Omloop Het Volk 1969, de wedstrijd waarin alles voor het eerst gebeurde voor Le Gitan

Sport | Ter gelegenheid van het openingsweekend van de klassiekers in België (Omloop Het Nieuwsblad op zaterdag en Kuurne-Brussel-Kuurne op zondag) blikken we terug op een zeer zeldzame prestatie in de geschiedenis van de wielersport: je allereerste wedstrijd als prof meteen winnen. En dat was precies waarin Roger De Vlaeminck slaagde, voor zijn eerste zege in een lange reeks van in totaal 154 overwinningen... zonder een honderdtal criteriums mee te tellen.

Door Tagtik

Deel dit nieuws

We schrijven zaterdag 1 maart 1969. De Omloop Het Volk (nu Omloop Het Nieuwsblad) start op het historische Sint-Baafsplein in Gent en tussen de 142 renners die aan de start staan, merkt niemand een jonge onbekende renner op die deelneemt aan zijn allereerste profwedstrijd.

Zijn naam is Roger De Vlaeminck (een perfecte naam voor een flandrien) en hij heeft nog nooit deelgenomen aan een wedstrijd van meer dan 200 kilometer. Zijn enige doel als hij aan de start staat van de 25e editie van de wedstrijd, is een blik werpen op Merckx. 

Geobsedeerd door Eddy

"In het begin had ik maar één idee: Eddy Merckx zien. Ik was geobsedeerd door Eddy. Eindelijk mocht ik samen met hem in de koers rijden. Daar was ik al content meeI”, zo vertelt hij zelf over die heel bijzondere dag. Maar De Vlaeminck, die voor specialisten geen volslagen onbekende meer is, is voor niets of niemand bang. Het jaar ervoor had hij bij de amateurs als twee etappes in de Ronde van de Toekomst, de Ronde van België en de Ardense Pijl gewonnen. Hij is ook Belgisch kampioen en werd vice-wereldkampioen in het veldrijden, in het Duitse Magstadt. 

Vier auto's in zijn garage

“Bij de Ster der Amateurs, een regelmatigheidscriterium, kreeg de winnaar toen een auto”, zegt De Vlaeminck. “Ik had zo al vier auto’s staan. Als amateur was ik jarenlang de beste. Monseré en ik,” zo vertelt Le Gitan in zijn eigen stijl.

Na zijn zilveren medaille in het veldrijden kan hij bij de profploeg Flandria-De Clerck terecht en op 1 maart, een week na het wereldkampioenschap veldrijden, staat hij aan de start van de Omloop Het Volk. Met lef en trots, zoals hij in zijn hele carrière zou tonen, zit hij in een ontsnapping van 15 renners die voor de overwinning zouden strijden. In deze groep zitten alleen maar uitstekende renners: Eddy Merckx, natuurlijk, maar ook Patrick Sercu, ploegmaat van de jonge Kannibaal, Herman Van Springel, de winnaar van de vorige editie, Frans Verbeeck, toekomstig winnaar van twee edities, en Eric Leman, ploegmaat van De Vlaeminck en toekomstig drievoudig winnaar van de Ronde van Vlaanderen. In de sprint zet De Vlaeminck zich in het wiel van Patrick Sercu, in theorie de snelste man in de groep. Tot de verrassing van iedereen komt hij als eerste over de streep voor Van Ryckeghem en Van Sweevelt.  Merckx respecteren is hem voortdurend uitdagen

Eddy Merckx eindigt als twaalfde. Hij was naar de Omloop gekomen om Sercu aan de overwinning te helpen. Hij haalt alle aanvallers opnieuw bij en trekt de sprint aan voor zijn vriend, maar die kan het niet afmaken. De Vlaeminck is sneller dan de Belgische wielerelite en op die dag ontwikkelt hij een overtuiging die zijn filosofie zal worden: de beste manier om Merckx te respecteren is hem voortdurend uit te dagen. De dag na zijn verrassende overwinning doet De Vlaeminck alsof er niets is gebeurd en zet hij aan in de bescheiden veldrit van Overboelare. Hij wordt er tweede, achter zijn broer Eric(zie foto). 

Twee maanden later bevestigt hij zijn status door Belgisch kampioen te worden in Namen. Hij kiest het hazenpad met nog twee kilometer te gaan en wint met 13 seconden voorsprong op het peloton, waarvan de sprint wordt gewonnen door zijn ploegmaat Walter Godefroot.

Het jaar erop laat hij zien uit welk hout hij gesneden is: hij wordt tweede in Milaan-San Remo (12 seconden achter Eddy Merckx), vijfde in Parijs-Roubaix (gewonnen door Godefroot voor Merckx en Gimondi), tweede in Gent-Wevelgem (hij staat op het podium met zijn broer Eric die derde wordt), zesde in de Waalse Pijl en derde in het Kampioenschap van Zürich. Een indrukwekkende reeks...

Vijf monumenten

Tien jaar later wint hij zijn laatste monument: de Primavera van 1979. Daarmee wordt hij een van de drie renners in de geschiedenis, samen met Rik Van Looy en ... Eddy Merckx, die de vijf "Monumenten" onder de klassiekers heeft gewonnen. Hij won driemaal Milaan-San Remo (1973, 1978 en 1979), de Ronde van Vlaanderen (1977), viermaal Parijs-Roubaix (1972, 1974, 1975 en 1977), Luik-Bastenaken-Luik (1970) en tweemaal de Ronde van Lombardije (1974 en 1976).  Roger De Vlaeminck won ook de Waalse Pijl (1971), het Kampioenschap van Zürich (1975) en Parijs-Brussel (1981). Op zijn palmares staan ook 22 ritzeges in de Giro d'Italia, één etappe in de Tour de France en één in de Vuelta. Zes keer op rij is hij de beste in Tirreno-Adriatico (tussen 1972 en 1977) en in 1975 wint hij de Ronde van Zwitserland.  Hij was tweevoudig Belgisch kampioen op de weg, in 1969 en 1981, en werd vice-wereldkampioen in 1975. In 1975 wint hij het WK veldrijden bij de profs.

Lees ook : Omloop Het Nieuwsblad, Patrick Sercu in de achtervolging... op zijn vader
Lees ook : Roger De Vlaeminck, 'Monsieur Paris-Roubaix'? Nee, 'Signore Tirreno’! 

Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.

Ontdek Pickx Inloggen

Lees meer over Sport

Top

Top