Violet Braeckman is balletdanseres op de beklaagdenbank in ‘Assisen’: “Ik moest afkicken van de rol”

‘Assisen’ is een nieuwe interactieve fictiereeks waarbij de kijker thuis als jurylid uiteindelijk de beslissing maakt of de beklaagde Eveline (gespeeld door Violet Braeckman) veroordeeld of vrijgesproken wordt. Hoe de laatste aflevering eruit ziet, hangt af van de beslissing van de kijkers.

Violet Braeckman: “Maar tijdens het spelen hebben we niet veel gemerkt van het feit dat het een interactieve reeks is. Onze focus lag elders, want de serie moet ook overeind blijven los van dat interactieve luik. Het was wel leuk om enkele gelijkaardige scènes op het einde uit een ander persectief te spelen, maar uiteindelijk is dat maar de vorm. Ik vind de inhoud belandrijker, zeker tijdens het maakproces. Mijn proces was hetzelfde als voor eender welk ander personage.

Hoe omschrijf je je proces als acteur?

Violet: “Mijn grootste voorbereiding gebeurt al voor het draaien. Met alles wat ik hoor of zie dat te maken heeft met het personage, bouw ik het karakter op. Dat leg ik ook vast in een boekje, niet om er de hele tijd naar terug te grijpen, maar wel omdat het zo in mijn hoofd blijft hangen.”

We lazen ook dat je bijvoorbeeld playlists maakt voor je personage op Spotify. Ben je iemand die in de mindset van je personage moet blijven tijdens het draaien?

Violet: “Tijdens een draaidag blijf ik graag in een bepaalde concentratie hangen. Tussen takes door wil ik bepaalde muziek in mijn oren hebben, zeker in de rechtbank heeft dat me enorm geholpen. Soms heb ik dan weer nood aan wat decompressie tussen scènes in en moet ik even kunnen lachen, maar als ik moeilijke scènes moet spelen, blijf ik in een cocon zitten. Sommige tegenspelers doen hetzelfde, maar Geert (Van Rampelberg, hij speelt het slachtoffer, red.) is veel meer een speelvogel. Ik vind het leuk om me aan te passen aan de acteur die naast me staat op dat moment. ’s Avonds blijf ik in elk geval niet opzettelijk in die mindset hangen. Ik wil het niet meenemen naar huis.”

Wat voor iemand is je personage?

Violet: “We zien haar in verschillende stadia van haar leven, dus ze verandert ook wel veel. Ze doet auditie in een gerenommeerd dansgezelschap, geleid door Samuel (Geert Van Rampelberg, red.). Ze is aanvankelijk een ambitieus, maar onzeker meisje. Naarmate ze zich ontpopt tot sterdanseres, groeit ook haar zelfzekerheid. Ze kijkt met grote ogen naar haar mentor Samuel, op wie ze ook verliefd wordt en met wie ze een affaire begint. Ze is perfectionistisch en hoe meer ze op het podium staat, hoe meer er iets diva-achtigs over haar komt. Maar ze is ook heel collegiaal en behandelt mensen met respect.”

Je hebt haar karakter goed bestudeerd. Je zei in eerdere interviews dat een personage in het begin altijd heel ver van je staat, maar dat het achteraf voelt alsof je een versie van jezelf hebt gespeeld. Hoe uit zich dat voor het personage Eveline?

Violet: “Ik geloof dat alles wat je speelt, uit jezelf moet komen. De personages maken dingen mee die ik niet noodzakelijk heb meegemaakt, dus zoek ik naar aspecten in een karakter die ik herken bij mezelf en die ik kan uitvergroten. Hoe zou ik zelf reageren? Ik ga niet voor een totale transformatie, maar uiteindelijk voelt het wel altijd zo. Ik voel me dichter bij Eveline staan omdat ik haar even ben geweest. Ik pretendeer niet dat ik weet hoe het voelt om op een beklaagdenbank te zitten, ik kan me dat helemaal niet voorstellen, maar ik spreek wel mijn empathie aan om in de buurt te komen van dat gevoel. Bij deze rol had ik voor het eerst het gevoel dat ik achteraf even moest afkicken. Ik had in sneltempo het leven van een ander geleefd.”

Twee werelden

Je hebt zelf ook ballet gedanst. Kon je daar inspiratie uit putten?

