op dezelfde manier: voor de Alpen telt hij bijna niet meer mee, maar hij blaast al zijn rivalen weg in het Chartreuse-massief.

Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.

Ontdek Pickx Inloggen

Lees meer over Sport

Top

Top