‘The Big Lebowski’: dit moet je weten over het meesterwerk van de gebroeders Coen

Omdat hij dezelfde naam heeft als een verlamde miljonair raakt een wietrokende, zuipende Californische slacker ongewild verstrikt in een absurd complot. Op een dag brengen twee ongure types een bezoek aan nietsnut Jeff ‘The Dude’ Lebowski en ranselen hem af om een geldbedrag te eisen voor een zekere Jackie Treehorn. Maar er is een fout gemaakt: ze hebben de verkeerde Lebowski te pakken.

‘The Big Lebowski', uitgebracht in 1998, is een van de meest succesvolle films van de gebroeders Coen. Bij zijn release viel deze absurdistische komedie over een werkloze slacker in badjas echter niet in de smaak bij de critici of het grote publiek. Het zou enkele jaren duren voordat de film zijn verdiende erkenning kreeg.

‘The Big Lebowski’ is gebaseerd op de misdaadroman van Raymond Chandler, die ‘The Big Sleep’ en ‘Farewell, My Pretty’ schreef – beiden bewerkt tot succesvolle films. Hij schreef ook samen met Billy Wilder het scenario van het Oscargenomineerde ‘Double Indemnity’ en ‘The Blue Dahlia’ en werkte mee aan het scenario voor Alfred Hitchcocks ‘Strangers on a Train’. “We wilden een Chandler-achtig verhaal maken; een verhaal dat zich op een episodische manier ontvouwt, waarbij de personages een mysterie proberen te ontrafelen met een wanhopig complex plot die uiteindelijk vrij betekenisloos is”,  aldus Joel Coen in een interview. “En er was iets aantrekkelijks aan de hoofdpersoon die geen privédetective is, maar gewoon een wietroker die intuïtief de ins en outs van een ingewikkelde zaak begrijpt”, voegde Ethan eraan toe. Het moet gezegd: de vreedzame en minzame Dude plukt de dag met een benijdenswaardig je m'en foutisme: een levenshouding die ergens wel bewondering opwekt.

“En dan is er Walter [John Goodman], wiens buikgevoel het altijd mis heeft.” De gebroeders Coen lieten zich voor het personage van The Dude inspireren door verschillende mensen die ze kenden, maar een van hun grootste inspiratiebronnen was de Amerikaanse filmproducent en Vietnam-oorlogsactivist Jeff Dowd. John Goodman speelt Walter, een luidruchtige, door Vietnam geobsedeerde veteraan; een personage dat losjes gebaseerd is op redacteur Peter Exline, die de Coens ontmoetten tijdens het maken van hun eerste film, ‘Blood for Blood’. Ze noemden hem ‘Oom Pete, de filosofische koning van Hollywood’. “Op een gegeven moment kon ik geen 10 minuten praten zonder Vietnam te vermelden”, zei Peter Exline. De Coens voerden echter één essentiële aanpassing door: Exline was geen bowler maar speelde softbal.

De cocktail White Russian genoot hernieuwde populariteit na de release van de film. Het drankje bestaat uit wodka, koffielikeur en room. In de film is het de favoriete drank van de hoofdpersoon, Jeffrey ‘The Dude’ Lebowski. Hij drinkt het regelmatig en omdat hij zo lui is, maakt hij het zelfs met melkpoeder. In Angelsaksische landen bestaat een drinkspel waarbij het de bedoeling is om jezelf tijdens het bekijken van de film een cocktail in te schenken telkens de Dude er één inschenkt.

Hoewel Jeff Bridges een doorgewinterde acteur is die ziel en zaligheid steekt in zijn rollen, verschilde hij in de jaren 60 naar eigen zeggen niet veel van de Dude. “Hij doet me erg denken aan mijzelf toen. Ik rookte mijn portie wiet en had lang haar”, herinnert hij zich in een interview.

Om zich voor te bereiden op zijn rol dook de acteur in zijn garderobe, op zoek naar kleding uit zijn verleden, zoals zijn sandalen, of de t-shirts die de Dude in de film draagt. Jeff Bridges kon voor deze rol putten uit zijn eigen jeugd, maar moest ook leren bowlen. Ter voorbereiding op hun rol werden de acteurs gecoacht door Barry Asher, één van de beste bowlers ter wereld.

Zin gekregen om dit meesterwerk te (her)bekijken? Rep je naar de Pickx VOD-catalogus!

Verder lezen:
Wereldbaarddag: hoe gezichtsbeharing memorabele filmrollen gebaard heeft