Violet: “Ik heb nooit op het niveau van mijn personage gedanst, helemaal niet zelfs. Maar ik heb het wel genoeg gedaan om te zien dat een carrière daarin met een grote concurrentiestrijd gepaard gaat. Ik heb veel vrienden die professioneel dansen en weet dat het ook een prachtige wereld is, maar in de institutionele, hiërarchische wereld van het klassieke ballet kan het er nog hard aan toe gaan. Gelukkig hebben we in Vlaanderen altijd al een progressieve danscultuur gehad. Ik ken best veel mensen van Ballet Vlaanderen, waar we ook gedraaid hebben, en het zijn allemaal schatten. Er is wel wat jaloezie, maar het is vooral een heel mooie wereld. Die schoonheid komt iets minder aan bod in de reeks.”

Is de danswereld te vergelijken met de wereld van acteurs?

Violet: “Het zijn twee werelden waarin je heel hard moet knokken voor je plek en waarin je moet weten hoe je met de spotlights om moet gaan. De ene tekent daarvoor, de andere niet. De vraag is hoe je die stem gebruikt. In de acteurswereld hoor je af en toe ook wel wat jaloezie, maar daar ben ik niet vatbaar voor. Het kan heel vermoeiend zijn als je daarop ingaat. Dansers worden wel nog steeds minder erkend. Wim Vanlessen (Principal Dancer bij Ballet Vlaanderen die de acteurs achter de schermen bijstond, red.) wil meer erkenning teweeg brengen voor dansers, want het is een harde wereld. Hun carrières zijn ook heel kort, wat het moeilijker maakt dan voor acteurs.”

Was je terughoudend om deze rol aan te nemen?

Violet: “Ja, dat ben ik altijd. Ik wil altijd eerst iets over het personage lezen voor ik toezeg, maar dat blijkt niet altijd mogelijk te zijn. Bij ‘GR5’ mocht dat eerst ook niet, dus had ik de rol geweigerd. Ze zeiden dat ik niet wist welke kans ik liet schieten. Ik antwoordde: ‘nee, inderdaad, want ik mag niets lezen!’ Dan belde Jan Matthys me om zijn manier van werken uit te leggen en om te verduidelijken waarom hij me voor de rol wilde, dus heb ik toegezegd. Maar toen ik het scenario las, had ik het toch moeilijk met sommige aspecten. Ik dacht: daarom wil dus op voorhand iets lezen.”

“Met deze rol was het eerst weer zo. Ik had auditie gedaan voor een andere rol. Toen ik op reis was in Mexico, kreeg ik ineens een telefoontje. ‘Je hebt de rol niet’, zeiden ze. Ik vond het prima, alleen jammer van het dansen. ‘Maar je hebt wel de hoofdrol’, zeiden ze dan. Ik wist helemaal niet wat die rol inhield, want ik had alleen een omschrijving van dat andere personage gelezen! Uiteindelijk heb ik dan op het vliegtuig naar huis wat kunnen lezen. Ik had nog wat vragen, maar had er vertrouwen in toen ik hoorde dat Frank Van Mechelen en Lenny Van Wesemael eraan werkten. Toen ik hoorde wie de andere castleden waren, heb ik meteen ‘ja’ gezegd. En dat ik kon trainen met Wim Vanlessen heeft eigenlijk de doorslag gegeven. (lacht)”

Ook bij de leeftijd van het personage stelde je je even vragen?

Violet: “Inderdaad. Ik hoorde dat de zoektocht naar Eveline heel moeilijk was. Je ziet haar als 19-jarige, als 26-jarige, als 33-jarige… Dus hoe cast je dat? Je kan verschillende actrices casten, maar een overtuigende lookalike vinden, is heel moeilijk. In mij zagen ze iemand die met wat haar en make-up al die leeftijden kon spelen. Ik heb het zelf ook getest met dotjes en froefroes en het bleek te lukken.”

Je grootmoeder was op weg om een groot actrice te worden en speelde nog met Julien Schoenaerts, en je moeder is film- en theaterstyliste. Je komt uit een artistiek nest, dus de wens om te acteren was thuis vast geen taboe.

Violet: “Neen, dat mocht meteen.”

Denk je dat er meer spanning was geweest als je had gekozen voor een carrière als danseres?

Violet: “Daar is even sprake van geweest toen ik twaalf was en meer danste dan ooit. Alles stond in het teken van ballet. Toen stond mijn mama er wel even bij stil dat het een heel harde wereld was. Ze had me niet tegengehouden, maar was wel bang voor het verdriet dat ik kon oplopen als er bijvoorbeeld iets fysiek mis zou lopen. Mijn broer breakdancete dan weer op heel hoog niveau en heeft al verschillende keren zijn ligamenten gescheurd. Uiteindelijk ben ik heel blij met het pad dat ik bewandel. En met deze rol combineer ik het beste van twee werelden.”